Gusto ko nalang umiyak.
Gusto ko nalang mapailing.
Gusto ko nalang magsisisi.
At gusto ko nalang bawiin.
Ibalik ang nakaraan at itama ang mali.
Na sana hindi ko hinayaan na dumaan na lang. Ang sakit kasing isipin na akin na s'ya pero binitawan ko pa.
Pagkakataon ko na 'yun pero hinayaan kong mawala na lang na parang hangin.
Na parang bula.
At ngayon pinagmamasdan ko nalang s'ya habang kasama ng iba.
I don't want to regret it. I don't want to feel sorry. I don't want to show that I'm sad. That I really felt broken.
But what am I supposed to do, even if I tried to forget it, there's something that still affects me.
Alam mo kung anong masakit sa chance?
Yung chance.
Yung naiwan na hindi na babalikan.
At yung pag-asa mo noon. Pag-asa pa rin ngayon hanggang sa susunod na pagkakataon.
Pero alam mo naman kung anong masaya sa chance?
Yung chance.
Yung naiwan na may kasamang ala-ala.
At yung pag-asa kahit noon atleast nabigyan ka.
Pag-asa na ngayon mayroon ka pa rin.
At pag-asa na nasasayo pa hanggang sa susunod na pagkakataon.
God knows everything, he has a plan for each and every one. He has a path for you. He has a goal. He has a dream and he has opportunities still left in his hands, especially for you.
Masakit masaktan.
Masakit mawalan.
Masakit magsisi.
Isipin na lang natin na hindi lang 'yan iisa. Kaya mo pang maghanap ng iba. Mas better, mas okay.
Yung gugustuhuin mo nalang tumawa.
Gugustuhin mong ngumiti.
Gugustuhin mong magsisi ng isa pang beses.
Saka bitaw na.
Yung titingnan mo nalang ang nakaraan pero hindi mo na gugustuhing balikan dahil may bago ka nang mahal.
----------
BINABASA MO ANG
# Hugot
RandomEverybody has a story, and everybody has a Hugot. I just want to share mine. But, it doesn't mean I'm broken-hearted it's just I assert that not every hugot is for bitterness, but a lesson to learn.
