Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 42 :)

De stem in m'n hoofd verteld me hoe trots die is maar m'n gevoel zegt iets anders, nog kutter en schuldiger als eerst. 

Ik kijk app m'n telefoon en heb een gemiste oproep van Elise. 'Jongens, m'n nichtje heeft gebeld. Ik ga even terug bellen, ben zo terug' ik sta op en loop de tuin in. Zo is er niemand om me heen en kan ik rustig bellen. 

'Hey Jazzie' 'Hey Elise'. Het gesprek loopt soepel, ze verteld over dat ze een nieuwe klas heeft en hoe der mentor is. Ik praat enthousiast terug en laat niet merken hoe het echt gaat. 'Hoe is t met jou eigenlijk?' kut, niet gerekend dat ze dat ook echt zou vragen 'Ja gaat goed hoor, ik heb minder pijn dus t gaat beter' lieg ik. Het gaat niet goed, ik heb minder pijn fysiek maar mentaal gaat het alleen maar slechter.  'Ah fijn! Nou ik ga even wat voor school doen. Ik spreek je later' 'ja is goed, succes! Doeii' antwoord ik "vrolijk" en ze hangt op. 

T is stil buiten, je hoort eigenlijk niemand. Af en toe een auto hier en daar maar niet veel meer dan dat. Ik kijk even om me heen of er niemand staat en dan stroop ik m'n mouwen op. Ik heb het warm maar kan m'n trui niet uit doen. Ik zie de littekens op m'n arm, de wat oudere maar ook de nieuwe. Een schuld gevoel komt over me heen, ik voel me schuldig tegenover de jongens maar ook tegenover m'n vader. Ik had hem belooft tijdens het afscheid dat ik aan mezelf ging werken en dat het goed zou komen. Nou zie je, het lukt me niet. Misschien ben ik ook wel waardeloos en is iedereen beter af zonder mij. 

Ik lig op het gras, niks te doen. M'n hersens maken overuren, ik denk na over alles. Het wordt ondertussen donkerder en kouder. Ik doe m'n mouwen weer omlaag en net als ik dat gedaan heb hoor ik voetstappen mijn kant op komen. 'Jazzmin, kom je zo naar binnen? We willen film gaan kijken' zegt Raoul. Hij staat best dichtbij en ik kan hem zien, hij mij ook.  'Uh ja ik kom' reageer ik en veeg m'n tranen weg. Hij loopt weg en ik sta op, rode ogen heb ik sowieso dus vragen ga ik dan ook wel krijgen.  

Als ik binnen stap loop ik als eerst snel naar de badkamer en was ik m'n gezicht. Ik wil eigenlijk gewoon in bed gaan liggen maar ik was juist naar binnen gegaan omdat we film gaan kijken. Als ik mezelf nog even in de spiegel heb bekeken loop ik langzaam terug, ik wil geen vragen en wil dus ook niet praten.  'Hey lieverd, wil je voor mij even wat cola mee nemen?' vraagt Matthy als ik binnen loop. Ik knik en pak een glas met cola, 'Nog meer mensen die wat willen?' vraag ik luid zodat ik alles in 1 keer mee kan nemen. 'Nee dankje' hoor ik vanaf de bank komen en dus loop ik weer terug met alleen het glas voor Matt. 'Thank you' zegt hij als ik naast hem kom zitten en ik krijg een kus. Gelukkig stelt niemand vragen en dus kan ik gewoon chill mee kijken met de film.

'Ik ga pitte, moet morgen vroeg op' meld Robbie en stapt van de bank af. 'Oke slaaplekker' antwoord ik, 'morgen moet ik trouwens even op controle bij het ziekenhuis, Raoul zou jij me kunnen brengen?' vraagt Matthy. 'Ja tuurlijk, hoe laat moet je daar zijn?' antwoord Raoul 'Om 11 uur' 'Oke, zullen we dan om half 11 hier weg?' 'ja is goed' is het laatste wat Matthy  zegt. 'Ik ga denk ik ook slapen' vermeld ik en ik sta op. 'Oke schat, ik kom dalijk oke?' en ik knik. 'Slaaplekker' hoor ik nog voordat ik de slaapkamer in stap. 

Ik lig in bed en ik open op m'n telefoon m'n mail. Ik zie verschillende mailtjes maar eentje valt op, het is er eentje van t ziekenhuis. 

Beste Mevrouw van der Wal,

Wij nodigen u uit om op 06-09-2022 om 15:30, op controle afspraak te komen. 
Bent u verhinderd of komt deze datum niet uit neem dan contact op via onderstaand telefoonnummer. 

Ziekenhuis Rhoon. 
06-********

Ik denk even na wanneer 6 september is en dan bedenk ik me dat dat vrijdag al is. Over precies 4 dagen dus. Ik ben bang dat het dan controle is of het herstellen van Anorexia al beter gaat. Iets waar ik het eigenlijk niet over wil hebben. 

'Hey schat, slaap je nog niet?' vraagt Matt tikkeltje verbaas als hij binnen komt lopen. 'Nee, ik opende m'n mail en daar zag ik dat het ziekenhuis een controle afspraak heeft ingepland' antwoord ik. 'Ah oke en wanneer is dat?' 'Uhm vrijdag om half 4' 'oke, nou dan vragen we Milo of Raoul toch gewoon. Er wil vast wel eentje van de 2 rijden hoor' zegt hij en hij komt ook in bed liggen. 'weet ik wel maar ik ben gewoon beetje bang' zeg ik eerlijk, Matthy trekt me in een knuffel en zegt niets. Dat hoeft ook niet, de knuffel zegt al genoeg denk ik. 'Ik ga bij je zijn, ik ga met je mee en we gaan het samen doen oke?' zegt hij dan na een tijdje. Ik knik en kijk hem aan, ik geef hem een kus en ga dan weer dicht tegen hem aan liggen. Het voelt vertrouwd maar ik voel me nu alleen nog maar schuldiger. Misschien moet ik het gewoon vertellen, zeggen dat ik me kut voel en dat het slecht gaan. Misschien ook eerlijk zijn en zeggen wat ik heb gedaan. Dat zou het beste zijn maar dat is niet het makkelijkste. 

uhm ja dit was deel 42, thanks als je hebt gelezen! 

18-08-2022