Forest creatures

Hoofdstuk 7

Dit is Max op de foto!

Waarom heb ik mijn boog en mijn pijlen niet bij? Hij zegt: 'Je moet wel.' Max legt zijn arm op mijn schouders en legt zijn andere arm aan mijn heup. Juist als hij me wilt bijten schreeuw ik: 'Aaah..! HELP!' 'Zwijg! Stom kind!' zegt hij. Ineens zie ik Caleb uit de bosjes komen op Luna's witte paard. Letterlijk mijn droomprins op het witte paard! Wacht Caleb! 'Caleb!' roep ik zo hard als ik kan. 'Noa!' roept hij. Hij komt op ons af en springt van Luna's paard. Max laat me los en zegt tegen mij: 'Wat leuk van je om een snackje mee te brengen.' Oh nee...Wat heb ik gedaan? 'Wie ben jij?' vraagt hij aan Max en doet een gebaar naar mij dat ik naar hem moet komen. Ik loop naar hem toe en verstop me achter hem. Max laat aan Caleb zijn vampierentanden zien. Caleb slikt. Shit! Het is gedaan met ons allebei.

Caleb POV:

Ik wist niet dat vampieren bestond? Caleb, kieken! Als er forest creatures bestaan dan zal er zeker vampieren hier rondzwerven. Ok..Focus! Ik mag haar echt niet overlaten aan dat monster. Ik vergeef me dat zelf nooit. 'Laten we dit uitvechten als mannen. Is dat goed voor jou, vampier? vraag ik moedig. 'Oke, wat als ik win?' vraagt hij. 'Dan mag je haar hebben en mij vermoorden. Als ik win krijg ik haar en moet jij verdwijnen van dit land. Oke?' zeg ik heldhaftig. 'Dat is goed!' zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik weet toch dat ik ga verliezen maar wat moet ik anders doen. Ik duw Noa naar achter en kijk haar voor misschien de laatste keer aan en draai me om. Hij staat een 10 meter voor mij. Precies gaan we een cowboygevecht doen. Natuurlijk ik met geen wapen en hij...ja.. Hij heeft zijn tanden. Ik krijg er de kriebels van. Ik kijk rond me om te zien of er hier een wapen ligt. Wacht eens even... Die zwaarden op die grafstenen. Die kan ik gebruiken! Ik graai een zwaard mee en ..ja.. Het gevecht begint. Hij pakt mijn zwaard aan om zich af te weren en ik zie dat zijn sneeën in zijn hand hem niet boeit. Opeens pakt hij mijn zwaard af en maakt een gaap in mijn linker onderbeen. Aauwtch...

Noa POV:

Oh nee! Hij is geraakt! Ik moet iets doen! Maar wat? Ondertussen heeft Caleb hem een boks in zijn buik gegeven. Goed zo! Maar het lijkt Max niets te doen. Caleb gaat dit verliezen. Wacht..Ik heb een idee. Ik dring in Caleb's gedachten en lees het: 'Ik mag haar echt niet verliezen. Dit doe ik voor haar! Zij is mijn leven!' Ouhn..Hoe lief! Ik begin te praten in zijn gedachten: 'Caleb!' Ik zie dat hij schrikt. 'Ik ben het, Noa! Luister...Doe dit niet! We lopen gewoon samen weg op onze paarden. Je gaat dit niet overleven. Hij is te sterk! Doe dit niet! Alsjeblieft?'

Hij knikt. Ik ga uit zijn gedachten. Ik hoop dat dit werkt.

Caleb POV:

Ik duw hem op de grond en ren richting Noa. Ik pak haar bij de hand, zet haar op haar paard en spring op het witte paard. We geven allebei een schop en we zijn weg. Ik kijk eventjes achter me en zie dat hij grijnst. 'Wacht maar! Jullie zijn nog niet van me af!' roept hij en verdwijnt. Oh nee.....

Hey bookwurms,

Sorry, kort hoofdstuk. Hoop dat jullie het leuk vinden.

Comment/follow/vote a.u.b.!

xxxLouise