Falcı | #texting

1.1

14.08.2022
(03:17)

"Dağhan?"

Karanlık yolda, tek ses arabanın içinde çalan radyodan geliyordu. Queen'in I Want to be Break Free şarkısı, arabanın sessizliği içinde dağılıyordu.

Annem direksiyonda gergince yolu izlerken, babam yan koltukta uyuyordu. Uzun süredir uyuyor olması tuhaftı ama ben arkada pinekleyip, güzel şarkılar dinliyorken bu durum o kadar da can sıkıcı değildi.

"Emniyet kemerini tak Dağhan."

"Takılı anne."

"Emniyet kemerin takılıyken o şekilde yatamazsın, otur ve emniyet kemerini tak."

Doğrularak babamın koltuğunun arkasına geçtim ve emniyet kemerimi taktım.

"Dağhan?"

"Efendim baba?"

"Baban uyuyor, oğlum."

"Pardon anne, sesini duyduğumu sandım."

Karanlık yol bir anda aydınlanırken, panikle ellerimi önümdeki koltuğun kenarlarına yerleştirdim ve başımı yana eğerek yola baktım. Korna sesi, Freddie Mercury'nin sesini bastırıp yok ederken, annemin bir şeyler mırıldandığını sandım ama o mırıltılar da, "Anne yola bak!" diye bağırmamla bastırılmış oldu.

"Dağhan!"

"Yol..." diyerek, hızla doğrulduğumda, bir anda nerede olduğumu idrak edemedim. Şaşkınlıkla etrafıma bakarken, aydınlık yüzünden gözlerim yanıyordu.

"Dağhan? İyi misin?"

Sese döndüğümde, Kıvanç'ı gördüm. Saçları dağılmış, gözleri uyku mahmurluğu ile kısılmıştı. Bana bakarken, endişeli görünüyordu. "Kabus görüyordun sanırım?"

Derin bir nefes alarak, bir kez daha etrafa baktım. İçimi saran korkuyu anımsıyordum ama rüyamda ne görmüştüm acaba?

"Hatırlamıyorum," dedim, alnımı elimin tersiyle silerek. Terlemiştim.

"Sen her gece böyle uyanıp uyanıp bana mı sarıyordun?" diye sorduğunda, hafifçe güldüm.

"Yakalandım." Ellerimi iki yanımda suçlu gibi kaldırmıştım.

Elindeki su bardağını bana uzattı ve "Yan odadayım diye mesaj atıp uyandırmazsın sevinciyle uyumuştum ama sesin de mesajların kadar etkiliydi," diyerek bana baktı.

"Kusura bakma, evini açtığına pişman ettim," derken elinden suyu aldım. Kendimi kötü de hissediyordum aslında. Özellikle de şu an bana böyle bir iyiliği dokunmuşken, onu rahatsız ediyor olmaktan.

"Takılıyorum, keyfin yerine gelir diye umdum ama suçluluk duygusuna kapıldın sanki?"

"Eh..."

"Kız arkadaşının senden ayrılma sebebi olduğum için, bana sinir olduğunu ve geceleri o yüzden uyutmadığını sanıyordum. Kabuslarla uyandığını bilmiyordum."

"Ne?" Resmen kahkaha atmıştım. "Sinem'in sırf fal yüzünden benden ayrılması sinirime dokundu kabul ama daha ilk mesajlaştığımız gün bunu sorgulamayı bıraktım ben. Haklıydın çünkü bir falla beni terk ediyorsa, sevmemiştir herhalde."

"Ama sen onu seviyorsun?"

"Elbette..." derken, gözlerimi kaçırdım. Aklımdaki her şeyi silip süpürmesini seviyordum şimdiyse o gittiğinden beri artan kabuslarla yüzleşiyordum. Neyle ilgili olduklarını bile hatırlamadığım kabuslarla...