'Medya kardeşimin bana doğum günü hediyesi'
16/11/2007
Bölüm;
"Mina Nerde?!" "..."
"Offff, saatlerdir haber alamıyorum!"
"Kafayı yiycem!"
"Nerdesin be kızım?"
.
.
.
'Mina, bir kere de ortalığı karıştırma!'
Karşımda duran ve bana sinirle bakan gruba sevimlice baktım. Galiba bir kaç saatte ortalığı baya bir karıştırmıştım.
5 saat önce hastane;
Annemlere yakalanmıştık ama en azından planı yapabilmiştik. Odama sürgün edilmistim diğerlerini de eve yollamıştılar. Bana uyun dememiştim?
Hayır . Dedin!
Yoooo ne alaka?
Konuşmam sizinle diye tehtid ettin ya? DAHA NE OLSUN AAA!
OLABİLİR!
YAW, NEYSE BEN GİDİYORUM
BANA BAĞIRMA
KAFANİN İCİNDEYİM NASIL BAĞIRABİLİRİM?
BANANE BEN GİDİYORUM!
APTAL KAFANIN İÇİNDEYİM BEN? NASİL GİTMEYİ PLANLIYOR OLABİLİRSİN Kİ?
İYİ BAY
BAYKUS
ALLAH'IM SEN BANA SABIR VER!
BANA DA!
Küçük bir kavganın ardından sonunda iç sesim sessiz olmuştu. Herkes gittikten bir saat sonra iyice bunaldığımı fark ettim. Daha fazla boş boş duramazdim. Aklıma gelen sinsi fikirle telefonumu komidinin üzerinden aldım ve cebime sıkıştırdım. Ardından ise oda da ki dolaba ilerledim. Dolaptan bol bir pantolon bir de uzun beyaz bir kazak aldım. Ayaklarıma kalın bir çorap ve bir de ayakkabı giydim. Beremi ve atkımı da takıp Abime baktım. Fosur fosur uyuyordu. Sinsice gülüp yavaş adimlarla odadan çıktım.
.
.
.
Hastaneden çıkalı yaklaşık bir saat olmuştu. İlk önce bir şeyler yemiş sonra da sahil kenarına gitmiştim. Sahil de kayalıklara oturup ayaklarımı sallandırırken bir ağlama sesi duydum. Sesin geldiği yöne döndüm; benden bir kaç yaş büyük duran kıza baktım. Kızıl saçlı beyaz tenli ve yeşil gözlüydü. Saçları karma karışıktı. Elleri yara bere içindeydi. Kayalıklardan kalktım ve banka ilerledim. Kızın yanına oturdum ama başta bir şey demedim. Bir süre sonra elimi omzuna koydum. Kız kafasını kaldırıp bana baktı. Bir şey söylemedim o ise bana sarıldı. 'birine benziyorsun!' dedi hıçkırıkları arasında. 'kime?' diye sordum sakin bir ifade ile. 'Aral korkmaz'a...' şaşkınca ona baktım. 'Abim mi? Nereden tanışıyor sunuz ki?' şaşkınca bana baktı 'Kardeş misiniz?' hafifçe kafamı salladım. 'Fakat siz nereden tanışıyorsunuz ki?' 'yesim yani kardeşim kanser onun tedavisini abin karşılıyor. Ah tabi hayatta kalabilirse...' anlamsızca ona baktım. Durum iyice tuhaf bir hal alıyordu sanki yıllardır tanışan iki kardeş gibiydik. Dışımız hiç benzemiyordu ama içimiz birdi. Yani öyle hissediyorduk. En azından durum benim için böyleydi.
Bir süre daha konuştuk o bana yeşim i anlattı ben ona abimi, Ailelerimi ve hikayemi. En sonda ise kanser teşhisi konmuş olduğunu soyledim. E tabi bir de buna ağladı ben de onu bir de bunun için sakinleştirmeye uğraştım. Birbirimize numaralarımızı verdikten sonra orada ayrıldık. Canım halen hastaneye dönmek istemiyordu o yüzden yine ucuruma gittim. Ayaklarımı uzatıp öylece durdum. Düşüncelerimle baş başa kalmıştım.
Keşke gitarım olsaydı diye mırıldandım ardından ise şarkı yazmaya karar verdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çakma Watty Kızı; Ailelerim Mi?!
Humor'Hayat sana limon verdiyse yaprak sarmaya sık!' Ben Mina ya da öz ailemin bana deyişi ile Arya. Şuan da 16 yaşındayım, üstün zekalıların okuduğu bir okuldan mezunum. Hayatımın son zamanları işsiz kalmanın depresyonu ile geçerken bir gün beni evlat e...
