Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 17 :)

⚠️TW: Komt wederom meer over zelfbeschadiging, er wordt veel over gesproken en gedaan. Ook gaat het veel over mentale problemen enzo

 Ik sla mn armen om hem heen vanaf achter over z'n schouders, hij kijkt er naar en draait zich om....

'Jazz! Wat heb je gedaan?!' zegt hij op een soort van boze en bezorgde toon. 'Wat?!' 'Kijk je armen!' Zegt tie dan en dan komt het besef dat ik een t-shirt aan heb 'kut' zeg ik zacht. Ik kijk Matt niet meer aan, ik ben bang voor z'n verdere reactie. 'Jazzmin, waarom doe je dat?' vraagt hij dan op een meer bezorgde en minder boze toon 'Ik weet het niet oke, ik weet het niet' zeg ik beetje boos en ik loop z'n kamer uit en via de achter deur de tuin in. Ik wil eigenlijk gewoon weg en weg van alles nu, ik heb ze nu nog meer teleurgesteld als dat ze al waren in mij. Matthy is boos en ik snap het want ik dacht zelf ook dat ik clean was maar ik kon het niet meer. Net zoals nu, ik wil mezelf zo graag bezeren. Ik kijk rond, ik ben gaan zitten op het gras ergens in een hoek achter in de tuin, ik kan niks specifiek vinden waarmee ik mezelf kan bezeren. Ik besluit maar een takje te pakken en daar mee over mn huid te gaan in de hoop dat het even zeer doet. Ik wil even uit het moment van de mentale pijn en de problemen. Ik wil het niet weten van mezelf en niet toegeven maar ik heb een terugval en voel me net als 2 jaar terug. Ik ben bang, bang voor wat er nog gaat komen. Ik haat mezelf zo erg momenteel, ik doe niks goed en laat de jongens alleen maar schrikken met mijn acties en ik val ze lastig met mijn verleden. Toen we op vakantie waren, was alles zo perfect. Matthy blijft leuk en is de jongen van mn dromen maar ik kan het hem niet aan doen, als wij ooit iets zouden worden verpest ik zijn leven zo hard. Ik hoor voetstappen maar kijk niet op of om, ik wil eigenlijk op staan en weglopen maar iemand pakt mn pols vast dus ik ga weer zitten. Ik kijk niet omhoog naar wie het is en ik blijf stil, 'Jazz?' hoor ik iemand zeggen die naast me is gaan zitten. Ik doe mn ogen dicht en probeer uit dit moment te komen want ik heb hier geen zin in. 'Jazz, ik wil even met je praten' ik hoor aan diegene z'n stem dat het Raoul is, pff gelukkig Raoul en Matthy niet. Ik durf hem niet onder ogen te komen en eigenlijk niemand meer. 

'Jazz, ik weet dat je niet wil praten. Je wilt weg lopen, weg van alles en je wilt jezelf alleen maar meer pijn doen. Je bent bang voor onze reactie en bent bang voor wat er nog komt' zegt Raoul dan. Huh, hoe weet hij dit, hoe weet hij hoe ik me voel en wat ik wil? 'Ik heb dit ook gehad, nou ja een beetje dan. Ik was 18 en ik had een depressie door een samenloop van omstandigheden. Ik lag de hele dag in mn bed, ik ging niet naar school en wilde dat ook niet. Ik had geen zin meer, in niks en ik vroeg me altijd af waarom ik er nog was. Ik wilde al helemaal geen hulp, ik verdiende dat niet vond ik dus ik liet het gaan. Ik heb een jaar gestruggled met mn depressie en toen ineens kwam er via Tinder een meid op mn pad, ik werd verliefd. We gingen regelmatig op date en we hadden het leuk. Onbewust hielp ze me met mn problemen, ik heb het haar nooit verteld maar het samen zijn en leuke dingen doen hielp mij. Ik kreeg het idee dat het leven weer zin had. Ik weet dat jij momenteel een beetje verliefd bent op Matt, hij heeft het vaak over je als je er niet bent. Hij vindt je leuk en jij hem ook, ik wil niet zeggen dat het alles oplost maar het is iets wat je gelukkig maakt. Hij maakt je gelukkig en dat is een soort handvat wat je kan pakken om alles weer op te pakken'. Al deze woorden komen bij mij binnen en ik heb geen antwoord of reactie, het enige wat ik kan is huilen en ik breek. 'Kom is hier' zegt Roelie, hij geeft me een knuffel. Ik vond het fijn om te horen dat het echt goed komt en dat ik niet de enige ben, Raoul staat op en loopt weer weg. Ik blijf alleen achter maar ik ga absoluut niet terug, ik wil geen vragen en reacties. Ik huil nog steeds en ik zit nog steeds op het gras in kleermakerszit.

 'Jazzmin... Ik ben niet boos' hoor ik, na een tijdje, wederom een bekende stem zeggen, 'Ik maak me zorgen om je, ik wil je helpen en met alles je steunen en dan komen we er samen uit' zegt de stem die dichter bij komt en naast me gaat zitten. 'Ik ben echt niet boos, ik schrok net alleen en dat was de reden van mijn reactie. Ik vind het zo kut dat ik niet eerder heb gezien aan je dat het slecht gaat. Ik had het eerder moeten merken, dat deed ik niet' zegt Matt dan. 'Sorry' is het enige wat ik kan zeggen 'sorry, dat ik zo stom doe en het niet zeg als ik me slecht voel. sorry dat ik in jouw leven zit en het nu aan het verpesten ben voor iedereen' zeg ik dan. 'nee nee denk en zeg dat niet, dat mag je niet denken lieve Jazzmin. Je bent het meisje waar ik zo veel om geef en waar ik van hou' zegt hij dan. Ik kijk omhoog en voorruit, ik durf hem nog niet onder ogen te komen. Ik durf het gewoon niet. 'Jazz, wil je alsjeblieft onthouden dat je het liefste meisje uit mn leven bent' Hij komt voor me zitten en pakt mn handen vast, ik kijk hem nu aan en kijk snel weer naar beneden. 'Maar Matt, het enige wat ik doe is jullie bezorgd maken en zorgen voor chaos in jullie leven. Ik hou ook van jou en geef zo veel om je maar ik kan toch niet in jouw perfecte leven' 'Wacht wat? ik een perfect leven, schat niemand heeft een perfect leven. dus ook ik niet, niemand niet. We gaan hier samen uit komen, je moet mij alles vertellen oke?' zegt hij heel lief terwijl hij naar mij kijkt. Ik kijk omhoog en knik, hij geeft me een knuffel en ik voel me veilig.  'Is het goed als ik me even een beetje ga klaar maken voor als ik zo weg ga?' 'Tuurlijk schat, zal ik even mee lopen?' 'Is goed, dankje Matt' zeg ik als we opstaan, ik geef hem een knuffel en we lopen naar binnen. Gelukkig is er niemand en dus kunnen we rustig zonder vragen door lopen naar Matt z'n kamer. Ik loop de badkamer in en maak mn gezicht nat zodat ik niet van die rode ogen heb als ik zo weg ga. Na dit alles is het al 12:00 dus ik moet zo weg, 'Zal ik je anders even brengen?' vraagt Matt als ik mn haar in een vlecht doe en hij in de badkamer naast me staat. 'Heel lief van je, is goed.' zeg ik en geef hem snel een kus op z'n wang, ik loop heel snel weg en kijk niet achter me. ~oh god, deed ik dat zojuist. Waarom deed ik dat?~ op die laatste vraag heb ik half antwoord. ik vind hem gewoon zo leuk. Ik hoop dat hij het niet zo erg vond, het wordt anders wel awkward zo in de auto. Het is half 1 dus ik vraag aan Matthy of we zo kunnen gaan en we stappen in de auto, 'sorry van net nog' zeg ik terwijl ik naar buiten kijk en Matt niet onder ogen wil komen. 'Is niet erg hoor' zegt tie en hij legt z'n hand op mn been. Ik kijk er naar en verdwijn in mn gedachtes ~Wat zou Matthy wel niet van mij denken, ik stel me ook gewoon aan. Ik ben niet genoeg voor hem en dat snap ik, hij is bekend en ik absoluut niet. Wil ik ook niet maar ik snap dat Matt mij dan niet leuk vindt. Als ik dalijk bij mn huis aan kom, wat zal er dan zijn. Moet ik weg, vinden ze mij niet meer aardig, mag ik niet meer naar de jongens? Ik ben ook nog steeds niet dun, ik snap niet waarom niet maar het betekent wel dat ik minder moet eten anders wordt ik nooit mooi~ 'Jazz, we zijn er' 'Jazz?' hoor ik Matthy zeggen 'Oh uh ja dankje Matt' zeg ik en ik wil uitstappen maar wordt tegen gehouden 'Zal ik anders even mee gaan?' vraagt tie lief 'Nee hoor, het komt wel goed denk ik' antwoord ik terwijl mijn onderbuik gevoel iets anders zegt. 'Weetje, ik wacht hier wel even. Bel je me als er iets is, ik ben dan dichtbij' zegt hij dan 'Weet je het zeker, het hoeft niet hoor' zeg ik maar hij knikt en ik stap uit. Ik loop naar de deur en steek mn sleutel in het slot, ik loop naar binnen en zie heel veel dozen. Dit betekent maar één ding... 

'WAT!?!? HOE KUNNEN JULLIE?' schreeuw ik tegen Guusje, Felicia en Rowena die naast en tegenover me zitten aan onze eettafel. 'Sorry Jazz we wi-' 'NOEM MIJ GEEN JAZZ MEER, HET IS JAZZMIN VOOR JULLIE VANAF NU' schreeuw ik weer boos voor dat Felicia der zin af kon maken. 'Laat me nou heel even praten Jazzmin' zegt ze dan 'Oke praat dan' zeg ik bot. 'We wilde het wel eerder zeggen maar je bent telkens weg en toen we het over je vader wisten wilden we niet nog meer verdriet bij je brengen door dit' zegt ze 'JULLIE HEBBEN OOK NOG EENS ZO LANG GEWACHT?!?!?! OKE FIJN... NOU WEET IK METEEN WAAR IK STA' roep ik weer boos en ik vertrek naar mn slaapkamer boven. Niet meer mn eigen slaapkamer eigenlijk, Rowena vertelde net dat ze met z'n drieën besloten hebben te gaan verhuizen. We zijn allemaal klaar met onze studie en gaan allemaal een andere kant op was de reden die ze gaf. Ik ben woest op ze alle drie, dat zijn geen vrienden als ze je zo naaien met iets. Gewoon even zonder overleg de huur opzeggen en besluiten te verhuizen. Ik weet niet wat ik moet doen, veel is al ingepakt want we moeten er over 1 dag uit. Mijn kleding ligt nog in mn kast maar er staan wel dozen voor. Ik weet niet wat ik moet, ik moet Matthy bellen. ( M= Matthy, J=Jazzmin)

M: Jazz, gaat het goed? Ik hoorde je volgens mij schreeuwen

J: M-Matt, ik moet v-verh-huizen

M: wat? maar waarom, weet je. Ik kom wel even naar je toe, wil je de deur even open doen?

J: Ja is goed

Matthy en ik lopen naar boven en ik ga op bed zitten, Matt ziet alle dozen en snapt nu dus het punt verhuizen. 'Ik- Ik h-heb h-helemaal geen andere plek' zeg ik huilend, Matthy komt naast me zitten en geeft me een knuffel 'Je mag mij bij zijn' zegt tie lief. 'Nee nee dat kan niet, de jongens en jul-' 'Tuurlijk kan dat wel, komt goed jazzie. We gaan dit samen regelen net zoals alles weet je nog' zegt hij.  Ik knik en geef en nog een knuffel 'Dankjewel Matt, voor alles. Echt voor alles' 'Ik help je graag schat, zullen we je kleding eerst inpakken?' "maar moet jij niet even de jongens bellen? Ik pak dan alvast wat in' 'oke, zeker?' 'Ja tuurlijk' zeg ik en hij loopt naar de badkamer en belt de jongens. Ik begin eerst bij mn kleding, het is best een hoop en ik kom veel tegen wat ik al lang niet heb gezien. Er liggen zelfs jurkjes tussen, ik ga dit huis zo missen. Het was echt mn thuis en ik voelde me hier zo fijn, alle leuke herinneringen met de meiden. Matt komt de kamer binnen en heeft gebeld 'en?' vraag ik snel 'Ja het mag, ze vinden het gezellig als je bent' zeg hij met een glimlach 'Dankjewel!' zeg ik en geef hem nogmaals een knuffel. 'Ik ben bijna klaar met mn kleding, alleen nog het hang gedeelte. Daarna moeten mn schoenen, make up en haar dingen enzo' zeg ik om voor mezelf een beetje orde te houden. Alles moet ineens zo snel dat ik mezelf rustig moet houden om niet in paniek te raken. 'Komt goed, ik doe je kleding wel verder dan kan jij je schoenen en die andere dingen rustig inpakken en dan met nadruk op rustig' zeg Matt lief en hij lacht ook een beetje omdat ik er volgens mij echt gestrest uit zie. 'oke, thanks het komt goed' zeg ik deels tegen mezelf. Ik loop naar beneden en pak mn schoenen en jassen, op de gang kom ik Guusje tegen maar ik kijk der niet aan. ~Het zijn geen echte vriendinnen als ze je zo laten stikken toch? Of verdien ik dit, ben ik ook een slechte vriendin? Ja dat is het gewoon, ik ben niet goed en ze vinden me kut~ bedenk ik bij mezelf terwijl ik alles in een doos stop. Ik heb best een hoop schoenen dus de doos is al snel vol. Ik ga dan verder met mn make up en haar spullen, er liggen al wel wat dingen bij Matthy maar niet alles. 'Hey Jazz, ik wist niet dat jij jurkjes had' zegt hij ineens 'Oh ja tijdje terug dat ik die droeg hoor, ik pas die niet meer denk ik. Neem ze wel mee want ja zonde om weg te gooien' zeg ik als ik in de deur opening sta en naar Matthy kijk die mn jurkjes heel zorgvuldig in een doos legt. 'Je moet ze weer is aantrekken hoor, dat staat je sowieso heel goed' zegt tie 'Nee dankje haha niet voor mij weggelegd' ik ga verder en heb al snel alles bij elkaar. Ik pak nog van alles in dat op mn kamer ligt, dingen zoals foto's en sierraden maar ook schoolspullen enzo. Ik doe dan geen studie meer maar dat soort dingen heb je vaker nodig dan je denkt. Na 2 uurtjes heb ik alles en bedank ik Matt nogmaals voor het helpen en voor het feit dat ik bij hem en de jongens bij blijven slapen. 'Zullen we dan maar gaan' stel ik voor 'Ja is goed.'

We lopen naar beneden en ineens is het huis beneden helemaal leeg, alle spullen zijn weg en er is niemand meer. Dan zie ik in de keuken op het aanrecht een briefje liggen 'Huh wtf, waarom is het hier nu al zo leeg?' vraagt Matthy als we samen in de woonkamer staan 'Weet ik ook niet, er ligt daar wel een briefje' zeg ik en we lopen er naar toe. Ik lees het briefje hardop voor en er staat...

Hey! Ik hoop dat jullie het boek leuk vinden tot nu toe, ik heb nog best veel ideeën voor verder in het boek dus dat komt goed. Dankjewel voor het lezen en binnenkort weer een nieuw deeltje 😊