Yaklaşık 1 ay sonra ilk defa psikiyatri polikliniğine geldim.
Özlemiş miyim yoksa kürkçü dükkanına geri döndüğüm için mutsuz muyum bilmiyorum. Tedaviden ne pahasına olursa olsun kaçtığım için büyük ihtimalle azar yiyeceğim ve yetişkin psikiyatriye geçiş yapacağım.
Hala tam olarak tanımı söylemediler ve artık tek istediğim bunu öğrenmek oldu.
Sanırım kendi kendime etiket bulmayı çok seviyorum.
Son zamanlarda hayatım bir tık karışık. Peterpan sendromu gibi bir şeye yakalandım. Ama atlatabileceğime inanıyorum.
Bu 3 yıldır aynı olan doktotumla son görüşmemizdi çünkü 'yetişkin' psikiyatriye geçiyorum.
Çok duygusal anlar yaşadık, ilk ve son kez sarıldık.
Yetişkin psikiyatri.. Ben yetişkin miyim ki.. Bana soracak olurlarsa daha ortaokula bile geçmemiş gibi hissediyorum. Ama gerçekler çok farklı, bu sene üniversite sınavına girdim.
Ben ne yapacağım.. Başka bir şehirde tek başıma..
Henüz o kadar büyümedim ki..
Buna regresyon deniliyormuş onu öğrendim.
Artık bir sorunum daha var..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Borderline - Taeyong
Fiksi PenggemarBugün babam doktorumla konuşurken doktor ağzından bir şey kaçırdı : "Biz Taeyong'u 3 başlıkta inceliyoruz ; Majör depresif bozukluk, sosyal travma ve Borderline.."
