KARARTI

Bölüm On Üç- His

KARARTI

13.Bölüm:"His"

Keyifli okumalar.

Neden? Kafamın içindeki o kötü ses sürekli bana sorular soruyor, cevap alamayınca pençelerini beynime geçiriyordu. Dağhan kesinlikle bana iyi gelmiyordu. Bunu baştan beri biliyordum. Belki de ben parçalanmaktan korkuyordum. Evet ben aşk konusunda korkağın tekiıydim. Aşk mı?

Aşk şuan konu olamazdı.

Yasaksın demişti. Yasaksam neden yanımdaydı? Neden kafamı her çevirdiğim yerde o vardı. Nefes aldığım yerlerde? Yeminli gibiydi bu konuda. Adım adım peşimde olmaya yeminli gibiydi. Peki neden yasaktım? Belki de böylesi daha iyiydi benim için. Parçalanmazdım. Canım da hiç yanmazdı. Aması vardı ve sürekli bu amaları kendime saklıyordum.

Yasaksam üç sene önce de yasaktım.

Bana bunları söyledikten sonra sanki bunları hiç söylememiş gibi bana bir kez daha bakmadan arkasını dönüp gitmişti. Neden yakınlaştıktan, belki de ağzından bir daha duyamayacağım sözler söyledikten sonra çekip gidiyordu ki? Dağhan. Neden böylesin?

Dağhan ile aramızdaki gerilimin nedeni neydi bilmiyordum fakat kesinlikle aklıma mantığıma sadık kalmayacağım şeyler yapıyordum. Aşık olduğunu söylemişti fakat beş dakika sonra sanki benden nefret ediyor gibiydi.

"Çok korktum. İyi misin şuan? Berze öyle telefonda diyince ben çok korktum." Dila'nın korkusu o güzel yüzünü kirece çevirmişti.

Bana o konuşmaları yaptıktan sonra onun nereye gittiğini bilmiyordum. Kafamı o kadar karıştırıyordu ki abimi onun yüzünden yalnız bırakmıştım. Geldiğimde Dila abimin yanındaydı ve elini tutmuştu. Abim her ne kadar geri çekilmeye çalışsa da ben her şeyi anladığımı ve benim yanımda çekinmemeleri gerektiğini söylediğimde abim her zamanki gibi benimle dalga geçmişti.

"Bir yerin ağrımıyor değil mi?" Dila belki de geldiğinden beri ki on beş dakika dolmamasına rağmen defalarca kez sormuştu bu soruyu. Abim her seferinde sabırla iyiyim demişti. Fakat artık abimin sabrı da bir yerde bitmişti.

"Kızım bir dur yerinde . İyiyim işte."  Abimin iyi olduğunu biliyordum. İyi olmasa bile iyi görünmekte ustaydı. Babamızdan kalan bir huy daha. Peki ben şuan nasıldım? Dila ilk gördüğünde ruh gibi olduğumu ve benim için endişelendiğini söylemişti fakat ben konu değildim şuan.

Dila'yı gördükten sonra daha da iyi olmuştu.  Her şey yolundaydı. Her şey  mi? Hayır. Abime bunun yapanın bizim evimize girip çıkan birinin yapması korkunçtu. Elif'in başı altından çıkmıştı. Abimi pek yormak istemesemde olayı merak ediyordum.  Merak ettikçe kinleniyordum. Elif' e, o ailesine özellikle Adil denilen kanı bozuk herife, Dağhan'a bile kinlenmiştim.

Fakat şuan sakin olmamız gerekiyordu. Çünkü abim sakindi. Fazla sakindi. Neden peki? Fakat ben abime bir şey olma ihtimalini düşündükçe deliriyordum. Damarlarımda kan değil de sanki öfke akıyordu.  Elif nasıl bir yüzsüzlükle tekrar konağa gelecekti? Doğrusu merak ediyordum.