Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 37 :)

Iedereen is een beetje aan t chillen en dus besluit ik maar even te gaan slapen, ik heb toch niks te doen. 

'Jazzmin, wordt je wakker?' hoor ik iemand zeggen en ik open langzaam m'n ogen. Ik lig nog op de bank en kijk naast me, Matthy maakte me wakker. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik nog moeizaam 'Het is half 8, we gaan eten' verteld hij. Ik knik en kom langzaam overeind, met een beetje hulp zit ik uiteindelijk aan de eettafel. We eten pasta, wat ik normaal heel lekker vind maar ik heb nu gewoon geen trek. Matthy zit naast mij dus ik leg m'n hoofd op z'n schouder en doe m'n ogen dicht. Ik ben nog steeds heel moe en wil eigenlijk gewoon slapen. Ik hoor nog wat gerommel en gepraat om me heen maar ik val ondanks dat ik niet heel comfortabel zit, toch in slaap. 

Ik doe m'n ogen open als ik weer meer geluid hoor, mensen die opstaan, pannen die tegen elkaar aan komen en nog wel wat dingen. Ik zie dat iedereen behalve Matthy weg is van de eettafel. 'Sorry' zeg ik en haal m'n hoofd langzaam van z'n schouder af. 'Het maakt niet uit Jazz. Wil je alvast naar bed? Dan kan je ff chillen en daarna lekker slapen' zegt hij en ik knik. Ik probeer langzaam op te staan wat redelijk lukt en zet wat stappen. Daarna voel ik een arm die me ondersteund, ik kijk en zie dat Raoul t is. 'Dankje' zeg ik zacht en we lopen richting de slaapkamer. Als we daar eenmaal aankomen vraagt hij of t verder lukt en ik knik, ik bedank hem nog even en dan loopt hij weer weg. Ik verplaats mezelf rustig naar de badkamer en poets m'n tanden. Ik loop (in hoeverre je t normaal lopen kan noemen) naar het bed en dan er in liggen. Ik voel me zo moe, heb hoofdpijn en ben gewoon niet helemaal fit. Wat logisch is maar ik erger me er gewoon aan. 

Ik lig te piekeren over van alles en nog wat, ik huil zachtjes wat gelukkig niemand hoort. Ik voel me mentaal moe en heb nu ook gewoon geen zin meer om dingen te doen. Ik wil het liefste nu slapen maar dat houden mijn gedachtes tegen. Uiteindelijk huil ik mezelf toch in slaap.  

Niet veel later wordt ik wakker van gestommel, ik kijk op en Matthy komt binnen in z'n rolstoel. 'Sorry, heb ik je wakker gemaakt?' vraagt hij en ik knik maar vul mezelf daarna aan met dat het niet uitmaakt. Matthy komt strompelend het bed in en laat z'n hoofd vallen op het kussen. Ik ga zachtjes tegen hem aanliggen en val daarna gelukkig weer snel in slaap. 

Het is alweer de volgende ochtend als ik wakker word, half 8 precies. Veel te vroeg lijkt mij maar m'n hoofd wil niet meer slapen. Matthy laat ik nog maar even liggen, die kan die slaap nog wel gebruiken. Ik verlaat zachtjes en moeizaam de kamer, in de woonkamer is nog niemand. Best logisch om half 8, ik zet wat thee voor mezelf en neem een pilletje voor de pijn (gekregen van de arts). Ik neem m'n thee mee naar de bank en ga serie kijken. Ik hoop dat ik me in de loop van de dag beter ga voelen zodat ik ook wat nuttigs kan gaan doen, ik voel me zo nutteloos afgelopen dagen. 

Als het 9 uur is komt Robbie binnen en kijkt me beetje verward aan 'Wat doe jij hier nu al?' 'Ja ik was vroeg wakker en kon niet meer slapen dus ben ik hier serie gaan kijken' leg ik uit. Hij knikt en maakt ontbijt 'wil je ook een boterham?' vraagt hij na een paar minuten. 'Uhm ik he-' 'oke ik maak er eentje met kaas' onderbreekt hij mij. Hij weet wat ik wilde gaan zeggen en daarom onderbrak hij me, hij bedoeld t goed hoor. 'Hier' zegt hij als hij een komt lopen met een bord. 'Dankje' zeg ik met een kleine glimlach, ik krijg een glimlach terug van m en dan ploft hij naast me op de bank. 

Sorry mensen, dat het vandaag wederom niet zo'n lang deel is. Ik heb t vandaag beetje druk dus vandaar. Ik ga er voor zorgen dat er vrijdag echt een langer deel komt, beloof ik. M'n delen zijn ook niet zo spannend enzo nu maar er komt over een paar delen wel weer wat leuks denk ik.  

10-08-2022