Adliye

17 5 0
                                        

Bugün 2. Mahkemeleri vardı babam ve annemin.. Annem 22 yıl boyunca gördüğü şiddetten, babam ise annemin onu aldattığı düşüncesiyle dava açmıştı.
En son babamla adliyede karşılaştığımızda darp raporumu yeni almıştım. Başıma çekiçle vurup elindeki silahla 13 yaşındaki beni korkutan kişiden şikayetçi olmuştum. Yani babamdan.

O gün ifademi geri çektim.. Babam bir daha bunların Yaşanmayacağına söz verdiği için.. Lakin bunlar kat be kat fazlasıyla tekrar etti..

bugün babamı gördüğümde bıyıklarını kesmiş ve takım elbisesini giymiş gayet kibar bir beyefendi idi. Yanımda duran avukatımıza korktuğumu söyledim. Beni yanına oturttu.

Bir yabancıya kendi babamdan korktuğumu söylemek ve yardım isteyen duygularla bakmak ne kadar acı..

Neyse ki babam beni görmezden geldi. Bu benim için iyiydi çünkü onu gördüğümden beri bacaklarım tutmaz olmuştu.

Bir süre sanki baba kız değiliz de birbirine düşman iki yabancıyız gibi davrandık. Gerçi düşmanlar bile birbirine bizim kadar yabancı değildir. Çünkü onların arasında bir olay vardır, bizim olayımız bile yoktu.. Saf nefret vardı yalnızca..

Benim onun aleyhine şahitlik yapacağımı sandı ve beni
"sen bi şuraya gelsene konuşalım"
Diyerek yanına çağırdı. Korktum. O öyle bir adam ki beni adliyede bile hırpalayabilir.. Gerçi beyefendi klasının sarsılmaması için bunu yapmaması gerekir..

Avukatımız dizimi tutarak bana baktı o an. Babamın çağırdığını duymuş olmalı ki
"yanımda kal Taeyong, gitmek zorunda değilsin"
Diyerek beni sakinleştirdi.

Çok tatlı bir kadındı ve avukatlık yapmaya bir buçuk yıl önce başlamış olsa bile işini çok profesyonel yapıyordu. Hayran kalmamak elde değil..

Babam bir sürü tanık getirmişti ama hepsi onun parasının yalakasıydı. Bunu anlamak zor değildi çünkü tanıklardan biri zaten yanında çalışan elemanıydı..

Kaç kere nefes alamadım sayamadım, özellikle mahkeme bittikten sonra.. Neden mi? Çünkü babam haber yolluyordu sürekli, mahkemeden sonra sizi vuracağım diye.. Bunu avukata anlatırken bile dizlerim titriyordu.

Onların mahkemeden sonra A kapısından çıkıp gitmelerini bekledik ve sonra biz de B kapısından çıktık.

Annem ve avukat, hakimin ne kadar sert biri olduğunu konuşuyorlardı. Kaç kişiyi kovmuş..

Şansımın yaver gitmesini ve babamın gitmiş olmasını dileyerek B kapısından çıktık..

Borderline - Taeyong Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin