AŞKIN ŞARKISI

Gün aydı mı gerçekten?..

Annemin sevgi dolu sesiyle açtım gözlerimi.

" Günaydın meleğim. Hadi kahvaltıya, okula geç kalacaksın."

"Hmm.. 5 dakika daha." 

Her sabah olduğu gibi yine okula geç kalacaktım zaten. 5-10 dakika daha uyusam ne olurdu sanki? Annem her zaman ki içtenliğiyle eğildi yanağımı öptü ve kafam da dikildi. Gözlerimi arasından ona bakıyordum. Sanki uyuyor numarası yaptım. Uyumadığımı oda biliyordu ama 5 saniye de olsa yatağımın içinde olmak gibisi yoktu. 

 " Bugün okula geç kalmak yok küçük hanım. Koca kız oldun hala gelip seni ben uyandırıyorum,sorumluluklarının farkında olman lazım. Hani nerede benim o sabahın 05.00 de kalkıp koşmalara giden kızım. Neredeeee." diye güldü. 

Ah anne. Bende bilmiyorum. Nerede o akıllı kız.

Yatağımın kenarına oturdu ve bir süre sessiz kaldı. Bende bekledim. Derin bir nefes aldı ve uzun bir konuşma yapacağını anladığım ses tonuyla konuşmaya başlayacaktı ki 

"Anne uykum var."dedim.

 O ise kararlı bir şekilde saçlarımı okşadı ve konuşmasına başladı.

"18 yaşındasın yaşıtlarına göre oldukça olgunsun ve farklı şeylerle uğraşıyorsun. Çok yeteneklisin ve okul dışında bir çok şeyde başarılısın. Artık hayatına yön vermen gerek. Böyle daldan dala konarak, her şeyi yapabilirim edalarıyla yeterince kendine zaman ayırdın. Gün geçtikçe hem üzülüyor hem seviniyorum. Spor yapıyorsun ve okulunu aksatıyorsun. Bu gidişle tekrar sınıfta kalacaksın." dedi.

 Sabah sabah nereden çıkmıştı şimdi bu? Sadece 5 dakika daha uyumak istiyordum. Oysa o bana duymak istemediğim şeyler söylüyordu. Doğruldum ve istemeye istemeye anneme

 " Şimdi bunları konuşmak istemiyorum." 

Elini yanağıma koydu ve yavaş yavaş okşadı.

''Hayatın çok dağılmaya başladı. Ne yaptığını anlatmıyorsun. Derslerin kötüleşmeye başladı. Kızım endişeleniyorum. Sürekli yeni arayışlar içindesin. Artık bazı konularda sana sınırlamalar getirmemiz gerek.Yetenekli olduğunun bende farkındayım ama her şeyi aynı anda yapamazsın.Kendini bir düzene sokman gerek. ''

''Anne ben hayatımdan memnunum.''

''Sorun da bu ya. Şuan böyle sanıyorsun ama zaman ilerleyince sende göreceksin. Zamanını harcadığın bu şeylerin aslında boşa zaman kaybı olduğunu. Bu zamana kadar çok fazla hayatına,kararlarına müdahale etmedim fakat artık el atmamın zamanı geldi.''

'' Nasıl yani? ''

''Sana bazı sınırlamalar getireceğim.''

O an ne diyeceğimi şaşırdım çünkü ilk kez annem benimle bu şekilde konuşuyordu. Uykudan yeni uyanmıştım, sadece konuşmasını dinledim.Kendimi toparlayarak 

''Off nereden çıktı şimdi bu.''

''Tartışmaya girmiyorum küçük hanım. Elini yüzünü yıka ve kahvaltıya, daha sonra konuşacağız detaylı bu konuyu.''

 Gözlerimi devirerek '' Anneeee!!'' dedim.

 O ise gayet sakin ayağa kalktı yürüdü, tam kapıdan çıkarken arkasına döndü ve '' Akşama bu konuyu halletmiş oluyoruz'' dedi. Sonra kapıyı kapattı. Söylemek istediklerim ağzımda kaldı. Bu kadın işini biliyordu. Ahh anne!!

Yataktan kalktım odamın hemen karşısındaki banyoya gittim.Musluğun kolunu en soğuk tarafa çevirdim. Yüzümü soğuk suyla yıkadım. Bu hemen kendime gelmemi sağlıyordu. Kafamı kaldırdım ve aynaya baktım. Yüzümden düşen su damlalarını inceledim. Yavaş ve bir o kadar hızlıydılar sanki. Yüzümü incelemeye başladım. İçimde ki ses '' Sen masum musun?'' diyordu.