ပုံမွန္သြားေနလာေနၾကလို စာသင္ေနတာေပမယ့္ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕က အဲ့ျပသနာျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုမႏွစ္ၿမိဳ႕သလိုၾကည့္သည္။
ေတးမွတ္ထားရတာမႀကိဳက္တတ္လို႔ အစားခ်က္ခ်င္းျပန္ယူၾကတာေပါ့။
တစ္ပတ္ေလာက္ CCTV ကို ရလိုရျငားႀကိဳးပမ္းေနေပမယ့္လည္း အရာမထင္။ ဂ်ီေဆာင္းမွာက အာဏာရွိမ်က္လုံးေတြေနရာစုံလွသည္။
"Jungkook ထမင္းကေတာ္ၿပီလား ပန္ကိတ္ခ်န္ထားတယ္"
"စားလိုက္ေတာ့ "
Canteen မွထြက္လာကာ လက္ေတြ႕ခန္းနားတြင္ တိတ္ဆိတ္ေနတာေၾကာင့္ ေဆးလိပ္အားမီးညွိလိုက္သည္။
နားၾကပ္ကိုထိုးလိုက္ကာ ထြက္က်လာသည့္သံစဥ္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္မႈကခပ္ေဆြးေဆြးလိုမ်ိဳး။
"ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္လုပ္ေနလဲ အသုံးမဝင္ဘူး"
အရိပ္တစ္ခုကိုေတြ႕ေနရတာေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ရွိုက္ဖြာမပ်က္ဆိုေတာ့ အရိပ္ပိုင္ရွင္က အေရွ႕ေရာက္လာသည္။
"ဆရာ? "
မ်က္ႏွာက ကြၽန္ေတာ့္ကိုအနိုင္စားရသူလိုၾကည့္ေနတာ။
"ေဆးလိပ္အပိုပါလား "
"မပါဘူး "
ေဆးလိပ္အား ႏႈတ္ခမ္းၾကားမွထုတ္ယူလိုက္ကာ ခပ္ေသးေသးရွိေသာဆရာ့လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
"ဒါကိုဆက္သုံးလိုက္လို႔ေတာ့ရတယ္ "
ေဆးလိပ္ေသာက္လက္စ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းအား ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲခ်န္ခဲ့ကာ ထြက္သြားေလသည္။
ခ်က္ခ်င္းပစ္ခ်ကာ ဖိနပ္နဲ႕အေသအေက်နင္းေျခလိုက္သည္။
"မႊန္လိုက္တဲ့အနံ႕ ေသာက္ကေလးမထီမဲ့ျမင္လုပ္သြားတယ္"
တန္းခြဲ A တြင္ စာသင္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မို႔တက္ႂကြမေနၾက။
"ျဖစ္ရပ္မွန္ Story တစ္ခု ဖတ္ျပမယ္ "
ဘုရင္တစ္ပါးနဲ႕ မင္းသားငယ္ရဲ႕ ဝမ္းနည္းနာက်ည္းစရာဇာတ္လမ္းမို႔ အခ်ိန္ကုန္မွန္းေတာင္မသိလိုက္။
ထူးဆန္းစြာပဲ အတန္းသားေတြၿငိမ္သက္ေနၾကတာ။
"ၿပီးသြားၿပီ? Love Story ေရာ ေနာက္ရက္ဖတ္ျပမလား "
