Yanımda abim, irfan abi, ozan abi, mert abi ve mesut abi vardı. Beni bir çemberin ortasına koymuşlardı yani. Masadakiler değişik bakıyorlardı. Masadakiler dediğimizde, Oytun, Pelkas, Berat, Dorukhan, Ertuğrul ve partnerleriydi. Gerçi hepsinin yanlarinda sevgilisi yoktu ama olsun.
Berke ile Bilge nikah masasına geçtiğinde abim kalkıp nikah masasına geçmişti. Berke çok zeki biri olduğu için abimi istemişti. Abim gittiginde kalan boşluğu Gözde doldurmuştu. Nikah masasını izlemeye başlamıştık.
"Siz Berke Özer, Bilge Uluğ hanımefendiyi eş olarak kabul ediyor musunuz?"
Gözlerimi kapatmıştım. "SONUNA KADAR EVET" dediginde alkışlamisti herkes. Bende alkislamistim.
"Bende sizi Kadıköy Belediyesinin bana verdiği yetkiye dayanarak, sizleri eş olarak ilan ediyorum"
İlk danslarını edeceklerdi şimdi. 'Sen Benim Şarkılarımsın' çalıyordu. Şarkı bitene kadar dans etmişlerdi.
'Mutlu Sonsuz' çalarken sahneye diğer çiftleri davet ediyorlardi. Herkes kalkıp eşleriyle ve sevgilileriyle dans ediyordu. Abim bile.
Hafif gözlerim doldugunda yanima uzatılan bir elle yanıma bakmistim. "Bu dansı bana lütfedebilir misiniz sayın Umut Bayındır?" diye sordu Berat. Aklıma gelen şeyle çantamı açtım. Fulari alıp ona uzattim. Gülüp yakasındaki mendili atıp, katlandığı fulari koydu. Abime bakmıştım. Bize bakıyordu, kafasını hafif salladiginda Beratın elini tutup piste ilerlemiştik.
Dans ederken, "Sen Berke'yi falan mı seviyorsun?" diye sordu.
"Ne alaka tövbe tövbe adam evli artik banane, haşa yani ya tövbe" dedim bir anda.
"Anladım ben anlayacağımı" demiş göz kırpmıştı.
"Mutlu son olmasın, mutlu sonsuz olsun" diye mırıldanıyordu.
"Delibal izledim de şuraya yığılayim" dedik gulerek.
"Yığılırsan tutarım ama" dedi yine göz kırparak.
"Altay Bayındır öyle diyordu bak" gülerek söylemiştim ama yüzü soldu. Güldüğümde ise rahat nefes alıp gülmüştü.
Yavaş yavaş hepimiz çakırkeyif oluyorduk. En son Beratlarla beraber hoptek oynadığımı, Yalakanım bebeğim şarkısında değişik danslar ettiğimi ve Neyin Nesi şarkısında ağladığımı hatırlıyordum. Burada artık. Berat ve Doruktan başka takımlı yoktu. Fenerbahçe kadrosuydu yani. Ondan fırsat bilip Şinanay açmışlardı. Herkes eşlik ediyordu. Fener marşları her taraftan çalarken hamsiler itiraz ediyorlardı. Hepimiz eğleniyorduk. Ve değişik bir şekilde sevdiğim adamın düğünunde eğleniyordum. Artik evli mutlu, çocuklu olduğu içindi galiba. Allahtan sarhoş olunca sacmalayan biri degildim. Abim yanıma gelip gidelim diyordu artık ama dinlemiyordum bile. Bugün kalbimdeki bir şeylerin bitiş günüydü. Yine, Yeni, Yeniden çalıyordu. Bağırarak eslik etmeye başlamıştım elimdeki kadehle.
"Bilmiyorum, yakin davranıyor ama zaten milli takımda beraberiz ondandır. Ancak Berkeyi anlamış zaten" dedim cama yaslanırken.
"Bundan sonrası senin için zor olacak biliyorsun değil mi?" dedi direksiyona odaklanırken.
"Biliyorum, ben alıştım artik böyle sonlara" dedim. "Sen bilirsin. Ama hic unutma ben, irfan abi, mert abin, ozan abin, mesut abin hep yanindayiz" dedi.
