Forest creatures

Hoofdstuk 29 : Ariadne

Noa's POV:
xxxxxxxxxxxxxxxx
Nachtmerrie voor nachtmerrie gaat voorbij en ik heb nog geen 1 nachtmerrie gehad zonder dat Caleb me verlaat op verschillende manieren. Maar dan hoor ik stemmen. Bekende stemmen. Ik wordt wakker op dorre bladeren aan de voet van het paleis en mijn vrienden rond me die naar me staren. Ze glimlachen allemaal naar me. Ik sta moeizaam op maar begin direct terug te huilen. Luna geeft me een dikke knuffel en laat me dan terug los. 'Wat is er gebeurd?' vraagt ze bezorgd. 'Hij heeft me verlaten....' zeg ik bedroefd. 'WAT? Nee dit kan niet! Wat is er binnen gebeurd? Waarom heeft jou verlaten? Waar gaat deze liefde naartoe? Waat gaat deze wereld naartoe? Hoe...' Luna onderbreekt Sharon van haar geroep en zegt: 'Het is nu al goed Sharon. Ik weet dat je verward bent maar nu gaat het eventjes niet over jou maar over Noa.' Luna draait zich om naar mij en er beginnen tranen te rollen. 'Vertel me wat is er gebeurd?'

Caleb
xxxxxxxxxxxxxxx
Ik wordt wakker van een nachtmerrie. Een nachtmerrie waar ik Noa nooit meer zal zien. Ik kijk rond. Ik realiseer dat ik deze kamer nog niet goed had bekeken. Ik lig op een stoffig bed die stinkt naar ongewassen sokken en er hangen overal spinnenwebben in de kamer. In de kamer staat een zielig bankje met een afgesleten tafeltje, een grote enge kast en een klein raampje die al lang niet meer gekuist is. Moeizaam sta ik op en wrijf de slaap uit mijn ogen. Ik spring in mijn schoenen en doe mijn slaapkamerdeur open. Het is hier stil. Een zwarte kat miauwt als ze me ziet. Ik kijk rond maar kan nergens het oude vrouwtje zien. Ik ga naar buiten en zie de oude dame verder op het veld staan. Ze staart. Naar de verte. Een zicht van een heuvellandschap met bos waar er precies geen einde aan te komen is. Ze draait zich om en glimlacht. Ik moet ook glimlachen maar moet mijn ogen sluiten door de felle zonlicht van de opgaande zon. Als ik denk dat het veilig is, doe ik mijn ogen open. Waar is ze? Ze staat daar niet meer. Getik op mijn schouders. Ik draai me om. Er staat iemand voor me. Niet het oude vrouwtje. Nee, een beelschoon meisje. Ze heeft bruine haren, prachtige diepe blauwe ogen, een perfect lichaam, een perfect gezicht. Ze draagt een groen kleedje en staat met blote voeten op de grond. Ze kijkt me met haar diep ogen naar me. Ik weet niet wat er gebeurd. 'Wie ben je? Waar is de oude dame?' Ze glimlacht met haar volle lippen. 'Je hebt het nog niet door he?' zegt ze. Ik geef geen antwoord. 'Ik ben de oude dame maar dit is mijn ware lichaam. Ik ben een heks zie je. Ik woon hier al jaren maar ik werd zo betoverd door jou toen ik je voor het eerst zag.' Ik kijk haar met gefronsde wenkbrauwen aan. 'Ik werd meteen verliefd op je. Ik zag jou uit de portaal lopen richting het bos. Met bewondering bleef ik je volgen maar jammer genoeg was je verliefd op iemand anders. Op Noa. Ze verdient jou niet maar toch bleef ik je volgen toen gisteren er iets fantastisch gebeurde voor mij. Je hebt het uitgemaakt met haar. Ik zag mijn kans en liet me vermommen als een onschuldig oud vrouwtje. En toen stond je daar voor mijn deur. Natuurlijk is dat niet mijn echte woning, nee, ik woon ergens anders.' 'Maar wat wil je nu van me?' vraag ik. Ze glimlacht. 'Jouw liefde voor mij.' 'Nee dat kan ik niet, ik ben verliefd op Noa. Niet op jou.' Ze kijkt me boos aan. 'Je moet van me houden! Ik heb zo lang op jou gewacht en dit is wat ik krijg? Je hebt het uitgemaakt met haar! En toch hou je nog van haar! Er is geen logica in deze wereld...' roept ze in mijn gezicht en begint in tranen uit te barsten. Uit schuldgevoel zeg ik: 'Oké..sorry... Maar ik kan echt niet van je houden en je kan me ook niet dwingen. Het spijt me maar wat ik nu het allerliefst wil doen is terug gaan naar mijn wereld voordat ik word vermoord door de koning.' Ze kijkt met haar tranen diep in mijn ogen. Ze knikt. 'Ja, ik begrijp je... Ik breng je wel naar waar je vandaan komt maar ik wil wel iets in ruil.' Ik trek mijn wenkbrauw op. 'Wat wil je?' 'Nee.. Laat maar... Ik breng je wel.'  zegt ze en ze stapt richting het bos. 'Mag ik wel je naam weten?' Ze draait zich om. 'Ariadne, dat is mijn naam.' zegt ze met een glimlach. Ik achtervolg haar en we gaan het bos binnen. Aan de grens van het bos en de weide staat er een paars portaal. Ze draait zich om en zegt: 'Maakt het uit dat ik eventjes met je mee mag? Ik bewonder jouw wereld en ik zou het wel graag eens willen zien.' Ik knik. Ik ga door het portaal en Ariadne volgt me direct daarna. Als ik uit het portaal kom kijk ik verward naar de omgeving. Ik voel dat Ariadne er uitkomt en ik draai me om naar haar toe. 'Waar ben ik? Geef eerlijk antwoord!' Ze grijnst en zegt: 'Waar denk je?' Ik kijk eens rond. Grijze lucht, donkere groene grassen, bruine kleine huizen, veel zwarte katten en geen andere dieren.... Ja, ik zit in haar wereld van de heksen. 'We zitten in jouw wereld he?' Ik draai me om. 'Waarom?' 'Dacht je dat ik je jou zo maar liet vallen. We zitten in Magix, de wereld van tovenaars en heksen. Niemand kan hier ontsnappen want wij zijn zo sterk dat je het niet eens kan voorstellen. We zijn zelfs sterker dan de forest creatures. Maar wat je nu moet doen is...' Ze steekt haar hand naar mij en er komt een straal van magie uit haar hand. De straal raakt mij en ik val op de grond neer. 'Jij moet slapen!'

Noa's POV
xxxxxxxxxxxxxxxxxx
Luna staat op en kijkt me met grote ogen aan. Ze is niet de enige... Sharon, Jake en Amber kijken me nog met grotere ogen aan. Handen voor de mond, grote ogen. Ik sta op en veeg mijn tranen weg. 'Ik ga voort met mijn leven. Ik moet hem vergeten ookal gaat het enorm veel pijn doen. Laten we naar haar huis gaan. Het is al laat en ik denk dat Caleb het beter gaat doen in zijn wereld.' zeg ik vastberaden en mijn vrienden knikken.

Hey!

Ik heb al lang niet meer een hoofdstuk geschreven en het spijt me daarvoor. Ik werd afgeleid en had bijna geen inspiratie meer maar ik heb het nu wel. Doordat die tijd is verstreken was ik ook bijna vergeten dat ik boeken schrijf en lezers zijn die graag het volgend hoofdstuk willen lezen en het spijt me daarvoor. Nu is hier het vervolg. Ik hoop dat jullie het leuk vinden!

Geef me een paar ideetjes en wees geen stille lezer en vertel me wat je denkt!

Louise