Forest creatures

Hoofdstuk 22

Noa's POV:

Ik doe de deur open van de woonkamer en zie Sharon juist niet op de schoot van de jongen-waar-ik-de-naam-nog-niet-van-weet liggen te slapen. Het is immidels al 8u en ik ga naast haar op de grond zitten. Ze ligt met haar hoofd op de zetel en haar voeten op de grond. Rare positie om te slapen.....Ik geef haar duwtje om haar wakker te maken... Geen antwoord. Nog eens.....Ze geeft geen kik. Amai, dat is een vaste slaapster. Dan heb ik een idee om haar wakker te maken. Ik sta op en loop naar de keuken waar ik in de koelkast kijk. Ik pak er een fles water er uit, doe de koelkast terug dicht en doe het dopje er af. Ik loop terug naar de schone slaper en kiep het boven haar hoofd. Ze wordt met een schrok wakker. Ze is gans nat en ze begint te gillen: 'Godverdomme. Noa, ik had het kunnen weten!' Ik begin te lachen en eigenlijk moet zij zelf ook lachen. Dan staan Caleb, Amber en Luna in de deuropening en beginnen kei hard te lachen behalve Luna. Luna die kijkt ons aan alsof we geen respect hebben. Voor wat? 'Wat is er Luna?' vraag ik en ineens stopt iedereen met lachen. Dan geeft ze een knikje richting de jongen. Ik draai me om en zie dat hij wakker geworden is. Iedereen ( wat best wel grappig is ) kijkt hem aandachtig aan. Hij gaat rechtop zitten en gaat met zijn hand naar zijn hoofd waar een verband rond is. 'Het enge meisje, de boom, ik herinner het me weer.....' mompelt hij: 'Waar ben ik?' 'In goede handen. Wij gaan jou niets doen. Wij hebben jou gevonden en naar hier gebracht. Gaat het met je?' zeg ik. Hij knikt. Ik ga naar hem toe en gaat naast hem zitten waar Luna ook naast hem komt zitten. Hij kijkt eventjes verwarrend en verlegend ons aan maar dan kalmeert hij. 'Wat deed je in het bos?' vraagt Luna. 'Tja dat is een lang verhaal. Het begon allemaal in mijn huis. Alez kan ik het wel een thuis noemen als mijn ouders omgekomen zijn in een brand en mijn pleegouders mijn huis hebben afgepakt? Ja mijn ouders zijn ongekomen in een brand toen ik vier jaar was. Wij waren bij mijn grootouders en dan opeens was er kortsluiting. En dan is alles in vlammen opgegaan. Nu terug naar gisteren. Mijn pleegouders behandelen me als een stuk rommel. Ze slagen me, doen me pijn en nog veel meer. Ik heb ook een pleegzus, Chelsea. Het rotste meisje dat je nu kan bedenken. Maar ja, ik ben weggelopen. Ik kon het niet meer aan. Ik wou geen pijn meer leiden. Het domste van me ook is dat ik in de nacht ben gevlucht zonder licht. Ik kon niets zien in het donker. Ik vlamde tegen bomen aan en zette mijn voeten in de modderige putten waar ik bijna mijn schoenen daardoor ben verloren. Maar ja, ik bleef doorgaan. Ik dacht hier ergens moet toch een huis zijn of niet? Maar ik kwam niets anders tegen dan wrakken van karren. Maar dan kwam ik dat meisje tegen. Ik wist dat ze een vampier was want ik zag het aan het bloed op haar jurk. Griezelig eigenlijk. Ze wou me als hoofdgerecht. Ik wou me verdedigen maar ze was te snel en ze had me al tegen de boom gegooid waardoor ik bewusteloos was. En dan hoorde ik stemmen. Mijn ogen gingen dicht en een minuten later wordt ik terug wakker door twee meisjes...' zegt hij en hij wijst naar Sharon en ik: 'Ik sloot terug mijn ogen en nu zit ik hier.' 'Hoe heet je?' vraag ik. ' Jake.' zegt hij kort. Ik glimlach. 'Ik ben Noa en dit raar kind die naast mij zit is Luna....' zeg ik waar Luna me dan een duwtje in mijn zij geeft met haar elleboog wat eigenlijk wel pijn doet. Jake moet lachen. Dan wijs ik naar de andere die allemaal op een rijtje staan. 'En dat zijn Caleb, Amber en Sharon. Sharon en ik hebben je gered. Eigenlijk vooral Sharon want zij heeft het vampierenmeisje gedood.' zeg ik en ik draai me terug om naar Jake.

Jake POV:

'Dankje.' zeg ik en Noa knikt. Ik ga met mijn hand terug naar mijn hoofd en voel er aan. Het doet nog altijd zeer. Ik ga met mijn hand terug naar beneden en bestudeer mijn huisgenoten. Ik ga met mijn ogen van Caleb naar Amber naar Sharon waar ik bij Sharon stop. Wow, zij is mooi.... Prachtig gewoon. Ze heeft een felgroen kleedje aan met een riempje en grijze Vans er onder aan. Ze heeft bruin golvende haren die vast en zeker naar bloemen ruiken. Ik weet het zeker. Dan zie ik haar blozen. Ze heeft het door dat ik aan het staren ben. ik draai me om naar Noa en ze kijkt me aan met een knipoog. Ze heeft het dus gezien. 'Wat zijn je gaves?' vraagt Noa. 'In kan in de toekomst kijken, ik kan voorwerpen op afstand laten besturen en ik kan donder en bliksem laten ontwaken.' zeg ik snel. Iedereen kijkt me bewonderend aan.

Noa POV:

'Wow die gaves... Donder en bliksem laten ontwaken is een heel zeldzame gave.' zeg ik verbaasd. 'Dankje.' zegt Jake en hij staat op. 'Zou ik hier mogen blijven?' vraagt hij. We knikken allemaal bevestigend. Er komt een glimlach op zijn gezicht. 'Kom ik laat je je kamer tonen.' zeg ik en ik maak een gebaar dat hij me moet volgen.

Jake POV:

We gaan naar boven en ik komen in een grote gang terecht waar er allemaal schilderijen hangen van dieren. Mooi schilderijen waar je uren naar zou kunnen staren. Aan het einde van de gang stoppen we bij een donkerbruine deur. Noa doet de deur open en in de kamer zie ik een tweepersoonsbed, een kast, een badkamer, een nachtkastje, een raam en een zetel met een tv er voor. Luxueus gewoon. Ik knik en ga naar binnen waar ik achter me de deur sluit. Ik ga op mijn bed liggen en val in een droomloze slaap....

Haai guys,

Wat vinden jullie? Sorry te laat geupdate....

Comment/vote/follow....

xxxLulu