Forest creatures

Hoofdstuk 2

Inademen. Ik span mijn boog aan. Eventjes wachten.Uitademen.Schiet! Mijn pijl vliegt weg en land in de keel van een hert. Het valt in een fractie van een seconde neer. Ik loop er naar toe en ga op mijn knieën zitten voor het hert. 'Sorry', zeg ik en haal mijn dolk uit mijn zak. 'Vergeef mij broeder, vergeef mij', zeg ik en ik steek de dolk in het hart van het hert. Dood. Ik sta op, leg het op mijn schouder en wankel terug naar mijn paard. Ze heet Shadow. Ik heb haar gevonden aan een meertje, niet zo ver vandaan, ze was aan het drinken van het meertje. Ik was gaan jagen maar ik was kapot en als ik ging vliegen dan stortte ik gewoon neer van de vermoeidheid. Ik zag haar daar staan. Ik kwam als maar dichter bij. Ik heb haar proberen vertrouwen in haar te brengen en het is gelukt. Ik spring op Shadow en ik geef een zacht duwtje tegen haar als teken dat ze mag gaan. Daar gaan we. Waarom ik niet vlieg? Ik gebruik het alleen als ik ergens ver naar toe moet gaan. Bevoorbeeld naar mijn familie want ja ik woon alleen... Ik moet een traantje wegpinken. Het is nu al 17 jaar geleden en het gaat gewoon niet uit mijn hoofd. Dat was te verschrikkelijk. Shadow gaat opeens snel, maar echt heel snel zodat ik tegen een uitstekende tak aanvlieg, die ik niet had gezien, op de grond val. Als ik val zie ik dat het dode hert achter mij aan komt vallen. Als ik dan op de grond lig zie ik dat het hert op mijn buik valt. Aauwtch! Ik duw het hert van me af. Onhandig dier! Ik snij een paar stukjes af met mijn dolk omdat het toch te groot is. Ik doe de stukken vlees in mijn zak en sta terug recht. Waarom is Shadow weggelopen? Hmmm... Ineens hoor ik een takje knappen. Ik schrik en kijk in de richting waar het vandaan kwam. Dan achter een boom komt er een knappe maar bloeddorstige vampier tevoorschijn. Niet weer! Hij heeft blond haar en groene ogen. Ik zie dat zijn scherpe hoektanden er uit steken en dat er nog bloed op die tanden kleeft. Hij likt het af en zegt: 'Wat doet zo'n mooi meisje alleen in dit grote bos?' 'Dit is mijn terrein en verboden terrein voor jou, vampier!' zeg ik kort. 'Hahahaha..Denk je nu echt dat ik naar jou zou luisteren?' zegt hij met een enge grijns op zijn gezicht.'Ja, voor een paar seconden wel...' zeg ik. 'Hahahaha..Wat ben je grappig!' En ineens staat hij daar niet meer maar staat hij achter mij. Ik draai me vliegensvlug om van de schrik en kijk recht in zijn groene ogen. Zo'n mooie ogen...Noa, stop! Er staat gewoon verdomme een vampier voor je neus. Ok, denk na, denk na! Ik lees zijn gedachten: Wow, zo'n lekker diner. Ok stop maar met gedachtenlezen. Denk na, denk na! Ineens drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik duw hem van me af en verdwijn. 'Huh? Waar ben je?' zegt hij geschrokken. Ik kom weer tevoorschijn in een boom waar hij er onder staat. 'Kom tevoorschijn!', roept hij, 'Ik ben nog niet klaar met jou, ik kom terug!' Hij draait zich om en loopt in een flits weg. Ik klim na een tijdje rustig naar beneden. Takje voor takje. Maar ik zet mijn voet op het verkeerde takje en het breekt. Ineens breken alle takken waar ik me aan vasthield en ik val naar beneden. BOEM!