Different ~Kookmin [Yarı texting] 1-2

O farklı Mı?

"Sonunda eve geldiniz."

Eunmin gözünü devirip odasına çıktı. Hayır geldiysek sanane? Bu da kendini iyice babamız belledi. "Sonunda?" Diye sordum duygusuzca. "Sizin bir eviniz var. Öyle serseri gibi kan bağınızın bile olmadığı insanların evinde bir ay kalmak ne?"

"Evet maalesef içinde sen ve annemin olduğu bir evimiz var. Ayrıca seninle de kan bağımız yok ama yıllardır beraberiz öyle değil mi?"

Konuşmasına izin vermeyip son sözü söyleyerek Eunmin'in yanına gittim.
Park Min ji ile rahatça konuşabiliyordum çünkü annem evde değildi. Annem gelince onunla olan konuşmamı anneme anlatacağını bilsem de o burada olmayınca içimdekileri söylemeden tutamıyorum kendimi.

"Boş ver Eun takma onu."

"Nasıl takmayayım Abi? Ben hâlâ kabullenemiyorum. Babamız o adam yüzünden ölmüşken annemin onunla evlenmesini kabullenemiyorum. "

"Ben de Eun. Ben de kabullenemiyorum. Ama elimizden bir şey gelmiyor. Gelmeyecek de."

Konuşurken ben de yatağın diğer yanına oturdum. Gözüm yatağın yanındaki çekmeceli mini dolaba çarptı. Üzerinde, tablo içinde ben, Eun ve babamın fotoğrafı vardı. Eğer annem bu adamla evlenmeseydi, belki de babamı bu kadar hatırlamak zorunda kalmazdık. Nerdeyse onu her gördüğümüzde, içimizdeki acı zamanla geçmesi gerekirken artıyordu.

"Ah. Telefonum çalıyor."

"Kim arıyor?"

"Jungkook. Eve varınca haber verin dedi unutmuşum. Ben odama gidiyorum sen de göz yaşlarını sil Eun. Lütfen."

Hay sikeyim bir de görüntülü arıyor.

Odamdan içeri girip kapımı kapattım. Çalışma masama geçtim.

"Jimin shi vardınız mı?"

"Evet. Geldik."

"Bir sorun mu var?"

O bu soruyu sorunca yüzümü bilmeyerek astığımı fark etmiştim.

"Hayır. İyiyim."

"Öyleyse kim ağlıyor."

Beomgyu da kadraja girince iyice gerilmiştim. Sanırım artık söylesem iyi olucak.

"Eunmin." Dedim. Uzun bir nefes vermeden önce. Kafamı eğip saçımla oynadım. 

"O neden ağlıyor hyung?"

"Min ji yüzünden beom."

"Min ji mi? Üvey babanız mı?"

Başımı sallayarak Jungkook'u onayladım.

"Ne yaptı ona?"

Beomgyu bu soruyu sorarken Eun içeri girdi.
"Ah pardon. Telefonu kapattın sanıyordum."

"Sorun değil ben de Min ji olayını anlatmak üzereydim."

Eunmin kafasını salladı ve masanın arkasindaki yatağa tamamen görülecek şekilde oturdu.

"Selam Jungkook. Selam beom."

Birbirlerine el salladılar ve Beomgyu sorusunu tekrarladı.

"Uvey babanız ne yaptı?"