Umiiyak ka kase nasaktan ka.
Bakit?
Kasi mahal mo s'ya.
Hindi ka makakain dahil iniwan ka.
Bakit?
Kasi mahal mo s'ya.
Hindi mo magawa ang mga bagay na nakasanayan mo dahil naalala mo s'ya.
Bakit?
Kasi mahal mo s'ya.
Pero nasabi mo ba sa sarili mo na dapat mabuhay ka kase mahal mo ang buhay mo kahit wala s'ya?
Sa kanya umikot ang mundo mo kahit years lang ang pinagsamahan n'yo. Sabi mo eh.
Pero hindi mo ba naaalala ang mga panahon na kahit wala s'ya masaya ka. Hindi man buo pero tumatakbo ang buhay nang nag-iisa.
That's life. Sometimes you need to be sad for you to feel the word happier.
You need to cry in order to understand the word smile.
You need to sigh because sometimes it's a way to be relieved from the pain.
Dahil sa mundo may mga bagay talagang kahit ayaw mo, nangyayari. Kahit masakit nararamdaman.
Kahit mahal ka. Iniiwan ka pa rin nang walang dahilan.
Kasalanan n'ya kung bakit ka iniwan pero kasalanan mo na, kapag binalikan mo s'ya at nasaktan ka nanaman.
Dalawa lang ang kalalabasan nang kasalanan mo.
Either way, maging masaya kayo or magmukha ka na nanamang tanga na naghahabol sa isang tao na hindi naman tumatakbo pero habol ka nang habol.
Kung bakit tayo nabuhay ay para mabuhay.
Minsan wala tayong choice kung hindi masaktan pero ang pagiging masaya ay nasa atin na.
Kaya sana piliin mo ang maging masaya.
BINABASA MO ANG
# Hugot
RandomEverybody has a story, and everybody has a Hugot. I just want to share mine. But, it doesn't mean I'm broken-hearted it's just I assert that not every hugot is for bitterness, but a lesson to learn.
