Jkook TK Stüdyo da Dans egitmeniydi. O güçlü ve bir o kadar da yakışıklı bir Alfa olması nedeniyle öğrencileri oldukça fazla ve popülerdi.
Bu popülerlik Tae'nin dans eğitmeni olarak oraya baslamasiyla birlikte sekteye uğramıştı. İçten ice ona karşı...
Jkook,birkaç saattir koltuğa yığılmış kalmıştı. Hala Tae giderken söylediği sözler kulaklarında çınlıyordu.. "Sakın arkamdan gelme.."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ahhkk... Nereye gittin Tae... Jimin'i aramalıyım" Hızlıca telefonunu eline aldı ve Jimin'i aradı.
"Heyy Selam.. Jkook birşey mi oldu"
"Jimin, Tae yanında mı?"
"Hey sizi başbaşa bıraktık çıktık, ondan beri görmedim. Neler oluyor"
Jkook " sadece Tae'ye ulaşırsan bana haber verir misin. Şimdi kapatmam lazım" Jkook başka nereye gittiğini düşünmeye başlamıştı ve tabi ki nerede olduğunu anlamıştı.. Evden çıkıp yola koyuldu.
---------
Tae , yatakta yatmış tavana bakıyordu. Gözlerini kapadı.. Başka nereye gidebilirdim ki, burası benim sığınağımdı ve onu şuan görmek istemiyordum. Çok kızgındım... Bu düşüncelerden sıyrılmamı sağlayan annem içeri girmişti ve gözleri fazla büyümüştü, sanırım doktordan bir şeyler duymuştu.
Yavaşça Tae'nin yanına oturdu Tae bu kadar sessiz davranmasından korkmaya başlamıştı.
"Bana anlatmak ister misin" Tae, annesine doğru döndü ve gözlerinin dolu dolu olduğunu gördü. "Anne, bana kızacaksın biliyorum ama bitene kadar beni yargılamadan dinler misin"
Annesi başıyla onaylamıştı ve bütün olanları sırasıyla anlatmıştım. Annem hiç tepki vermiyordu, bu benim için daha da kötü hissetmeme neden olmuştu. Sadece gözleri dolu doluydu. Artık bende dayanamamıştım bu kadar güçlü görünmeye çalışmak beni yoruyordu. Bu karar aşamalarım o kadar hızlıydı ki ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
Ben böyleyken beni seven insanlara nasıl kararlı olduğumu gösterebilirdim ki. Elimden geleni yapmalıydım ama şuan bu olmuyor. Kendi büyüdüğüm hayaller kurduğum odamda hiç düşünemediğim birşeyle başbaşa kalmıştım. Bu hayallerimin ötesindeydi.
Ve karşımda duran annem bu kadar sessiz ve çaresizken benim duygu patlaması yaşamamam çok olağan bir durum sayılmazdı. Son raddeye gelmiştim, annemin gözünden akan bir damla benim taşmama neden olmuştu. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Biliyordum bundan sonra geri dönüş yoktu, yanımda olmak isteyenlerle devam edecektim... Ama asıl olan benimle olmazsa.... Bu benim daha da üzülmeme neden olmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
