Obiecaj mi..

Rozdział 9.

Kochani, na wstępie chciałam wam podziękować za te 100 gwiazdek i aż 1270 wyświetleń :) Nigdy nie sądziłam, że moje opowiadanie będzie czytało aż tyle osób, wasze gwiazdki i komentarze niesamowicie motywują mnie do dalszego pisania : ) Możecie też pisać kogo ewentualnie widzieli byście w obsadzie ,, Obiecaj mi „ :*

Dziękuje każdemu z osobna za to, że jesteście i doceniacie moje wypociny :)

I na chwile obecną jestem na #33 pozycji w dziedzinie Romans J

Rozdział 9.

Maja:

Odsunęłam się od Ethana i oparłam się plecami do ściany podkulając nogi pod klatkę piersiową. Czy byłam gotowa otworzyć się przed tym chłopakiem? Coś mnie w nim pociągało i chciałam żeby znał o mnie prawdę, o tym jaka jestem, jaka byłam. To było trudne, gdyż o tym wiedzieli jedynie moi rodzice, siostra i Sue. Nie chciałam wracać do mojego miasta, pomimo, że mam tam rodzinę cieszę się że uciekłam. Wzrok skierowałam na swoje kolana gdyż nie chciałam widzieć miny Ethana gdy będę mu opowiadać.

- Nigdy nie byłam popularną dziewczyną. Moją jedyną przyjaciółka była Sue gdyż nasi rodzice zanim przyszłyśmy na świat przyjaźnili się i to przez nich się poznaliśmy. Byłam tą cichą a Sue tą rozrywkową. Pomimo różnić charakteru zaprzyjaźniłyśmy się i do dziś jesteśmy jak siostry. Dzieci ze szkoły uważały mnie za łatwy cel. Często śmiały się ze mnie jaka to nie jestem, że mam krzywe zęby i inne przykre rzeczy. Mama tłumaczyła mi że to przejdzie, że jestem ładną dziewczynką. Kiedy skończyłam 12 lat zaczęły się moje problemy z wagą. Zaczęłam strasznie tyć, nie panowałam nad tym. Wyglądałam jak mały słonik. To jeszcze bardziej ich nakręcało. Na stołówce rzucali we mnie jedzeniem, w mojej szafce miałam pełno obraźliwych listów i rysunków. Oprócz Sue nikt o tym nie wiedział. Nie chciałam martwić rodziców. Na początku jakoś to znosiłam. Tyłam dalej. Próbowałam się głodzić ale to nic nie dawało. Kiedy poszłam do liceum zaczęłam byś zastraszana, że jeżeli nie zrobię tego to czeka mnie kara, robiłam jak głupia wszystko co mi kazali. A oni śmiali się w najlepsze. Wyzwiska na mojej szafce były codziennością lecz z dnia na dzień były coraz bardziej potworniejsze. Kiedy do naszej szkoły przyszedł nowy uczeń bardzo mi się spodobał jednak bałam się do niego zagadać. Raz jedna dziewczyna z elity podsłuchała moją rozmowę z Sue kiedy opowiadałam jej o tym chłopaku. On chciał zrobić wszystko żeby do nich dołączyć więc postanowili mnie wykorzystać. Podstawili go żeby zaczął się ze mną umawiać. Nie wiedziałam o tym dlatego bardzo się ucieszyłam. Zaufałam mu, opowiedziałam wszystko o sobie, pozwoliłam mu wejść do swojego serca, byłam gotowa zrobić to z nim. I tak się też stało. Okazało się że on jakimś cudem nagrał to wszystko i opowiedział całej szkole o tym co mu mówiłam co robiłam. Wtedy moja psychika nie wytrzymała. Nie umiałam poradzić sobie z upokorzeniem. Szukałam jakiejś ucieczki. I znalazłam. Wtedy myślałam że to pomoże - podciągnęłam szorty ukazując blizny po cięciu. Na nadgarstkach też miałam ale nie były one tak widoczne. Nienawidziłam na nie patrzeć. Wtedy było mi to obojętne. Westchnęłam i postanowiłam kontynuować - Jednak oni nie zamierzali odpuścić. Wrzucili wideo do sieci a cała szkoła śmiała się ze mnie obrzucając mnie gównem. Próbowałam Się zabić ale byłam na to za słaba. Postanowiłam zemścić się na tym kto wyrządził mi największą szkodę. Wiedziałam gdzie mieszka więc poszłam do niego. W kurtce miałam ukryty nóż. Kiedy zobaczył mnie w swoich drzwiach zamiast po prostu powiedzieć przepraszam zaczął mi się śmiać prosto w twarz. Nie myślałam trzeźwo i po prostu dźgnęłam go i uciekłam. Chłopak na szczęście przeżył ale ja na dwa lata trafiłam do poprawczaka. Miałam zaledwie 17 lat, nigdy nie uciekłam z lekcji, miałam same 5 i 6 a siedziałam w poprawczaku. Wtedy zrozumiałam, że nie chce tak żyć. Będąc tam rozmawiałam miałam opiekę pani psycholog która bardzo mi pomogła. Zaczęłam też dużo ćwiczyć. Schudłam 50 kilo. Zmieniłam się pod względem fizycznym ale w mojej psychice dalej to siedzi. Boje się zbliżyć do ludzi. Nie chce żeby ktoś kiedykolwiek mnie skrzywdził. Boje się Etan - wyszeptałam a po moich oczach płynęły łzy. W oczach miałam obrazy z mojego życia. Wszystko o czym chciałam zapomnieć wróciło - Jestem okropnym człowiekiem, zrozumiem jeżeli każesz mi wyjść i się nie pokazywać. Ja prawie zabiłam człowieka, on leżał w śpiączce prawie 2 miesiące. - wyszeptałam ocierając mokre policzki. Zacisnęłam powieki. Nie chciałam patrzyć na Ethana.