Hyunjin'in yazdığı mesaj ile duraksamıştım. Acaba ne çıkmıştı? Hemen yazmaya başladım.
Bir şey çıktı mı?
Bir şeyin çıkmadı. Her şey gayet yolunda.
O zaman neyim var?
Büyük ihtimalle bir soğuk algınlığı gibi
görünüyor.
Ama, bu hiç soğuk algınlığı gibi bir şey değil.
Ben de biliyorum. Ama test sonucunda
temiz çıktı. Bir sıkıntı görünmüyor.
Tekrar olursa ne yapacağım?
Mutlaka haber ver.
Tamam.
Teşekkür ederim.
Rica ederim.
Kendine dikkat et ve iyi bak.
Sen de.
Uygulamadan çıkmış ve telefonu da kapatıp cebime koymuştum.
Bu çok garipti. Geçirdiğim bu durum, sıradan bir soğuk algınlığı gibi değildi. Daha farklıydı.
Neyse ki geçmişti. Geçmediyse de etkisini yitirmişti.
"Felix!"
"Efendim Jeongin."
"Hazır mısın?"
"Çoktan hazırım. Seni bekliyordum."
"Ben de hazırım."
"O zaman bir şeyler hazırlayıp yiyelim."
"Olur," dedikten sonra mutfağa geçmiş ve bir şeyler hazırladıktan sonra yemiş ve evden çıkıp okula doğru yürümeye başlamıştık.
"Hyunjin, sabah yazdı. Test sonuçları çıkmış."
"Bir şey çıkmış mı?"
"Çıkmamış. Büyük ihtimalle soğuk algınlığı gibi bir şeymiş."
"Oh, rahatladım," dedi Jeongin ve elini göğsünün ortasına koydu.
"Sence de garip değil mi? Yoksa sadece bana mı garip geliyor?"
"Neymiş?"
"Bu hastalık gibi olan şeyin üzerimde ağır geçmesi."
"Evet, haklısın. Ama her insanın bünyesi aynı değil ki. O yüzden normal bir şey."
"Anladım," dedikten sonra okula gelmiştik. Kapısından içeri geçtikten sonra sınıfımıza doğru çıkmış ve çantalarımızı bırakmıştık.
"Felix, sen gelmiyor musun?"
"Sınıfta duracağım."
"Bir sıkıntı mı var?"
"Yok, merak etme. Sadece sınıfta durmak istiyorum."
"Peki o zaman, görüşürüz," dedikten sonra gülümsedi ve ben de ona gülümsedim.
"Görüşürüz," dedikten sonra da sınıftan çıkmıştı. Ben de pencerenin olduğu köşeye gitmiş ve dışarıyı izlemeye başlamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VENOM || Hyunlix
Roman pour Adolescents[ANGST] Aşk, insanı zehirleyebilir miydi? Hayatı boyunca bu zehiri içinde taşıttırıp acı çektirebilir miydi?
