'Hayat sana limon verdiyse yaprak sarmaya sık!' Ben Mina ya da öz ailemin bana deyişi ile Arya. Şuan da 16 yaşındayım, üstün zekalıların okuduğu bir okuldan mezunum. Hayatımın son zamanları işsiz kalmanın depresyonu ile geçerken bir gün beni evlat e...
Bugün günlerden TC. Öğrencilerinin korkulu rüyası cumartesilerin en büyük düşmanı sevenleri kavuşturan uykucuları hüzne boğan o gün; pazartesi günüydü, tabi ben bir öğrenci değildim ama bugün benim için eski zamanlarda olduğu gibi kasvet çöktü... Ha neden mi? Çünkü bugün korkmazlarla beraber ilk günüm olacaktı. Sabah erkenden kalktım ve çantamı hazırladım. Gece çantamı hazırlamaya çok üşenmiştim. Aleyna hanım ve Aydın bey daha kahvaltı edemeden beni arabayla evden almış, evlerine götürmüştüler. 5 gün... Hafta içleri onlar ile kalacaktım. Benim için fark etmezdi, şu sıralar ne yazıktır ki işsiz güçsüzdüm zaten. Eve girer girmez karşımda gördüğüm orduyla geri kaçmayı düşündüm ama annemler şehir dışına gitmişti. Neymiş ilk haftamız ve eve geri dönmemem gerekliymiş. Peh, neyse ne!
Şuan bir ordu misali salonda duran upuzun yemek masasındaydık. Tabağımı Allah katına kadar doldurduktan sonra karşıma oturan Melise baktım, onun da kibariye olmadığından emindim. Nitekim o bu düşüncemi doğrular biçimde sırıttı.
Bu kız resmen benim aynım ya! Yemin ederim! Melise sırıtarak döndüm ve kolunu dürtüp heyecanla fısıldadım. "Lan, Kibariye yarışa var mısın?" Melis göz devirdi. "Çok pis zort olmaya hazır mısın?" Kafamı olumsuz anlamda salladım ve "Yenilmeye hazır ol Kibariye!"
. . .
"Ve ben kazandım!" Elimi anlıma vurduğumda masadaki lerin gözü onaylamaz bir şekilde bana dönmüştü. Kazanan ne yazıktır ki bizim Kibariye Melis olmuştu. Bizim kibariye de hiç kibar değilmiş ya... Sen nasıl bir cinsin? Bunu sesli dile getirmenin problem olmadığına kanaat getirdikten sonra melise döndüm ve tek nefeste " Sen neymişsin be!" Dedim. O hiç oralı bile olmadan bardağında kalan son içicek yudumunu da kagasına dikip içti. Ardından da sinir bozar bir biçimde Omuz silkti "Ben sana çok pis zort olmaya hazır ol demiştim hanımefendi!" dedi bir yandan sinsice gülerek. Ve evet; yine yeni yeniden Gözlerimi devirdim. "Bu sefer kazanmış olabilirsin ama emin ol ben bir daha ki sefere seni yenecem!" Sinir bozucu bir tonda güldü "Bekliyip göreceğiz canım!" Bekliyor bekleyeceğiz canım. Bekleyeceğiz...
...
Yemek bitmiş şimdi salonun ortasında aşiret toplantısı varmış gibi oturmuştuk. Melis bir şey aklına yeni gelmiş gibi, "Aaaa sana senin odanı göstermedik, kalk kız!" Dedi. Ben daha ne olduğunu kavrayamadan o kolumu tutmuş beni peşinden sürüklemeye başlamıştı bile. Güldüm ve "Yavaş kız!" Diye seslendim. Biraz yavaşladı ama durmadı. Birinci kata gittik ve mavi kapılı bir odanın önünde durduk. "İşte burası senin odan, hadi bakalım!" Beraber içeri girdik. Odaya aşık olmuş olabilir miyim? Gözüme ilk çarpan şey boydan boya olan kitaplık olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kitaplığın bir kısmı doluydu, bir kısmı ise sanırım bana bırakılmıştı. Bir ara doldururum ben burayı. Gelsin mangallar, klasikler ve genç kurgular ohhhh!
Cam kenarı dop doluydu, benim odam da güzeldi ama burası...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
