Borderline - Taeyong

Overdose

Bugün ilaçlarım bittiği için yine o hastaneye gittim.
Psikiyatri odasının önünde bekleyen her bir kişi sanki bir savaş yaralısıydı.

Hepimiz kendi savaşımızdan çıkıp gelmiştik bu odaya, kimilerimiz çıkamamıştı savaşından. Sadece çok yara aldığı için yeniden savunmaya dönmek üzere ara vermiştik.

Yanımda sıra bekleyen kıza bir test, form benzeri birşey verildi. Ona çok özendim..
Demek ki tanısı konulacaktı.

Ben tanımı biliyordum ama doktor asla ağzından kaçırdığı günden beri bu sır gibi sakladığı şeyi bana söylemiyordu.

İçeri girdim. Çocukların oynaması için konuşmuş oyuncaklara baktım yine.. İçimden doktor ablaya teşekkür ettim. Bu dünyada beni anlamaya çalışan tek insan olduğu için.
O çok düşünceli.. Bunu para için yapıyor olsa da bu detayı fazla düşünmüyorum. Kendimi kandırmaya devam edeceğim.

"ilaçların ne çabuk bitmiş Taeyongcuğum"

Nedenini bilmiyordu.. Ben yine doz aşımı yapmıştım ve o kadar utanıyorum ki şimdi bunu yaptığım için söyleyemiyorum. Boğazımda düğümlenip karnımın ağrımasıma sebep oluyor bu kelimeler.

O gün abim beni azarlamıştı kötü hissettiğim için. Hiç bir insan kötü hissettiği için azar yer mi? Ben yedim. Madem iyi hissetmiyorsam neden o hapları kullanıyormuşum.
İşe yaramıyor demek ki abi neden üzerime geliyorsun?

Kötü hissetmek her zaman suçtur.
İyi hissetmek ise cezası..

İşte o gün bir kutuya yakın Prozac içtim. Kusmadım ve o bütün zehir içimde kaldı.. Organlarımda

Ertesi gün okulda 8 dersin 7sinde uyudum. Son tenefüs matematik öğretmenimiz beni uyanık yakaladığı gibi yanına çağırdı.

"iyi değilsin Taeyong."

Fark ettiğiniz için teşekkür ederim. Ama bu yeterli değil. Bana; çok kötüsün, acilen müdahale gerekiyor gibi şeyler söylemeniz lazım..

"istersen rehberlik servisimizle konuşabilirsin. Senin için bir randevu alacağım."

" öğretmenim üzgünüm ama en son bunu yaptığımda ailemden büyük azar yemiştim"

"kimsenin haberi olmayacak. Seni tanıyorum Tae, bıcır bıcır bir çocuksun. Son zamanalarda senin için endişeleniyorum. Bu yüzden hatırım için git konuş"

Neden birdenbire beni düşünmeye başladı? Beni önemsiyor olabilir mi.. Yoksa öğretmenliğin etik kuralı olarak mı bunu yapıyor?

Psikiyatrist ablama sadece okuş olayından bahsettim, sürekli mutsuzluğa bağlı uyuduğumu da ekledim.

Ve ne yaptı biliyor musunuz?

Prozac'ın dozunu 2 katına çıkardı.

Bunu babama nasıl anlatacağım bilmiyorum. Kesin çok kızacak..