Forest creatures

Hoofdstuk 20

Noa POV:

Ik druk mijn gezicht in mijn kussen. Ik schreeuw de longen uit mijn lijf. Ik begin te huilen van de pijn. Waarom? Waarom? Ik kalmeer me en ga rechtop zitten. Rustig Noa....Io is er nog altijd.... Ik veeg de tranen weg en ga naar mijn kleerkast en pak er een kaki-groene broek uit met een zwart topje en een kettinkje. Ik kleed me om in de badkamer en als ik klaar ben graai ik mijn leren botjes mee die naast mijn bed lagen. Ik slenter uit mijn kamer en doe zachtjes de deur dicht. Het is immers avond en Luna en Amber zijn al vroeg naar bed gegaan. Na de begravenis hebben we nog een lange tocht gedaan tot in de avond. Er was geen klein afscheidsdingetje ofzo...Nee.. Gewoon een dankbaarheidstocht. Ik trippel zachtjes de trap af en op de trap kom ik Sharon tegen. We geven elkaar een knikje en draaien terug onze richting uit. Ik denk dat ze gaat slapen. Beneden aangekomen plof ik in de zetel maar sta dan direct recht om naar de keuken te gaan om een oreo te pakken. In de keuken kom ik Caleb tegen die juist een bord in de kast zet. Ik loop naar hem toe en omhels hem. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en laat me los. 'Gaat het een beetje?' vraagt hij. Hij ziet vast mijn wallen onder mijn ogen. Moe van het wenen. Ik geef een knikje. Alsof hij mijn gedachten kan lezen pakt hij een oreo uit de kast en geeft het aan mij. Mijn hand met de oreo gaat naar mijn mond. Ik neem een hap maar prop hem dan direct gans in mijn mond. 'Ik ga gaan slapen, ga je ook...' zegt hij en voordat hij zijn zin wilt afmaken, schud ik mijn hoofd. Hij knikt, geeft me kus op mijn lippen en draait zich om. Hij gaat naar de deur en doet achter hem de deur dicht. Ik loop naar de donkere houten kast en haal er mijn zwarte boog en pijlen er uit met natuurlijk een pijlenkoker. Ik doe mijn leren jasje aan en doe mijn boog over mijn hoofd op mijn linker schouder en mijn pijlenkoker ( met pijlen er in ) rond mijn andere schouder. Ik ga naar de voordeur, doe hem open met gekraak en sluit het achter me. Ik wandel naar het afdak waar de paarden vastgebonden aan paaltjes staan. Ik maak Shadow los, zet mijn zwarte zadel er op en spring er op. Ik geef een schopje en bestuur Shadow de nacht in. Ik bestuur Shadow richting.... Ik weet niet naar welke richting want ik bestuur Shadow richting ergens waar ik nog niet ben geweest. Op mijn tocht kom ik een uitgedroogde rivier, een vieze waterput en een eenzame schommel tegen die maar staat te schommelen door de wind. Griezelig eigenlijk maar toch ga ik verder. Ik vertraag een beetje want ik hoor geschreeuw. Niet zo'n geschreeuw van angst of blijdschap.... Geschreeuw van pijn. Ik spring curieus van Shadow en maak haar vast aan een boom die daar maar staat te sterven. Dan hoor ik een gekraak, iemand die botst tegen iets en naar beneden valt. Ik heb schrik maar toch kruip ik richting een struik. Ik kijk over de struik en zie een jongen bewusteloos tegen de boom zitten. Mijn ogen gaan over de jongen, over het gras naar blote voeten. Mijn ogen gaan naar boven en een paar meter van de jongen staat een meisje. Een bekend meisje. Ze heeft ros haar, grijze ogen en een rood kleedje aan met witte stippen en een riempje. Haar vampierentanden zijn zo wit in het maanlicht. Dan weet ik wie het is. Julia..... Ze stapt langzaam en comfortabel naar de jongen toe. Dan spring ik ( met geen besef van wat ik aan het doen ben ) op. Julia ziet me en draait zich naar me om. Haar ogen van comfortabel gaan naar ogen die bloedrood worden van woede. 'Waar is Max!' roept ze. 'Luister Julia...Hij is...' 'Ik hoef het al niet meer te horen wat je met hem hebt gedaan. Ik hield van hem. Eigenlijk nog steeds.' Er komen tranen over haar wangen rollen. 'Kijk Julia... Max is een bedrieger want hij heeft mij meegenomen naar de vampierenwereld. In plaats van jou. Hij hield van mij maar ik ben ontsnapt maar hoe? Dat is een lang verhaal. En ik ben nooit vampier geweest en ik hield niet eens van hem...' zeg ik. 'Waarom zou ik jou geloven, heks?!' 'Omdat wij forest creatures zijn.' 'Correctie: jij bent een forest creature en ik een vampier. Maar ik ga niet meer naar jou luisteren. Ik was juist bezig met mijn avondmaal.' zegt ze en ze draait zich om naar de jongen die daar een maar meter verderop bewusteloos ligt.  Als ze een stap zet pak ik mijn boog van mijn schouder en een pijl. Ik leg de pijl op mijn boog, span het aan en voordat ik wil schieten, draait ze zich om naar mij. Op haar gezicht komt een vampierengrijns te voorschijn. Een grijns met vampierentanden. Brr.... 'Weet je echt niets beters?' zegt ze en ineens komen er ijspegels uit haar handen richting....Mij. Natuurlijk. Ik teleporteer naar een stevige tak van de boom die boven haar hangt. Ik span mijn boog nog harder aan. Ik zie dat ze verward rond kijkt en voordat ze nog iets wilt zeggen komt er een pijl in haar hart terecht. Maar het is niet mijn pijl.....

Aloha guys!

Sorry dat ik niet update maar ik was op vakantie en ik mocht mijn laptop niet meebrengen dus sorry. Maar wat vinden jullie er van? Zet in comment wie je denkt dat die pijl heeft geschoten in plaats van Noa?! Tips zijn welkom! Comment/follow/vote please!

xxxLoulou