မင္ဂြၽန္းေခၚလာတဲ့ ကြန္ဒိုအထပ္ျမင့္ရဲ႕အခန္းတစ္ခုမွာ အဆင့္ျမင့္ကိရိယာေတြနဲ႕ ေဆာင္းဟာကိုေနရာခ်ထားသည္။ မ်က္ႏွာေလးျမင္လိုက္ရမွ ပူပန္ႀကီးစိုးေနတဲ့စိတ္က သက္သာရာရသြား၏။
”အခ်ိန္အၾကာႀကီးေနလို႔မေကာင္းဘူး ေဆာင္းဟာကို Jeon Jungkook က အထိအခိုက္မခံထားေပးမွာပါ နည္းလမ္းကဒါအျပင္မရွိဘူးဆိုတာငါလဲသိတယ္ Taehyung ”
ယုံၾကည္လိုက္လို႔ျဖစ္လားလဲမေတြးနိုင္ေတာ့ဘဲ ပထမဆုံးေတာင္းမိတဲ့ဆုက Jeon Jungkook က ေဆာင္းဟာကိုထိခိုက္ေအာင္မလုပ္ရင္ေကာင္းမွာ ။
Jeon အိမ္ေတာ္နဲ႕ယွဥ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္နိုင္တာ မာနတစ္ခုသာရွိခဲ့တာ။
••
ျပာျပာသလဲျဖစ္ေနတဲ့ အစ္မဆူေယာင္းကိုၾကည့္ၿပီး လန့္လာရသည္။
တစ္အိမ္လုံးထဲ ဘာမွန္းမသိတာကိုရွာေန၏။
”ဂ်ဳဟြန္း နင္ျပန္လာၿပီပဲ အစ္မဆူေယာင္းဘာေပ်ာက္လို႔လဲမသိဘူး အေမာတေကာရွာေနတာ မူမမွန္ဘူး ”
”အစ္မကိုဒီပုံစံနဲ႕ London ပို႔ဖို႔လုပ္ေနလို႔မွမရဘဲ အေမကJungkook ကိုဦးတည္ၿပီး အစ္မနဲ႕ေခါင္းစဥ္တပ္ေနတာ”
ဟာယြန္းကေတာ့ အစ္မဘာျဖစ္ေနလဲေသခ်ာသိပုံမရ။ အိပ္ေဆးေတြေသာက္ေနတဲ့အျပင္ အစ္မနဲ႕ပတ္သတ္တာ Jungkook ေတာင္သိမွာမဟုတ္ေသးဘူး။
”ငါ့အခန္းထဲကိုဘယ္သူဝင္လဲ ”
”အစ္မ စိတ္ေအးေအးထားၿပီးကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ ဘယ္ဟာေပ်ာက္လို႔လဲ ”
Jungkook ေရာက္လာၿပီး အစ္မကိုနားခ်လိဳက္ေတာ့ ၿငိမ္က်သြား၏။
”လက္ကြက္စာ႐ြက္ထည့္ထားတဲ့ File ငါပြဲအတြက္ေဖ်ာ္ေျဖရမွာ”
အသက္ရႈခ်ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုမၾကည့္တမ္းေျပာ၏။
”ကြၽန္ေတာ္ရွာေပးမယ္ အနားယူလိုက္-”
”နင္ London သြားခ်င္ေနတယ္မလား အေမပို႔တာသြားလိုက္ ငါလိုက္မွာမဟုတ္ဘူး ”
”ဘာကိုေျပာတာလဲ သြားရရင္ေတာင္အစ္မနဲ႕သြားမွာ အစ္မတစ္ေယာက္တည္းလဲမလႊတ္နိုင္ဘူး ကြၽန္ေတာ္အခုသြားလို႔မျဖစ္တာက အဲ့လူအတြက္ဘာမွမလုပ္ေပးရေသးလို႔ ”
