Is hij de ware? Ft. Bankzitters

Deel 41 :)

Dit is iets wat ik zelf moet doen, alleen ik kan dit oplossen. 

'Jo, ben ik weer!' zegt Milo vrolijk als hij het huis binnen stapt. 'Hier je chocolade' en hij rijkt mij een chocolade reep aan. 'Thanks' antwoord ik en geef hem een glimlach. Ondertussen zitten Matt en ik op de bank en heb ik net wat ontbeten, niet veel maar ik moest wel iets van Matthy. Ik voel me erg slecht en het is ook nog niet beter geworden sinds vannacht. 'Ik ga even douche' zeg ik, misschien dat ik me dan beter voel ofzo. 'oke schat' reageert Matthy en ik krijg een kusje van hem. 

Ik zet de douche lekker warm en doe zo'n zak om m'n arm zodat het gips niet nat wordt. Ik kijk een keer in de spiegel en dat had ik beter niet kunnen doen. Er lopen tranen over m'n wangen en die ene stem komt weer terug. 

~Je ziet er weer niet uit Jazzmin, je eet te veel en dan ook nog om chocolade vragen. Hoe dom ben je? Je moet kappen met zoveel eten, dan word je alleen nog maar dikker. Je verdient iets lekkers niet. Je moet je ook niet aanstellen, ga eerst zorgen voor andere. Je moet niet zo ego zijn en je zelf op 1 zetten, je word er niet leuker van. Straf je zelf voor alles wat je doet.~ 

Huilen. Huilen is het enige wat ik kan. Heel stil zit ik in de douche op de grond met m'n hoofd op m'n knieën. Blijkbaar verdien ik dit, het hoort zo. Ik mag niet zeuren. Ik moet luisteren en dat ga ik doen. Ik ben een paar weken clean maar ik kan t niet meer, het scheermesje is nu m'n redding. M'n boven benen en armen moeten er aan geloven en t voelt goed, goed om weer even wat anders te voelen. Ik blijf nog zitten, hopend dat er niet zo iemand ineens aan klopt. In m'n gedachten spookt er van alles, te veel om op te noemen. Ik mis ontzettend erg m'n vader en broertje, m'n moeder natuurlijk ook maar net anders. 

Ik zet de kraan uit en stap onder de douche vandaan. Ik pak een handdoek en droog me voorzichtig af, de wondjes doen zeer maar bloeden niet meer heel erg. Ik had een shirt klaar liggen maar ik trek toch even een trui aan. Ik kijk nog even in de spiegel en gooi wat koud water over m'n gezicht zodat m'n ogen minder rood zijn. 

Met een trainingsbroek aan de bankzitters en een hoodie loop ik terug naar de woonkamer. 'Lekker gedoucht schat?' vraagt Matt als ik de woonkamer in kom, ik knik en pak wat water. Ik wil afleiding dus ik besluit te gaan tekenen. Ik ben rechts dus heb mazzel dat die hand nog vrij is. Ik pak uit de slaapkamer uit een verhuisdoos van mij m'n tekenspullen en ga in de woonkamer aan de eettafel zitten. Ik doe m'n oortjes in en zonder mezelf helemaal af van iedereen. Ik begin gewoon en ik kijk wel. 

Ik voel een tikje op m'n schouder en kijk op, Robbie staat naast me. 'Oh sorry, had ff niks door' verontschuldig ik me. 'Nee maakt niet uit. we wilde gaan kijken voor een vakantie huisje in Drenthe dus vroegen we ons af of je mee wilde kijken' zegt hij en ik twijfel even. Eigenlijk was ik wel lekker bezig maar ik wil niet onaardig en niet-geïnteresseerd over komen dus besluit ik toch maar even wel mee te kijken. Raoul heeft z'n laptop aangesloten op de tv waardoor iedereen mee kan kijken met wat hij doet en zoekt. We gaan wat vakantie parken af en komen erop uit dat we naar een Landal park willen. We zoeken een niet te groot park maar ook niet erg klein. 'Is die niet leuk?' vraagt Koen en wijst naar een park genaamd "Aelderholt". Raoul klikt op het park en we zien een hoop leuke foto's, er zit een prima zwembad in en er is een soort tokkelbaan iets waar je af kan gaan. We zoeken naar een huisje voor 10 personen zodat de vriendinnen van Milo, Raoul en Koen ook mee kunnen. 'Dit huisje is wel vet volgens mij' zegt Raoul en opent een pagina van een groot mooi huis. 'zeg maar gerust villa' grapt Milo, Raoul klikt een beetje door en we zien goede foto's en reviews over het park en over het huisje. 'Zullen we dit park doen?' vraagt Robbie best enthousiast en ik knik. Het lijkt me een leuk gezellig park en het huisje is dat volgens mij ook wel. Eigenlijk stemt iedereen er in mee. We boeken voor 5 dagen voor over precies 7 weken. Het duurt nog even maar dan is iedereen als het goed is uit het gips en zijn we redelijk fysiek hersteld. 'Top, zin in!' zegt Koen en hij staat op, ik ook en ik loop weer naar de eettafel. Ik doe m'n oortjes weer in en teken verder. Hij is denk ik bijna af. 

'We gaan zo eten' zegt Milo als hij de keuken uit loopt. Deze keer hoor ik wel wat hij zegt want m'n nummer was net afgelopen. Ik ruim m'n spullen even op zodat er wat meer ruimte is. 'Kan ik helpen?' vraag ik daarna aan hem 'nee hoor dankje', ik knik en ga wel alvast aan tafel zitten maar ik scrol nog even op insta. 

'Dankjewel Milo, was lekker' zegt Matthy als we klaar zijn, iedereen knikt als bevestiging en Milo geeft een glimlach. Ik heb weinig gegeten, ik krijg het gewoon niet door m'n keel. Het is niet vies, juist niet maar gewoon het ding dat ik het moet eten kan ik niet. De stem in m'n hoofd verteld me hoe trots die is maar m'n gevoel zegt iets anders, nog kutter en schuldiger als eerst. 

Jup weer een deeltje. Gewoon leuk denk ik, idk eig. Morgen misschien nog wel eentje, vrijdag denk ik niet. Heb t dan best druk dus vandaar. Joejoee! oh en vergeet niet een vote of comment achter te laten als je leuk vond :) xx mij