Believe - Matt Espinosa

Believe - Part 39

'Uh jongens?' Van schrik vlieg ik overreind.  'Oh hey Kian' zeg ik wat ongemakkelijk. Kian begint te lachen, 'sorry moet ik even weg gaan?'. Cameron en ik kijken elkaar aan 'Nee tuurlijk niet!', Kian knikt en gaat weer bij ons zitten. Alweer had ik bijna gezoend met Cameron, ik had liever dat het nu gewoon wel gebeurt was. 'Dankje' zeg ik tegen Kian die mij een blikje cola aangeeft. 'Dus weetje eigenlijk al hoe je het gaat doen?' vraagt Kian, 'uh wat precies?' vraag ik. 'Nou jullie blijven nog alleen deze nacht in het hotel en daarna gaan jullie naar een ander hotel, en bij wie ga je dan op een kamer?', daar had ik nog helemaal niet over na gedacht. Matt spreekt voor zich en Megan wil ik ook niet, maar Jack wil natuurlijk liever bij de jongens. 'Wij kunnen wel weer samen' stelt Cameron voor 'als je dat wil tenminste'. Natuurlijk zou ik dat willen, maar maak ik de situatie dan niet erger? Nee erger dan dit kan het eigenlijk al niet, 'Oke dan gaan wij samen' antwoord ik vastbesloten. Beiden kijken we elkaar glimlachend aan.

Na nog een aantal uurtjes op het strand te hebben gelegen vonden we het wel genoeg geweest. We zijn op het moment aan het eten bij een gezellig Italiaans restaurantje waar we heerlijk aan het eten zijn. Op een begeven moment beginnen drie mannen wat sfeervolle muziek te spelen. Kian Cameron en ik zitten aandachtig te luisteren tot dat er een vrouw begint te zingen en enthousiast begint te dansen. Niet veel later had de swingende vrouw ook wel in de gaten dat ik twee leuke jongens als gezelschap bij me heb. Ze komt naar onze tafel toe gedanst, en steekt alle twee haar handen naar de jongens uit. Kian en Cameron kijken elkaar lachend aan, en besluiten dan toch met de blije vrouw mee te dansen. Ik kan niet stoppen met glimlachen als ik naar Kian en Cameron kijk, en zie hoe veel lol ze hebben. Even voelde ik me intens gelukkig, zij zijn zo lief voor me. Ik word uit mijn gedachten gehaald als Cameron zijn hand naar mij uit steekt. Met een ondeugende blik op mijn gezicht pak ik Cameron zijn hand. We dansen samen op een tango achtige manier, laten we het er op houden dat we lekker swingen. Lachend kijk ik ondertussen toe hoe Kian zich aan het uitsloven is met een random meisje die blijkbaar bij het restaurant in de bediening werkt. Langzaam komt Cameron zijn lichaam dichter tegen de mijne. Hij brengt zijn gezicht dicht bij mijn oor. Ik voel zijn warme adem in mijn nek, 'Je kan goed dansen baby' fluistert hij in mijn oor. Er ontstaat kippenvel over mijn hele lichaam. Als ik hem weer in zijn ogen aan kijk, leg ik mijn hand op zijn borst terwijl ik op mijn lip bijt.
'APPLAUS!!', meteen raak ik uit een soort trance waar ik in terecht was gekomen, goh die jongen doet wat met me.

Als we weer op onze plek zitten komt een ober onze borden ophalen en vraagt of we de dessert kaart willen. 'Ja graag', de ober was al voorbereid en overhandigd ons gelijk de kaart. 'Hmm doe mij maar een Crème Brulee' zeg ik, 'doet u mij maar een Dame Blance' 'en mij een Tiramisu'. Als de ober onze bestelling heeft opgenomen pak ik Kian en Cameron hun hand. 'Jongens, bedankt dat jullie zo lief voor mij zijn' zeg ik tegen ze. 'Ah maar dat verdien je toch ook!' zeggen de jongens, waardoor we al snel in een groepsknuffel belanden.

Even later zijn onze desserts er. Ik begin gelijk al te watertanden, jeetje wat ben ik dol op Crème Brulee. We genieten alle drie van onze desserts. En het is dan ook heel jammer wanneer het op is.
Als we de rekening vragen en ik mee wil betalen verbieden de jongens het mij. 'Nee wij zijn er voor jou, dus wij betalen ook', ik krijg een lach op mijn gezicht en geef ze beiden een kus op de wang.
We verlaten het restaurant en nemen een taxi terug naar het hotel. Ik begin opeens heel moe te worden, en betrap mezelf erop dat ik steeds in slaap val. Mijn ogen vallen langzaam dicht, en dan val ik toch echt in slaap.
'Weltruste man' hoor ik op een fluister toon, ik voel dat iemand mij in zijn armen draagt. 'Cam?' weet ik er met een zacht stemmetje uit te brengen, 'je bent moe van al de stress, ik help je klaarmaken en dan kan je lekker slapen', ik knik wat afwezig. Als Cameron me weer op de grond neerzet helpt hij me met mijn kleren uit trekken. Het klinkt vreemd, maar ik ben zo uitgeput dat ik het lastig vind om nog op mijn benen te blijven staan. Ik voel hoe zijn warme grote hand op mijn rug rust, hij pakt een shirt van zichzelf uit zijn koffer en trekt het over mijn hoofd heen. Het shirt is bij mij oversized, dus het kan er makkelijk als een soort nachtjapon voor door.
Als ik dan ook klaar ben met mijn gezicht wassen en mijn tanden poetsen, kruip ik in bed. Cameron slaat de dekens over mij heen en stopt me in. Hij buigt zich voorover en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Slaaplekker baby', en met die woorden val ik rustig in slaap.