”Jeon မင္းငါ့ကိုအၿမဲေတာင္းပန္ေနေတာ့တာပဲ ”
ေခ်ာက္!
ညသန္းေခါင္ အိပ္ရာမွဆတ္ခနဲနိုးလာကာ မီးအိမ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ေခြၽးစအနည္းငယ္က နဖူးတြင္ခိုကပ္ေနေလတာ။
အိပ္မက္ထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုခ်စ္ခင္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကိုရသည္။ နက္နက္နဲနဲေတြးလိုက္ရင္ ရင္ဘတ္ထဲေအာင့္တက္လာ၏။
အိပ္မက္ကဆိုးဝါးလိုက္တာပါလား။
”Taehyung မနက္စာစားၿပီးၿပီလား ”
”နည္းနည္းစားလာတယ္ ”
ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ Taehyung ပုံစံ စိတ္မသက္သာဖြယ္။ ကိုယ္ခ်င္းစာတာေပါ့ Taehyung မွာ ညီမေလးတစ္ေယာက္သာရွိတာ။
”ေရရွည္အတြက္ ေဆာင္းဟာကိုျပဳစုဖို႔ သီးသန့္ Nurse ထားေပးမယ္ Taehyung ”
”ငါရွိပါတယ္ ငါအခ်ိန္ျပည့္လုပ္ေပးနိုင္-”
”မျငင္းနဲ႕ Taehyung အာ႐ုံစိုက္စရာေတြမ်ားတယ္ ေဆး႐ုံက အေျခအေနအားလုံးကိုငါ့တာဝန္ထား မင္းက တရားခံကိုရဲဘက္နဲ႕ရွာရမွာ ”
ဒိုဂြၽန္းေျပာတာမွန္ပါသည္။ ေဆာင္းဟာကိုအဲ့လိုျမင္ရတာကအမ်ားႀကီးပင္ပန္းသလို ၊ Jeon အိမ္ေတာ္ကိုတစ္ေန႕တစ္ျခား႐ြံမုန္းစိတ္က ႀကီးထြားေနတာ။ ေဆာင္းဟာကိုကားတိုက္တဲ့ တရားခံက Jeon အုပ္စုထဲမွာဆိုတဲ့ သံသယကလည္းရပ္မသြား။
”Jeon Jungkook မင္းတို႔နဲ႕ ဆရာTaehyung ျပသနာတက္ၾကေသးလား ဘာမွမျဖစ္ဘူးမလား ”
Smith ဆီက ေမးခြန္းတစ္ခုက်ေရာက္လာသည္။
”ဘာေျပာခ်င္တာလဲ ”
”ပါတီညက ဆရာနဲ႕ခြက္ခ်င္းတိုက္႐ုံေလာက္ကိုအေတာ္မူးသြားလိမ့္မယ္မထင္တာ မင္းလိုက္ပို႔ၿပီးသိပ္မၾကာဘူး ဂြၽန္ဟာယြန္းလိုက္သြားတာဆိုေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမားရန္ျဖစ္ၾကၿပီေတြးလိုက္တာ”
”လိုက္လာတယ္? ”
”မင္းဆီေရာက္မလာဘူးလား ဒါဆိုရန္မျဖစ္ၾကဘူးေပါ့”
ဟာယြန္းက ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့တာတဲ့လား။ ဘယ္ကိုသြားလိုက္တာလဲ။ မဟုတ္မွ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ကင္ေဆာင္းဟာရဲ႕ အက္စီးဒင့္က Jeon အိမ္ေတာ္နဲ႕ပတ္သတ္စရာမရွိ။
