When He Met Her (Completed)

Chapter 46

Note: You might encounter some grammatical errors ahead

Tw: Lots of curses

Alodia's Point of View.

Kinabukasan ay nagulat nalang ako dahil nandito si lolo kasama sina junwoo at tito daehyun. Gusto daw ni lolo na makasigurado na okay ako kahit tinext naman na sya ni aiden na walang nangyaring masama sakin

Gusto nya rin daw bisitahin yung org kaya ang sabi ko ay mamaya pagkauwi ko sa school nalang kami pupunta sa sa org para masamahan namin sya nila amara at pumayag din naman sya

Kaya pagkatapos ng klase ko ay umuwi ako ka-agad. Hindi nako nakasama kela jace papunta sa tambayan dahil nga sasamahan ko pa sila lolo.

"Chairman choi! I'm glad you visited the org!" masayang bati ng isang supreme ng makasalubong namin ito sa labas ng building ng org

"I want to see if the org is doing fine and i can see that it does. My son really handled this organization perfectly" nakangiting saad ni lolo

Yung mga dumadaan ay binati din si lolo.

Nasa kalagitnaan sila lolo at nung isang supreme sa pag-uusap ng biglang may sumigaw

"Chairman Choi!"

Pagkatingin ko sa right side ay nanlaki ang mga mata ko ng nakita ko ang isang naka mask na lalaki na may hawak na baril at nakatutok ito kay lolo

I tried to take the bullet but it's too late. The masked guy already shot lolo.

Agad kung binunot ang baril na nasa tagiliran ko at walang pag-aalinlangang binaril yung lalaki. Sinubukan nyang tumakas pero napaligiran na sya ng mga agents na nandito

Agad akong lumapit sa pwesto ni lolo. Nanginginig ang mga kamay kong hinawakan sya

"L-lo, h-hold on o-okay? Please lolo, don't close your eyes" i said in a low voice

Tears are starting to form on my eyes. My vision is getting blurry because of the tears. My hands were shaking so bad. My heart is beating so fast.

"Get the fucking van!" malakas na sigaw ko at maya maya pa ay may humintong van sa harap namin

We immediately went into the van and drove away. Pagkadating namin sa hospital ay agad na isinugod si lolo sa O.R

Sumunod kami pero hindi kami pinapasok at sa labas lang dapat daw kami. Gustohin ko mang magpumilit na pumasok pero kinain ako ng takot ko sa pwedeng mangyari kay lolo

I panicked when i heard the sound of the machine getting fast. Umaagos na ngayon ang mga luha ko. Mas lalong bumilis ang pag tibok ng puso ko na para bang lalabas na ito sa sobrang lakas

Please...please don't take my lolo away. God, i'm begging you..

Not again please...

Ng tumigil ang pagbilis nung machine ay tuluyan akong napaupo sa sahig. Lumapit si junwoo sakin at tinulungan akong tumayo. At sakto namang lumabas yung doctor

"The operation was success. We have removed the bullet on the patient's body and gladly, the wound is not too deep. Hind masyadong malalim ang pagkakatama ng bala sa katawan ng pasyente. We still need to monitor the patient. Kailangan muna naming makumpirma kung pwede nabang mailipat ang pasyente, maybe later ay maililipat na sya sa isang private room. I'll go ahead. Just call me if something happens" mahabang saad ng doctor at tuluyang umalis

Nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa sinabi ng doctor

Pinauwi muna ako ni tito daehyun para daw makapagpahinga ako. Hindi ako pumayag pero wala rin akong nagawa kundi ang umuwi sa bahay