Believe - Matt Espinosa

Believe - Part 34

'Hey' zeg ik wat bod. Even twijfel ik, maar dan stap ik toch de lift in. Matt geeft me een kus 'Ik heb zo'n leuke dag gehad met Nash en een paar meiden' zegt hij. 'De verassing van Jack was super, leuk dat je er naar vraagt' zeg ik zonder hem aan te kijken. 'Oh sorry hoor, is er iets met jou ofzo?'. 'Laat allemaal maar he' zeg ik beledigd. En net op het goede moment gaat de lift deur open, en ben ik op mijn verdieping. 'Truste' zeg ik en loop dan de lift uit. De tranen springen in mijn ogen, ik vond het zo moeilijk om niks te zeggen. Maar ik kan het echt maar beter morgen ofzo doen. Ik kan de sleutel zo gauw niet vinden, dus klop ik maar op de deur in de hoop dat Cameron al in onze kamer is. De deur wordt geopend en zie een glimlachende Cameron in de deur opening staan. 'Hey! Hoe heb je het gehad?' vraagt Cameron enthousiast, 'En ook lekker geshopt zie ik' hij kijkt naar mijn gevulde tassen. 'Het was super' zeg ik zo opgewekt mogelijk. Ik loop naar binnen en ga op bed zitten. Cameron komt naast me zitten, 'Laat eens zien wat je gekocht hebt!'. Ik pak mijn hoed en zonnebril uit de tas en zet het op. 'Wow dat staat je aardig goed', ik glimlach een beetje maar zeg verder niks. 'Bella wat is er gebeurt?', als ik opkijk zie ik zijn bezorgde gezicht. Ik kan mijn gevoelens niet meer onderdrukken en begin te huilen. Cameron neemt mij in zijn armen. Die knuffel van hem laat mij alleen nog maar harder huilen. Met mijn gezicht leun ik tegen zijn borst, zijn warmte en zijn geur kalmeren mij. Het liefst zou ik willen dat hij mij nooit meer los laat, maar dat is simpelweg onmogelijk natuurlijk. Hij veegt mijn tranen weg, en vraagt met een kalmerende stem wat er is. Ik zucht even, 'Jack heeft Matt en Megan zien zoenen'. Cameron zijn ogen worden groot, 'ah nee Bella...'. Even is het stil. 'Ik vind het zo erg voor je'. Ik kijk Cameron aan, 'Ik weet niet wat ik moet doen Cameron, echt ik weet het niet meer'. Hij legt zijn handen op mijn gezicht 'Bella luister, ik beloof je dat wat er ook gebeurt, het komt goed'. Met tranende ogen en trillende stem bedank ik hem. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd, 'kom dan maken we ons klaar, en praten als je wil zo even rustig verder'. Ik knik en loop naar de badkamer, ik zie mezelf met zwarte mascara strepen op mijn wangen als een zielig zooitje ellende voor de spiegel staan. Ik doe mijn haar in een hoge staart en haal mijn make-up van mijn gezicht. Als ik de badkamer uitloop blijf ik in de deur opening staan. Cameron staat met zijn rug toe naar mij gekeerd. Ik zie hoe zijn spieren in zijn rug en armen worden aanspannen wanneer hij zijn koffer terug de kast in tilt. Hij pakt een shirt uit de kast en trekt het aan. Wanneer hij zich omdraait probeer ik het te laten lijken alsof ik net op dat moment de badkamer uit kwam lopen, wat er waarschijnlijk niet geloofwaardig uit zag. 'Jij kan' zeg ik met een glimlach.

'Maar je hebt het er dus nog niet met hem over gehad?', ik schud mijn hoofd. Ik lig tegen Cameron aan met mijn arm om zijn middel, ik weet niet of het juist is maar op dit moment voelt het juist. 'Ik denk dat ik het er morgen over ga hebben' zeg ik. 'Ik zorg dat ik in de buurt blijf voor als je mij nodig hebt', 'dat is lief, dankjewel'. Cameron schuift wat naar zijn nachtkastje toe en pakt zijn mobiel en zijn oortjes. Hij opent zijn afspeellijst en zet een liedje aan, hij geeft zijn ene oortje aan mij en stopt de andere in zijn eigen oor. Ik hoor het liedje beginnen en herken al meteen de stem van Sam Smith met het liedje Lay me down. Ik luister naar de tekst, het raakt me elke keer weer. Ik sluit mijn ogen en voel de hartslag van Cameron. Duizenden gevoelens en gedachtes gaan door mij heen. Kippenvel verschijnt over mijn hele lichaam door de uithalen van Sam Smith. Even probeer ik nergens aan te denken en gewoon te genieten van de enige fijne gevoelens die ik op dit moment voel. Ik weet niet hoe hij het doet, maar Cameron weet mij altijd gerust te stellen. Als het liedje is afgelopen doe ik mijn oortje uit, en cameron ook. 'Weetje ik heb eigenlijk best honger' zeg ik opeens. 'Laten we daar dan maar wat aan gaan doen', ik kijk Cameron niet begrijpend aan, 'Roomservice kan je niet meer bellen, en de winkels in het hotel zijn ook al dicht' zeg ik. 'Ja daarom lopen we naar de winkelstraat' zegt Cameron. 'Maar ik heb geen make-up meer op enzo', Cameron kijkt me lachend aan 'doe normaal, je bent hartstikke mooi zo'. Zonder een antwoord van mij af te wachten staat hij op en pakt zijn vest en mijn jasje. 'Je bent gek' zeg ik lachend en spring enthousiast het bed uit. Ik pak mijn jasje aan van Cameron en dan verlaten we onze kamer.

Het is erg stil op straat, er loopt bijna niemand. Wat natuurlijk niet heel gek is want het is kwart over 1 's nachts. 'Waar heb je zin in?' vraagt Cameron, 'eh ik heb wel weer is zin in gewoon lekker friet'. Cameron kijkt om zich heen, 'dat komt goed uit want meer keus hebben we volgensmij ook niet' zegt hij lachend. Samen lopen we het kleine maar gezellige friettentje binnen. Als enige zit er een oude vrouw met haar man te genieten van een frietje. Ze stralen een en al vreugde uit, duidelijk genietend van het leven. Cameron besteld voor ons twee bakjes friet met curry en mayonaise. 'Kom gezellig bij ons zitten' zegt het vrouwtje als ze ziet dat Cameron en ik een plekje aan het uitzoeken zijn.