No one is perfect, so the saying goes.
However, you're completely wrong.
Lenard Alfonzo Zabini III, Crown Prince of Clemente, is a perfect human being in every way. He was destined to rule the richest kingdom in Asia, and his intellect and charm we...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Isang masuyong yugyug sa balikat ang gumising kay Samantha. Dahan-dahan niyang iminulat ang pagod na mga mata at unang bumungad sa kanyang paningin ang mukha ng pinakapoging nilalang na kanyang nakilala. Nainis nga lang siya dahil muli niyang napanaginipan ang lalaking walang mukha. Haharap na sana 'yun eh. Kung hindi lang sana siya ginising ng prinsipe.
Panira naman ng moments ang mokong na to oh!
Ewan ba niya, lately, na wiwirduhan siya sa mga napapanaginipan niya.
"We're home, sleeping beauty," he said gently as he gazed at her messy sleepy face.
Agad na napabalikwas ng bangon si Samantha at sinapo ang bibig. Baka kako naglaway siya. Minsan kasi naglalaway siya pagnatutulog. "S-Sorry, nakatulog ako," alanganing niyang wika rito. Ano ba yan. Ba't titig na titig ito sa kanya? Naiilang tuloy siya. Ewan ba niya sa prinsipeng 'to, kung makatingin nakakatunaw.
Nagtaka siya nang may makitang coat na nakakumot sa kanya. Pag-aari iyon ng prinsipe. Nahihiyang inabot niya iyon dito at nagpasalamat saka pinulot ang hinubad na sandalyas at nakapaa na bumaba ng limousine. Ngunit bago pa siya makahakbang papasok ng mansyon ay hinawakan siya ng prinsipe sa braso para pigilan.
"Bakit ba?"nag inis-inisan siya para pagtakpan ang kakaibang nararamdaman. Kinikilig kasi siya na parang ewan at hindi iyon nararapat.
Lenard didn't say a thing. Without a word, kinuha nito ang hawak niyang sandalyas saka lumuhod sa kanyang harapan.
Luh.
"Uy, L-Lenard, anong g-ginagawa mo?" nagtataka niyang tanong.
Lenard looked at her and flashed a perfect smile, exposing his perfectly white teeth. "There's no way I will let you walk without footwear," he said. "So please, give me the honor of putting your sandals on,"
It's more like a demand tho. Ganun pa man, Hindi mapigilan ni Samantha ang biglang kiliti na bumalot sa kanyang dibdib. First time in her whole life na may lalaking gumawa nito sa kanya. Lenard can be a perfect gentleman if he wanna be. Pero siyempre, kunwang ayaw niya. Baka kasi ano ang isipin nito. "H-Hindi na kailangan. Sanay na ako magpaa, o-okay lang—hoy,"
Hindi pinansin ni Lenard ang kanyang pagprotesta. Ito na mismu ang nagtaas ng kanyang paa at nagsuot ng kanyang sandalyas. Walang nagawa si Samantha kundi ang pagmasdan lang ang prinsipe na gawin iyon.
Bakit pakiwari niya ay mas lalo yata itong pumogi sa kanyang paningin—Ayan kana naman Samantha! Tumigil ka!
"Stubborn," Lenard whispered to himself but Samantha heard anyway. Pinipigilan niya ang sarili na huwag mapatingin sa hita nito na nakalabas sa slit ng suot nitong gown. Though he's aware of how gorgeous and tempting her legs was. Kanina nang natutulog ito sa loob ng limousine ay di sinasadya na napatingin siya sa mga hita nito. He must admit that he liked what he saw. Di niya akalain na may itinatagong pambihirang hubog ng katawan din pala ang babaeng ito. Ilang legs na ba ang nakita niya? Nakapagtataka lang, ngayon lang siya namangha ng sobra. Kay Samantha lang.
