5 Yıl Önce
Bugün günlerden perşembeydi. Tarihi bilmiyordum. Sadece perşembe günü olduğunu biliyordum. Babamla birlikte arabaya binmiş ve annem için hastaneye gidiyorduk. 3 aydır hastanede yatıyordu. Yaşadığımız kaza yüzünden kendine gelememişti. 2 ay boyunca komada kalmıştı. Şimdi ise yavaş yavaş kendine geliyordu. Biz de babamla birlikte ziyarete gidiyorduk.
"Anneni çok yorma tamam mı? Henüz tam iyileşmişte değil."
"Yormam baba, merak etme," dedikten sonra camdan dışarıyı izlemeye başlamıştım.
Yaklaşık 10 dakka sonra hastanenin önüne gelmiştik. Babam arabayı park ettikten sonra kapıyı açıp inmiştim. O da inmiş ve yanıma gelmişti. Daha sonra da birlikte hastanenin kapısından içeri girmiştik. Odasının yerini bildiğimiz için direkt odanın olduğu kata çıkmıştık.
"Baba, annemin doktoru değil mi o?" Diye sordum.
"Evet, o. Gel bakalım. Annenin durumunu öğrenelim," dedikten sonra doktorun yanına gitmiştik. Bizi görünce baktığı dosyadan kafasını kaldırmış ve bize dönmüştü.
"Hoş geldiniz, Bay Lee."
"Hoş bulduk," dedi ve devam etti. "Ben eşimin durumunu öğrenmek için gelmiştim de."
"Ben de eşinizin yanından çıkmıştım şimdi," dedi ve devam etti. "Durumu biraz kritik. Henüz yeni çıktı komadan ve bu yüzden de biraz yorgun. Ayrıca kalbi de yorgun. O yüzden çok yormamalıyız."
"İyileşecek mi peki?"
"Eğer, yeterince iyi dinlenirse iyileşir."
"Anlıyorum," dedi babam ve devam etti. "Yanına girebilir miyim?"
"Tabi, girebilirsiniz," dedikten sonra babamla annemin yanına gelmiştik. Uyanıktı. Bizi görünce gülümsedi.
"Hoş geldiniz."
"Hoş bulduk canım," dedi ve devam etti. "Doktorunla konuştuk. İyice dinlenmen gerekiyormuş."
"Evet, kendisi de söyledi," dedi annem ve devam etti. "Felix, sen nasılsın?"
"Ben iyiyim. Seni gördüm daha iyi oldum," dedikten sonra gülümsedim. O da bana gülümsemişti.
"Felix, beni babanla biraz yalnız bırakır mısın?"
"Tabi, anne," dedikten sonra odadan çıkmış ve odaya yakın bir koltuğa oturmuştum. Neden dışarı çıkmamı istemişti ki? Kendimi belli etmeyecek şekilde konuşulanları dinlemeye başladım.
"Eğer, bana bir şey olursa Felix sana emanet."
"Hayır, sen yaşayacaksın. Böyle söyleme."
"Yaşamak için çokta bir şansım yok. O yüzden, eğer ben ölür-"
"Hayır! Deme şunu!"
"Lütfen, beni dinle," dedi annem ve ağlamaya başlamıştı. Ben de ağlamaya başlamıştım onunla. Annem yaşayacaktı, yaşamalıydı. Ölmemeliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VENOM || Hyunlix
Novela Juvenil[ANGST] Aşk, insanı zehirleyebilir miydi? Hayatı boyunca bu zehiri içinde taşıttırıp acı çektirebilir miydi?
