Believe - Matt Espinosa

Believe - Part 47

We stappen de Jeep in. Cameron gaat achter het stuur zitten en ik naast hem. Cameron start de motor, begint met schakelen en dan rijden we weg. Het lijkt wel of hij dit elke dag doet, het gaat hem met gemak af. Kristin en Kian worden al helemaal enthousiast als ze op de achterbank gaan staan zodra we beginnen met rijden. Ik pak Kian zijn rugzak en maak hem open. Hij heeft als eten donuts mee genomen, typisch Kian. Ik pak het doosje en pak er een donut uit met roze glazuur en spikkels erop. 'Oh god dat is te lekker' zeg ik na dat ik een eerste hap heb genomen. 'Laat eens proeven' zegt Cameron. Ik buig naar Cameron toe en breng de donut naar zijn mond zodat hij een hap kan nemen. 'Damn' zegt hij, ik moet lachen. Hij is net zo gek op eten als ik. Als ik hem nog een hap laat nemen duw ik de donut in zijn gezicht. Ik moet heel hard lachen, en Cameron ook. Ik heb het voordeel dat hij moet opletten omdat hij aan het rijden is, anders had hij mij al lang terug gepakt. Ik veeg het glazuur van zijn gezicht en geef hem daarna een kusje, 'nu ben je nog lekkerder' zeg ik giechelend. Er ontstaat een grijns op zijn gezicht. Al gauw stort ik me weer op de oh-zo-heerlijke donut. We rijden een berg af en komen terecht in een grintpad met modder en kuilen. De hele Jeep wordt door elkaar geschud, inclusief wij. Ik focus mij op Cameron. Ik kijk naar zijn handen en armen, zijn spieren en aders komen tevoorschijn en ik blijf er maar naar staren. Het is zo'n onrustige weg en Cameron blijft er zo koel onder. Op de een of andere manier vind ik het heel aantrekkelijk hoe hij de Jeep bestuurd, het is heel sexy geloof me. Kian en Kristin zijn onderhand weer gewoon op de achterbank gaan zitten omdat ze niet genoeg steun hadden als ze stonden. Ik hoor water stromen, en niet veel later zien we een grote waterval. Het is prachtig. De Jeeps voor ons stoppen. We horen de reisleider zeggen dat dit onze stop is waar we een uur vrije tijd krijgen om te gaan zwemmen. Iedereen juicht enthousiast en stapt uit de Jeep.

Bij de watervallen is een stuk zand. Ik ren als een gek er naar toe en laat mijn tas in het zand vallen. Ik zet mijn pet af, trek mijn broek en mijn shirt uit en ren het water in. Zonder na te denken maak ik een duik in het water. Als ik boven water kom merk ik op dat ik tot nu toe nog de enige ben die in het water is. Ik zie van een afstand dat Cameron met een trotse blik naar mij kijkt. Ik geef hem een knipoog en draai me om. Ik zwem verder de kant van de kleinste waterval op. Als ik voor de waterval ben besluit ik onder water te duiken, als ik weer boven water kom zie ik dat ik achter de waterval ben. Op dit punt is het ondiep en kan je staan. Met mijn rug naar de waterval gekeerd kijk ik omhoog naar de rots. Het is net een paradijs hier, het is echt zo mooi. Ik word altijd zo rustig van het geluid van stromend water. Bovenaan de rots zie ik prachtige bloemen, en ik zou willen dat ik er naar toe kon. Plotseling voel ik dat ik van achter vast gepakt wordt. 'Verdomme Cameron ik schrik me dood' zeg ik met een hart die niet normaal hard te keer gaat. 'Haha sorry' zegt Cameron lachend. Ik draai me om zodat ik naar hem kan kijken. 'Damn wat ben je toch mooi' zegt hij. Ik ga met mijn hand door zijn natte haar zodat het helemaal warrig zit. Ik moet lachen en geef hem een kusje op zijn mond. Ik loop naar de waterval toe en ga er recht onder staan. Het water komt op mij als een krachtige douche. Ik laat mijn hoofd naar achter hangen en haal mijn handen door mijn haar. Cameron grijpt mijn middel vast en trekt mij mee het water in waar het diep wordt en we niet meer kunnen staan. Ik duik onder water, het water is zo helder dat je gewoon kan kijken. Ik zie Cameron ook onder water komen. Ik pak hem vast en kus hem. Daar zitten we dan, kussend onder water. Het kan helaas niet lang duren want ik moet weer boven water komen om adem te kunnen halen. Als we allebei weer boven water zijn beginnen we te lachen. 'Mag ik op je rug?' vraag ik. 'Haha waarom ook niet' zegt Cameron. Ik sla mijn armen om hem heen en hij begint met zwemmen. Als we bijna het begin naderen zien we Kristin en Kian in het water. 'Zo heb jij het weer even goed voor elkaar he prinses' roept Kian naar mij. Cameron en ik beginnen te lachen. 'Ja ik had Cameron nog aangeboden om op mijn rug te komen maar dat wilde hij niet' zeg ik eigenwijs. 'Hey dacht het dus niet he' zegt Cameron. We moeten allemaal lachen. 'Ik ga weer even uit het water' zeg ik, 'oh ik ga met je mee' zegt Kristin. Ik laat Cameron los en zwem met Kristin terug naar onze tassen.

We leggen onze handdoeken neer in het zand en gaan dan liggen. 'Wat is het hier mooi he' zegt Kristin. 'Heel mooi' zeg ik terug. Ik geniet ook echt van deze dag, ik heb het zo erg naar mijn zin. We horen iemand onze namen roepen. Als we omhoog kijken zien we Cameron en Kian in de verte op een rots staan. 'Oh god' zegt Kristin. 'Het zijn jongens, die doen nou eenmaal gekke dingen' zeg ik. Maar eigenlijk vind ik het ook niet echt een fijn idee. Kian en Cameron maken een salto en belanden in het water. Als ze weer bovenwater komen beginnen Kristin en ik heel hard te juichen. Ik heb het altijd al stoer gevonden als jongens een salto kunnen. Er komt een man aangelopen die ijs verkoopt. 'Oh ik lus wel een ijsje, jij ook?' vraag ik aan Kristin. Ze knikt enthousiast. Ik pak mijn portemonnee uit mijn tas en betaal de man. We pakken de Cornetto's aan en bedanken hem. Ik haal het papier er van af en leg het naast me neer. Ik neem een hap mijn ijs met chocola en de nootjes erop. Niet veel later komen Cameron en Kian terug uit het water. Ze leggen hun handdoeken neer. 'Zo lekker aan het genieten van een ijsje' zegt Kian. 'Ja zeker' zeg ik flauw. Als Cameron naast me zit hou ik mijn ijsje voor hem, 'hapje?'. Hij neemt duidelijk geen ''hapje'', eerder een ''hap''. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan, 'dat noem ik dus geen hapje'. Ik kan er wel om lachen. Kristin pakt een tijdschrift uit haar tas, en ik lees met haar mee. 'Oh damn Harry is lekker' zeg ik zodra we een artikel over Harry Styles lezen. 'Echt he, hem wil ik wel doen hoor' zegt Kristin. Ik moet heel hard om haar opmerking lachen. Kian en Cameron vinden het iets minder grappig. Ze beginnen te kuchen. Kian pakt het tijdschrift af en slaat een bladzijde om. Hij houdt het tijdschrift omhoog, 'ey Cameron, BILLUH!' roept hij. 'Aha nice' roept Cameron terug. Ik bekijk de foto van Nicki Minaj. 'Dat menen jullie toch niet serieus he' zeg ik geïrriteerd. 'Oh ja zeker wel' zegt Cameron. Verbaasd staar ik hem aan. 'Ja sorry Bella maar jullie doen precies hetzelfde heb je dat niet door?' zegt Cameron. Daar had ik nog niet aan gedacht, eigenlijk heeft hij wel een punt. Waarom zou het wel goed zijn wat wij zeggen, en van hun dan niet. 'Oke je hebt wel gelijk ja' zeg ik. 'Weet ik toch' zegt Cameron eigenwijs. Ik rol met mijn ogen, Cameron en zijn gelijk. 'Maar jij hebt een mooier lichaam hoor' fluistert Cameron in mijn oor. Ik moet giechelen, en kan het niet laten om te moeten blozen. 'Mensen het is tijd om weer te vertrekken!' wordt er geroepen.