Believe - Matt Espinosa

Believe - Part 51

*Tatu tatu.. tatu.. tatu*
'Kunt u mij vertellen wat er gebeurt is meneer?' vraagt de ambulancebroeder.  'Ik kwam hier aanrijden en zag dat deze twee auto's tegen elkaar aan zijn geknald, en.. en.. ik..'. De ambulancebroeder gebaard naar een collega, 'meneer ik weet dat het een enorme shock voor u is maar probeer rustig te blijven. Verder wil ik graag uw naam' zegt hij. 'Matthew Espinosa'. De ambulancebroeder knikt, 'dank u wel'. Ik en het andere slachtoffer worden via een bancard de ambulance in gebracht. 'Meneer laat mij mee rijden, ik ken haar'. Het wordt goed gekeurd en Matt stapt in. Hij gaat naast mij zitten en pakt mijn hand vast. 'Bella geef niet op, flik me dit niet' zegt hij huilend.

Als de ambulance bij het ziekenhuis is aangekomen word ik naar de spoedeisende hulp gebracht. 'Meneer u moet hier wachten'. Matt wordt tegen gehouden. Hij gaat op een bankje zitten en zakt in elkaar van verdriet. 'WAAR IS ZE?!' Cameron komt het ziekenhuis binnengestormd. Een verpleegster staat bij hem, 'sorry u zal hier echt moeten wachten' zegt ze. 'WAAROM VERTELT VERDOMME NIEMAND HIER IETS AAN MIJ'. Cameron leunt tegenover een muur en begint te huilen. 'FACK', hij slaat met zijn vuist tegen de muur. Als hij opkijkt ziet hij Matt zitten. Hij loopt er op af, 'dit is allemaal jou schuld, dit ga ik je nooit vergeven!'. Matt kijkt op maar zegt niks.

Twee uur later word ik via een bancard naar een kamer gebracht. 'BELLA!', Cameron zijn ogen zijn helemaal rood van het huilen en hij ziet er gesloopt uit. Hij pakt mijn hand vast en loopt mee naar de kamer waar ik heen gebracht wordt. 'Hoe is het met haar?' vraagt hij paniekerig aan de doktor. Matt komt er ook bij staan. 'De doktor slaakt een diepe zucht. 'We hebben Bella geopereerd aan haar verwondingen en dat is goed gegaan. Maar ik moet u helaas mededelen dat ze in coma ligt. En we kunnen nog geen uitspraak doen over hoe groot de kans is dat ze hier uit komt'. Cameron buigt zich naar mij toe en legt zijn hoofd op mijn borst. 'Bella je gaat het redden, ik geloof in je' huilt hij. Matt staat met tranen in zijn ogen van een afstand naar mij te kijken. 'Als we meer weten laten we het jullie weten, sterkte' de doktor loopt de kamer uit. 'Ik moet haar ouders en de rest bellen' zegt Matt en verdwijnt de kamer uit. Cameron pakt met allebei zijn handen mijn hand vast. 'Bella als je mij kan horen, het spijt me zo. Ik had je moeten beschermen. Je bent sterk, ik weet dat het je gaat lukken. Blijf alsjeblieft bij me'.

Een half uur later komen Kian en Kristin het ziekenhuis binnen gerend. Kian en Cameron lopen naar elkaar toe en geven elkaar een hele stevige knuffel waardoor ze beide alleen maar harder beginnen te huilen. Als ze elkaar los laten gaat Cameron naar Kristin. Kian loopt naar mij toe en gaat naast mijn bed zitten. 'Vind je het fijn om even alleen te zijn?' vraagt Cameron. Kian knikt, Cameron en Kristin verlaten de kamer en doen de deur dicht. Kian pakt mijn hand vast. Zijn ogen zijn helemaal rood. 'Bella..' begint hij, maar verder komt hij niet door het huilen. Hij veegt ruw zijn tranen weg. 'Bells ik weet dat je dit hoort, en ook weet ik dat je de sterkste meid bent die er maar bestaat..' Kian begint te snikken en zijn stem slaat over. 'En daarom moet je vechten en je komt hier gewoon uit, hij wrijft met zijn duim over mijn hand. 'Ik kan niet zonder je maatje'. Kian kan het niet langer in houden en begint heel hard te huilen. Hij laat zijn hoofd op de rand van het bed vallen. Kristin komt de kamer binnen gelopen en slaat een arm over Kian heen. 'Kom dan halen we even wat water' zegt ze met een kalmerende stem. Kian knikt, en samen lopen ze de kamer uit.

Even later komen ook Nash, Hayes, Jack J, Jack G en Carter het ziekenhuis binnen. 'Cam..' zegt Nash als hij Cameron in de wachtkamer ziet zitten. Zonder iets te zeggen geven ze elkaar een knuffel. 'Kristin en Kian gingen geloof ik net weg dus jullie kunnen naar haar toe' zegt Cameron. Iedereen knikt en samen lopen ze naar de kamer waar ik lig. Wanneer ze binnen komen lopen blijft iedereen met tranen in hun ogen naar mij kijken. Jack J loopt als enige naar mij toe. Hij pakt mijn hand, 'we geloven in je Bella.. wij allemaal'. De rest komt ook rond om het bed staan. Een voor een zegt iemand iets tegen mij. Een tijdje later komt Matt langzaam de kamer binnen gelopen. Iedereen kijkt om naar hem. Ze zeggen allemaal nog iets tegen mij en verlaten dan een voor een de kamer. Matt blijft alleen over in de kamer. Hij gaat naast het bed zitten. 'Bella, het spijt me zo erg.. ik had hier moeten liggen en niet jij verdomme' zegt hij huilend en kwaad op zich zelf. 'Ik heb jou nooit expres pijn willen doen, de enige reden dat ik Megan zoende was omdat ik onzeker was. Ik weet dat ik het niet meer terug kan draaien. Bella ga alsjeblieft niet dood'. Er komt een dokter de kamer binnen gelopen, 'het spijt me meneer, maar Bella mag nu geen bezoek meer hebben'. Matt geeft mij een kus op mijn voorhoofd en verlaat dan de kamer.