☠┆𝙷𝚊𝚛𝚛𝚢 𝙿𝚘𝚝𝚝𝚎𝚛 𝚟𝚎 𝚉𝚊𝚖𝚊𝚗 𝙺𝚊𝚟𝚛𝚊𝚖ı┆☠

『0.4』♡affedilen♡

Oturuyordu harry. Açtı, susuzdu, bitkindi, özlem içindeydi ve kendinden şüphe ediyordu.

"öylece oturacak mısın potter?"

Harry arkasını döndüğünde onun kim olduğunu net bir biçimde gördü malfoy. Draco malfoy. Tamam aralarında yakın bir bağ olmaya bilir ama en azından iyi birisiydi. Zaten fazla durmadı platin saçlı çocuk. Sadece önüne bir meyve dolu bir tabak bırakıp odadan ayrıldı. Tam bir meyve yiyemeden kapı gürültü ile açılmış ve içeri kızıl saçlı weasly girmişti. Arkamı döndüğümde yaşadığı için şükrettiğim ginny weasly'i gördüm ve hemen yerimden doğruldum.

"harry!!"

Dedi kızıl saçlı kız ve ikisi koşarak birbirlerine ölesiye sarıldılar. Harry sevdiği(!) kızın kokusunu içine çekerken rahatladı. Kızıl saçlı kız kafasını kaldırıp,

"aman tanrım öldüğün sandım! Öldüğünü sandım..."

Kızın sesi bariz bir şekilde tir tir titriyordu. Harry ona daha sıkı sarıldığında kız dayanamadı ve yeşil gözlü çocuğun dudaklarına yapıştı. Tam o anda içeri giren Voldemort ise gördüklerini sinirle karşılamıştı.

"Voldemort..."

Dedi harry kısık bir sesle, eğer ginny'i öldürürse acıdan asla uyuyamazdı. Yara izi deli gibi sızladığında, Voldemort kızı kolundan kavramış ve çoktan odadan çıkarmıştı.

"yapma!"

Diye bağırdı, arkasından gitmek için kapıdan çıkışından hemen içeri geri itilmişti Zümrüt gözlü çocuk. Korkuyordu, ve bu korku herkes içindi. Hayatı içindi, ailesi olan kişiler için.

"lütfen yapma harry. Bu sadece karanlık lordu, onu öldürmesi için daha çok teşfik eder."

Konuşan kişiyi sadece bir kez görmesine rağmen sesini hafızasına kazınmıştı, draco'un annesiydi o. Narcissa malfoy. Debelenip durduğumda kadın biraz bir anne gibi ama birazda sinirle,

"kes şunu harry! Bu onun kurtulmasını sağlamıyor!"

Birden harry'nin gözleri karanlığa telsim oldu. Uyandığında ise yanan şömine sesleri doldurdu kulağını ve yutkundu, saat 12'yi vurmuştu ve harry hiç hazır değildi. Hatta daha yeni uyanmıştı! Ne yapmasını bekliyorlardı ki? Gölge gibi içeri giren Voldemort'a bakakaldı harry adam gülüp,

"zaman doldu."

Dedi ve yanına 2 adımda gelerek Zümrüt'ün güzel ince boynunu kavradı. Onu bir süre havada asılı tuttuktan sonra yere fırlattı. Yüzü kireç ve mor renklerine bürünen Zümrüt adama bakmamaya çalışıyordu.

"ölümün ve ölümsüzlüğün arasında seçim yapmak çok mu zor harry?"

Zümrütleri, yakutları bulduğunda kafasını iki yana salladı,

"hayır"

Dedi kısaca harry. Voldemort ona bir adım attı sonra bir adım daha ve pat. Artık dip dibelerdi.

"o zaman beni neden bekletiyorsun?"

Harry kafasını usulca salladı, adamın alev saçan gözleri ve ben burdayım diyen ölümcül aurası tüylerimi diken diken etmişti. Biraz doğruldum ve yine kafamı sallayıp,

"1. Seçeneği seçiyorum."

Dedim, dememle iyice suratsız bir ifadeye büründü yüzü. Biraz sessizliğin ardından adam deli gibi kahkaha attığında sırtımı duvara doğru dayadım ve bana gelip boynumu kavrayan ellerini izledim. Korkuyordum, deli gibi korkuyordum çünkü bu adam tam deliydi ve delilerin aklı yoktur. Harry ani bir hareketle gözlerini kaptınca gülme sesi kesilmiş ve bir iç çekiş sesi gelmişti Voldemort narin ve onu kırmamaya özen gösteren sesini duyanca harry şaşırdı,

"gözlerini aç"

Dedi yaşayan en büyük karanlık lord. Harry yavaşça gözlerini arladığında adam ona bakıp gülüyordu. Açıkcası gözleri artık alev saçmıyor fakat aurası hala ben burdayım diyordu.

"aferin. Uslu çocuk."

Adam yavaşça çocuğun boynunu bıraktı ve âsa'sını çıkardı. Ona bir kaç büyü mırıldandı. Çocuk kendini dahada halsiz hissederken pislik adamın sırıtışınıda çekmişti. Harry ofladığında yerden kalkamaya çalıştı ve başardı, Voldemort ona göz devirdi ve geldiği gibi yok oldu karanlıkta. Harry hemen yatağa attı vücudunu, ağrıyordu her yeri. Voldemort onunla oyun oynuyor ve manipüle ediyordu, ama harry asla pes etmezdi! ailesi için vardı sonuçta, bir piyon olarak kullanıldığını bilmiyordu. Asıl gerçek ise onun bir vezir olmasıydı.

Selam ilk hikayemi düzenliyorum. Sonraki bölümleri biraz sorna düzenlerim yani 1.3'e kadar düzenleme yapacağım umarım anlayışla karsılanrsınız çünkü ilk hikayemdi ve pek özenmediğimi anladım ama ben çok severek yazıyordum. Her neyse umarım beğenmişsinizdir öptüm~