Wypełnić Misję 2 // Spideypool

18. "Obietnica"

Na telewizorze leciał akurat jeden z kulinarnych programów, na stole rozrzucone były papierki po cukierkach i resztki popcornu z mikrofali. Ben zasnął już jakiś czas temu na jednej z poduszek z kanapy, podczas gdy Parker i Wilson siedzieli obok i rozmawiali szeptem, aby go nie obudzić.

Wilson wstał powoli i sięgnął do sypialni chłopca po szary koc. Okrył nim drobne ciałko, uśmiechając się do siebie na widok jego spokojnej twarzy.

-Wygląda tak...

-Uroczo?

-...jakby to od zawsze było jego miejsce. -Poprawił poduszkę. -No spójrz Peter. Poczuł się na tyle swobodnie, że juz pierwszego dnia zasnął w salonie.

-Cieszy mnie to. Obawiałem się trochę, że będzie miał problem z zadomowieniem się, no wiesz, po tym wszystkim... Fajnie widzieć, że jednak go polubiłeś.

Posłali sobie ciepłe uśmiechy.

-Za godzinę musimy go obudzić i podać mu tabletki. Są tu aż 4. Myślisz, że pięciolatek powinien brać ich aż tyle na raz? - Podał mu kartki z opisami leków, wyjęte z kartonowych opakowań.

-Sam nie wiem. - Zaczął gnieść brzeg papierka pomiędzy palcami. - Wade..?

-Tak, słońce?

-Wtedy w aucie... Mam wrażenie, że...

Chłopiec uniósł się i przewrócił na drugą stronę, przerywając rozmowę mężczyzn. Złapał za koc i przytulił go mocno do siebie.

-Chciałeś coś powiedzieć, Peter. -Pool ponownie złapał kontakt wzrokowy z mężem po chwili ciszy.

-To nic takiego. Ja... Może później, okej?

W odpowiedzi dostał jedynie kiwnięcie głową.

-Co do leków, może Stark będzie coś wiedział? - Szeptał. - Ma kontakty do najlepszych lekarzy na świecie, niech znajdzie jakieś inne rozwiązanie, bo tyle dropsów to nawet ja nie biorę.

Wilson objął ręką męża, kontynuując oglądanie telewizji.

A jeśli Tony faktycznie mógłby im pomóc? Pajączek zamknął oczy.

***

Obudził się na łóżku, przykryty kołdrą. Nie wiedział jak się tu znalazł, która jest godzina, ani ile spał. Nagle poczuł za sobą ciepły oddech. Spojrzał gwałtownie za plecy.

-Wade... - Szturchnął go. - Wade, halo.

Mężczyzna mruknął i otworzył zmęczone oczy.

-Gdzie jest Ben?

-U siebie. Przebudził się jak cię przenosiłem. - Przytulił go i wcisnął twarz w jego szyję. - Dałem mu leki, pomogłem mu się umyć i wejść do łóżka. Zapaliłem mu nawet tą lampkę z dinozaurem...

-Jesteś pewien, że dalej tam leży?

-Na pewno śpi, nie panikuj skarbie. Poza tym przecież zakluczyłem drzwi.

-Może pójdę sprawdzić...

-Peter, proszę cie.

-Dobra, okej. - Odetchnął nerwowo. - Ale z jakiegoś powodu się obudziłem. Tylko podejdę i...

-Nie, leż. - Wade powoli się podniósł. - Ja pójdę.

Pool włożył na nogi crocsy i zaspanym krokiem ruszył do pokoju podopiecznego. Drzwi były uchylone.
Pchnął je, rozglądając się niemal od razu po pomieszczeniu. Podszedł do małego łóżka, podniósł kołdrę, było puste. Powoli zaczynał panikować.