Hoofdstuk 1

101 4 2
                                    

Noa Pov.:

*Flashback*

Ik hoor belletjes en vuurwerk rond mij. Ze feliciteren elke nieuweling met welke ze gaves hebben gekregen. De jongen voor mij heeft onzichtbaarheid, sterk en snel gekregen als gaves. Dat zijn wel goede gaves. Zou ik ook wel willen hebben. ( Ja ik herinner dit nog. Elke nieuweling die kan alles herinneren) Ik lig in de armen van mijn moeder. Ze kijkt op mij neer en geeft een kusje op mijn voorhoofd. Mijn vader staat naast haar en kijkt strak voor zich uit. 'Noa', zegt de ceremoniemeester en hij kijkt mijn kant uit. Mijn moeder en mij in haar armen liggen en mijn vader komen naar voren. Mijn moeder legt me in een wieg van glas, zonder een dakje, maar toch lig ik op zachte bladeren. Mijn ouders stappen naar achter en de ceremoniemeester begint te praten: 'Noa, We verwelkomen u in The Forest. Het rijk van de Forest creatures. Daarna komt nog een ganse toespraak waar hij ondertussen: 1. Zijn vingers in een mengsel van modder, sap van een boom en het bloed van een hert dopt en het teken van het bos op mijn voorhoofd tekent. 2. Hij mij een lepel toesteekt met voorgekauwde bladeren erop liggen en ik moet dat opeten. 3. Hij pakt me op en laat me hangen over een kom heilig water waar ik mijn handen in moet wassen. En dat hij mij terug in het wieg legt. Dan spreekt hij op het einde heilige woorden uit die ik niet kan verstaan en dan opeens verschijnt erop drie plateaus drie papiertjes. Elk op 1 plateau. De ceremoniemeester stapt naar het 1ste plateau toe en pak het papiertje waar hij dan luid op voorleest naar het publiek toe: ' De 1ste.... Gedachten lezen!' Iedereen in de zaal klapt luid maar echt heel luid. Dan stapt de ceremoniemeester naar het tweede plateau: ' Onzichtbaarheid!' Iedereen klapt harder in zijn handen. Dan gaat hij naar het laatste plateau: ' Vliegen!' En dan natuurlijk klapt idereen nog harder in zijn handen. ' Dat zijn dus de gaves van Noa!' zegt hij. Iedereen juicht van plezier. Mijn mama komt naar me toe gelopen en pakt me op. Ze veegt het mengsel van mijn voorhoofd en geeft een kusje op mijn voorhoofd. Maar daarna tilt ze me op hoog in de lucht en iedereen begint maar harder te juichen. 'Noa!' roept de ceremoniemeester en laat de belletjes en vuurwerk maar komen. Maar het komt niet. Met een verbaasde blik zet mijn mama me weer in de wieg. Ze kijkt in de richting van waar het vuurwerk en de belletjes zouden moeten uitkomen. Dan ineens begint ze te rennen in de richting van waar het zou moeten komen. Na een paar seconde pakt mijn papa me op rent haar achterna met mij in zijn armen. Ik kijk achter de schouder van mijn papa. Ik zie dat de ceremoniemeester achter ons aan rent. Mijn ouders en de ceremoniemeester lopen een gang door naar een beige deur. Ze stoppen voor de deur en mijn vader geeft mij aan de ceremoniemeester. 'Wacht hier!' zegt vader waar de ceremoniemeester een kort knikje ermee antwoord. Mijn vader stampt de deur in en ze gaan naar binnen. Dan ineens brandt er licht in het hoekje van de kamer. Naast het licht staan twee schaduwen van vampieren.De ene heeft ravenzwart haar met rode ogen en de andere heeft bruin haar met gele ogen. ' Dit is verboden terein voor jullie!' zegt vader moedig. ' Oei, dat wisten we niet', zegt de ene vampier,' We dachten: Alez we zullen een bezoekje nemen aan de forest creatures. Alez mag dat niet soms? Dat is toch vriendelijk?' Dan ineens staat er een grijns op zijn gezicht. ' Wanneer is het diner?' vraagt de andere vampier met een nog engere grijns. 'Ga terug naar jullie eigen rijk ! Het is hier verboden terein voor jullie! En trouwens het diner is al gedaan!' roept mijn vader moedig. 'Ik dacht het niet!' zegt de vampier met ravenzwart haar. In een fractie van een seconde hebben ze in de nekken van mijn ouders gebeten. Opslag dood. Dan springen ze recht. 'Ik heb nog honger!' zegt de vampier met gele ogen. 'Op naar het dessert!' zegt de vampier met rode ogen. En net als ze op ons willen springen komt er vuurballen uit het hand van de ceremoniemeester. De vampieren vliegen in brand waar ze dan in as veranderen en dan op de grond vallen.

*Einde Flashback*

Hey lezertjes!

Hier een nieuw boek van me. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Comment/vote!

Ps.: Elke zaterdag een nieuw hoofdstuk van dit boek!

xxxLouise

Forest creaturesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu