Maç çok spontene geçiyor Türkiye'nin 4 büyüklerinden ikisi olan Fenerbahçe ve Trabzonspor un şampiyonluk maçının 2.yarıya kadar golsüz geçeceğini bilemezdik.
Ve evet, şampiyonluk maçıydı. Geçen seneki gibi hamsilerle oynuyorduk. Ben yedek kulübesinde bir ileri bir geri gidiyordum.
Spikerinde dediği gibi 2.yarıdaydık ve kimse daha gol atmamıştı. Doğru düzgün atağa bile geçemiyorduk.
Berat arada gol denemeleri yapıyordu ama abim yetişiyordu.
~
89.Dakika, 1-1.
Hepimiz yere çökmüştük. Trabzon bu maç bizi çok zorluyordu. İlk golü 74. Dakikada atmıştık hatta.
Hakem her zamanki gibiydi.
Taraftarlardan gelen destekte azalmıştı. Hepsi oturup abimin yiyeceği golü bekliyordu.
Jesus Hoca taktik veriyordu ama oyuncular hocayı duymuyorlardı bile.
Trabzon taraftarı bizim taraftarımızı bastırmıştı.
~
90+4
Hâla atak yoktu. Hakem penaltılara uzatınca bu sefer gerçekten hepimiz çökmüştük.
Abimin morali çok bozulmuştu. Penaltı kesinlikle yerdi bu moralle.
Görüyordum, gözlerinden yaşlar bile dökülmeye başlamıştı.
90+4 bitince penaltılara gidilmişti bu sefer.
Hoca oyuncu değişikliği isteyince kimi çıkartıcak diye meraklıydık hepimiz.
Abimi yanına çağırınca Berke şaşırmıştı.
~
İlk penaltımızı Uğurcan tutmuştu.
Sıra onlardaydı.
Berke derin bir nefes almıştı.
Topun başındaki bilmem ne iyi bir şut atmıştı.
Gözlerimi açınca Berke'nin elindeki topu görünce sevinçten bir yerlere koşmuştum.
