Bölüm Şarkıları :
Mavi gri - Alt Üst Olmuşum
Sena Şener - Sen hatırlamazsın ben unutmam
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar.
~~~~~~~~
Vazgeçtiğin her şeyden vazgeçemediklerin de etkilenir derdi dayım. İşte kararlar bu yüzden önemliydi.
Bir insan kalbi kuşun kanadına benzerdi . Kuş ne kanadı kırık doğru düzgün yaşayabilir ne de eskisi gibi hayatına devam edebilirdi.
Benim yüreğimi yakmışlardı. Kimse hissetmiyor muydu kalbime düşen yangını , bir kor gibi yandığını. İnsanlar acılara dilsiz , doğrulara sağır , gerçeklere kör ve hissizdi. Gün gelirdi böyle davrandığı insanlara ihtiyaç duyarlardı. İhtiyaç duydukları kişiler kuşkusuz yardım ederdi. Çünkü onların yüreğine kor düşmüş , ciğerleri bir mutluluğa hasret kalmıştı. Onlar bunu anlardı.
Ne siz hatırlardınız ne onlar unuturdu.
Belki de doğruydu , bunca zamandır Oktay'ın beni savunduğunu hatırlamıyordum. Kim tahmin ederdi yıllar önce seni savunan kişi yıllar sonra senin kuyunu kazacağını.
Alınması gereken intikamlar , sorulması gereken sorular, çözülmesi gereken olaylar vardı. Eğer ömrüm yeterse hiç şüphesiz katil veya katilleri bulacaktım.
Oktay'ın evinin önündeydim. Çiçeklerle bezenmiş bahçesine baktım daha sonra kapısına gidip ziline bastım.
" Belen , hoş geldin."
Göz devirip içeri girdim. Ne olduğunu merak ediyordu. Karşıma geçip konuşmam için bana bakıyordu.
" Hiçbir zaman öğrenemeyeceğimi düşündün değil mi ? Ya sen bunları nasıl yaparsın?"
" Lütfen bir sakinleşir misin ? Neler oluyor , neyden bahsediyorsun ?"
Sesini biraz yükseltmiş , kaşlarını çatmıştı. Alnının ortasında olan derin çukur sinirlendiği gözler önüne seriyordu.
" Ev teklifi... Benimle birlikte tüm konuşulanları , bilgilerimi her şeyi ona nasıl anlatabildin? Ya her şeyi geçtim o baba denilen bozuntuyu ben yıllardır ölü olarak biliyordum. Tüm bu olanlar yüzünden neler yaşadığımdan haberin de var mıydı , anlattın mı?"
" Belen, ben ..."
" Sen ne Oktay , sen ne? Uğur'dan sonra tek güvenip konuştuğum sen vardın o okulda. Rahat mı evin ?"
Hemen yanımda bulunan koltuğa oturup yayıldım.
" Naptın mesela burada , oh mahvettiğim kadının babasından kalan evde güzelce yatayım sonra da film izlerim o kadınla mı dedin ?"
" Anlatamıyorum Allah kahretsin ki anlatamıyorum her şeyi. Anlatırsam hepimizin sonu olur. Evet babanın teklifini kabul ettim çünkü henüz terk edilmiş 1 yaşındaki bir bebeğin ameliyata ihtiyacı vardı."
Bozguna uğramış bakışlarım Oktay'ın yüzüne bakmaya devam etti.
" Bir arkadaşım bebeğini doğurduktan sonra onu terk etti. Ve bir gün öğrendim ki o terk edilen bebeğin yaşaması için ameliyat olması gerekiyormuş. Annesi hiçbir sorumluluğu üstüne almadı. O minik bebeğe yardım edecek olan tek kişi bendim."
Yaşlar gözlerime birikirken sızlayan kalbim buna nalet etti. Derin bir nefes çekip konuşmaya devam etti.
" Bir meleğin hayatını kurtarmaya çalışırken iki meleğin de hayatını kararttım belki de. Sen ne yapardın bilmiyorum ama bu evi alıp satacağım gün o minik bebek vefat etmiş. Sana o meleğin üstüne yemin ediyorum ki seninle alakalı neredeyse hiçbir doğru bilgi vermedim. Gidecek hiçbir yerim de kalmadığı için bu evde yaşamaya mahkûm edildim."
" Sana tamamen nasıl inanayım ben Oktay ? Söyle bana o kadar zaman geçtikten sonra bile hala bunları gizlemiş birine ben nasıl gözüm kapalı inanayım."
Kazağının boğaz kısmını biraz aşağı çekiştirdi. Ay dövmesi açığa çıkmıştı.
" Ay ışığını aldığı yere muhtaçtır. Ona mecbur kalmadığı sürece yalan söylemez. Ve bu söylediklerim mecburiyetten değil Belen ."
Dik bakışlarımı tekrar gözlerine çıkardım.
" Benim ışığım seni aydınlatmaz , siyahtır. Her sana yanıp söneni benim ışığım sanma."
Hüzün çökmüş gözlerini yere indirdi.
" Şimdi anlat bana, neden ilkokuldan tanıştığımızı söylemedin?"
Hüzünlü gözlerine sert bir duvar örmüş
hislerini bu sefer gizlemeyi denemişti.
" Sen bunu nereden biliyorsun ? "
" Kumsal, karşılaştığınızı söyleyip bana bazı şeyler anlattı."
" Sana ilkokuldan beri aşıktım. Nedenini bilmiyorum ama öyle işte. Sonra seni lisede tekrar gördüm . Küçüklük fotoğraflarını Uğur'a gösterirken ben de vardım arkanızda. Anlamıştım o zaman senin o masum kız olduğunu."
" Ve sonra dedin ki hemen yalan söylemeliyim."sinirle güldüm.
" Uğur'un ölümüyle bir ilgin var mı Oktay ?"
" Hiçbir ilgim yok , ne saçmalıyorsun?"
" Ne saçmalıyorum öyle mi ? Hiçbir vaktin dahi yok muydu beni arayacak , senin evine neden Alara geliyor Oktay? "
" Sen nereden biliyorsun benim evime Alara'nın geldiğini ?"
" Kandırmaya çalıştığın kızın kim olduğunu bilmiyorsun. Alara ile neden bu kadar yakınsınız ki senin evine geliyor ,nasıl tanıştınız ?
" Lisede buluşurduk Uğur ile yakındım biliyorsun. Sizin kadar olmasa da lisede en yakın arkadaşımdı. Gittiğimiz bir yerde ablası da gelmişti. Ondan 4 yaş büyükmüş adı Alara'ymış . Benden büyük olmasına rağmen hepimizden daha küçük gibi davranıyordu. Bir gün ona saldıran birini görüp dövmüştüm. Ondan sonra arada sohbet edip konuşmaya başladık. Bu kadar."
Sesli bir nefes verip devam etti.
" Geldiği gün de senle konuştuğunu ama hala kendine gelemediğini ve çok kötü hissettiğini söyledi. Nereye gideceğini bilememiş."
Birkaç adım atıp dibinde durdum.
" Şimdilik dediklerin öyle olsun. Yüzsüzlüğünüze örttüğünüz maskeler yere düşünce dibinizde ben biterim."
Yere vuran topuklularımın sesi evin duvarlarında yankılanıyordu. Kapıyı çarpıp evden ayrıldım.
Kaç yalan doğruların üzerini örter , kaç can bir söze bedel olurdu bu dünyada bilinmezdi. Yaşamları yalan olan insanlar özlem duyduğu sahte geleceğe kavuştuğunda eskimeye yüz tutmuş doğrular bir engel olarak yine kişinin karşısında dururdu.
Ve ben emindim ki bu sahte insanlar hayatın doğrularıyla benim sayemde karşılaşacaklardı.
••••••••••••••••Bölüm Sonu•••••••••••••••••
Herkese yeniden merhabaaa <3333
Nasılsınız, umarım çook iyisinizdir.
Biliyorum birçoğunuz Oktay - Belen yüzleşmesini bekliyordunuz işte o bölümle sizlerleyim. Ne düşünüyorsunuz?
Sizce Oktay 'ın anlatamadıkları neler olabilir ?
Belen ne yapmalı ?
Hepinizi çok seviyor bir sonraki bölüme kadar sağlıcakla kalmanızı diliyorum.🤍
