☠┆𝙷𝚊𝚛𝚛𝚢 𝙿𝚘𝚝𝚝𝚎𝚛 𝚟𝚎 𝚉𝚊𝚖𝚊𝚗 𝙺𝚊𝚟𝚛𝚊𝚖ı┆☠

『3.1』♡Eskiyip Canlananlar♡

Kafamdaki lanet olası ağrı ile uyandım. Dün akşam her şeyi boşverip 5 şişe Bira içtiğim için şuan maalesef bu lanet ağrıya katlanmak zorundaydım. Ayağa zar zor kalktım ve banyo yapmak için havlumu galdroptan aldım ve banyo'ya girdim. Yıkandıktan sonra saçlarımı tarayıp bornozla banyodan çıktım. Koltukta oturmuş bir kolu koltuğun başında bacak bacak üstüne atmış şekilde oturuyordu.

Açıkcası uyanmıştım, çünkü adam odama girip duştayken beni beklemişti ve şuan karşımda beni bornoz ile görüyordu.

"Ah, harry. Sonunda geldin." dedi 1. Karanlık Lord. Yüzüme masum bir gülümseme yerleştirdim ve 1.60 boyumla maalesef 1.88 adama bakmayacağım için kafamı kaldırdım ve nazik biçimde gülümsedim. "bir sıkıntı mı var lordum?" adam beni inceleyip gözlerini kaçırdı ve şakaklarını ovdu ve bilmiş bir öksürük sundu. Ben üzerime bakıp daha çok uyanırken o ise su damlayan saçlarıma bakıyordu.

"aslında, sorun... Sorunu unuttum."

"Lordum sorunu nasıl unutabilirsiniz ki?"

"Üzgünüm harry... Sanırım... Biraz dinlenmem gerek..."

Dedikten sonra odadan apar topar ayrıldı. Ben arkasından bakakalırken, binlerce soru beynimin içinde halay çekiyordu...

^~grindelwald'ın ağzından^~

Çocuğa bakmaya korkuyorum. açıkcası çocuğa bakmaya değil tekrar birine aşık olmaktan korkuyorum. Bu olursa ve o beni aynı onun yaptığı gibi bırakıp giderse cidden kendimi çok zor çıkılan bir depresyonda bulurum. Salona indiğimde Riddle salonda düşünceli bir biçimde şömine'nin içinde yanan ateşin hareketlerini izliyordu. Gidip karşısında oturduğumda tepkisiz kalıp ateşi izlemeye devam etti. Sonra kurumuş dudaklarını araladı,

"Çocuğu kendime yaklaştırmıyorum çünkü korkuyorum. Kendi karanlığıma onu haps etmekten korkuyorum, kendim için yaptığım bencillikleri ona bulaştırmak istemiyorum. Benim yüzümden duygularını kaybetmesini istemiyorum. Ama, ama... Ben ona çok aşık oldum. Biliyor musun? Nefes alışlarında bile huzur buluyorum. Seni kıskanıyorum çünkü bana bu kadar soğuk davranırken sana olan yakınlığı benim içimde kara bulutlu yağmurların yağmasına, diğer taraftansa bitmeyen ateşlerin yanmasını sağlıyor..."

Duyduklarım ile şok olurken hala bana bakmayan marvolo'nun ağladığı belli olan gözlerine baktım. Çok seviyordu anlaşılan çocuğu. İçimdeki her şeyi dökmek için araladım dudaklarımı,

"Bak, bu aşk konusunda başarılı değilim. Zaten bir kez vuruldum daha kalkamadan tekrar vurulmak istemiyorum ama o çocuk, ona baktığımda ki hislerim eskisi gibi oluyor. Bilmiyorum bu duygu ne ama çocuk seni çok seviyor bunu bil. Senin ayıcığın ile uyduğunu biliyor musun? Cidden sanırım onu sen hak ediyorsun. Ama eğer çocuğu paylaşalım dersen seve seve-"

"kapa çeneni aptal Lord."

Dedi ve gülümsedi. Sanırım az önce arkadaş olmuştuk, ve ilk kez bir arkadaşım vardı.

"paylaşma konusunu. Düşünürüm."

Yukarıdan patlama sesi meydana geldiğinde ikimizde yerimizden fırladık.

"Tanrım, ne oluyor?"

Dediğimde, riddle çoktan kaşlarını çatmıştı. İyice doğruluk ve koşarak arkadaşım ile birlikte kapıdan çıktık. Ardından sesin harry'nin odasından geldiğini fark ettik, bu sefer benimde kaşlarım çatılırken koşarak odaya daldım. Eski halime çoktan döndüğüm için odada bulunan kişiler gözlerini pörtleterek bana bakışmışlardı. Hemen âsamı çekip onlara doğrulttum ama yaptığım büyülerin çoğu duvarı boyayınca bende mavi bir ateş yakıp onları köseye şıkıştırdım. Marvolo köşeden ölüm lanetleri ile 3 kişinin çaresine bakmaya çalışırken benim gözlerim yerde kan içinde yatan çocuğa takıldı...

"RİDDLE ÇOCUK YARALI! TEKRAR EDİYORUM ÇOCUK YARALI!!!"

Adamın gözleri bana dönerken yeşil büyüsü kırmızıya döndü ve gözleri alev aldı. İçimi bir öfke dalgası kapladı ve etrafıma sihrimi yarısı yaytdığımda adamlar bir anlık sersemlemişlerdi. Bunu fırsat bildik ve gözümüzü kırpmadan ölümcül lanet ile işlerini bitirdik. Şimdi ise iki karanlık lord olarak birbirimize bakıp sırıtıyorduk. Arkamdan gelen acı inleme sesi ile hatırladım. Doğru ya, çocuk yerde yaralı olarak yatıyordu. Çocuğa doğru fırladığımda yanıma gelen riddle çocuğu kucaklaması ve odadan çıkaması bir oldu. Bende şoktan çıkıp peşine düştüğümde tek savaşın odada yaşanmadığını fark ettim.

Aşağı katta Narcissa olan büyüsüyle 2 kişiyi birden yenmeye çalışıyor, iki malfoy bir olmuş 6 kişiye kafa tutuyorlar, kıvırcık saçlı deli kadın ise gelen gelsin diyerek önüne kim çıkarsa öldürüyordu.

Aklımda olan tek şey ise şuan o çocuğun iyi olmasıydı. Aksi halde bütün dünya şuan büyük bir risk altındaydı.

~ilahi bakış açısı~

İki tane Karanlık lord, savaşın tam ortasında yaralanan aşık oldukları 16 yaşında yeni yeni giren çocuğu iyileştirmek için çabalıyorlardı. Çocuğun gözleri yavaş yavaş açılıyordu, Voldemort ayağa kalkmış onlara doğru gelen adamları teker teker yok ederken grindelwald ise yerde çocuğun güzel yüzünü süzüyordu. Kalbi hızlanmış, içine bir rahatlama hissi gelmişti. Lord grindelwald bir oh çekerken üzeri kan olan çocuk biraz doğruldu ve adamın yüzüne baktı,

"E-eski, h-ha-haline dönmüş-sün..."

Harry sırtını duvara yasladığında büyü sesleri kesilmişti. Küçük beden düzenli nefes alamıyor, ağzından soğuyordu. Marvolo onlara bir bakış atmış ve göz devirip diğerlerine yardıma gitmişti. İkisi attık yanlız kalmıştı.

~Harry'nin ağzından~

Öksürdüm, kendimi biraz daha duvara yaşlandığımda Grindelwald üzerime kapandı.

"Lordum?"

Dedim kısık bir sesle, adam beni duymamış olacak ki anında dahada yaklaşıp alnımı öpmüştü. Afalladığımı fark ettiğinde ilk önce gülmüş ve tekrar alnımı öpüp, yerinden doğrulmuştu. Marvolo'nun yanına yürüyüp arkadan kafasına okkalı bir şaplak geçirdiğinde marvolo tepkisiz kalmış ve arkasını dönüp ona çelme takıp yeri boylamasını sağlamıştı. Nasıl bu kadar yakın olmuşlardı? Arkadaş oldukları kesindi. Ardından marvolo yerden kalkması için elini uzatmış ve Grindelwald geri çevirmeyip elini tutup ayağa kalkmıştı.

Narcissa koşarak yanıma geldiğinde gülümsedim.

"oğlum! Aman tanrım, yaralısın!"

Bunu duyan Lucius benim tarafıma bakıp gözlerini kocaman açmış. Yerde ben yoruldum diye mızmızlanan kardeşim kafasını kaldırıp bana gözlerini açabildiği kadar açıp bakmıştı. Bu hallerine kahkaha atarken annem kaşlarını çatınca sus pus kesildim.

"harry ne oldu? Tanrı aşkına senin odandan bilmem kaç yüz tane adam fırladı ve bizde..."

"Korkma anne. 2 ay daha sabır edeceğiz. 2 ay sonra... 2 ay sonra bakanlık bize ne yaptığını fark edecek! Bütün büyü dünyası, lordlarımın önünde tir tir titreyecekler!"