Hyunjin ile sarılmaya devam ederken, bir yandan da uyuyakalmıştık. Kısa bir süre birlikte uyuyabilmiştik. Çünkü sebebini bilmediğim ağrı bir türlü rahat bırakmıyordu. Bu yüzden de hep kalkıp durmuştum. Hyunjin ise yanımdan kalkmış ve Chan hyung'un yanına gidip ağrılarımdan bahsetmişti. Fakat tekrardan kendimi iyi hissetmeye başlamıştım. Bu yüzden de oturduğum yerden kalkmış ve içeri girmiştim.
"Felix." Chan hyung'un ismimi seslenmesiyle ona dönmüştüm.
"Efendim hyung."
"Hyunjin bana durumu anlattı. Normalde ben de hastaneye gitmeni ve test yaptırmanı isteyecektim fakat fobin varmış."
"Ne yapacağız?"
"Şu an ağrın devam ediyor mu?"
"Etmiyor."
"O zaman şöyle yapalım. Benim doktor bir arkadaşım var. Yarın buraya gelmesini söylerim ve sana bakar. Test için de büyük ihtimalle kan alacaktır. Kanını aldıktan sonra laboratuvara gönderir ve oradan da sonuçları bize verir."
"Peki, ne zaman gelir? Yani saat kaçta gelir?"
"Sabah gelmesini söylerim. Aç karnına kan alsa daha iyi olur. O yüzden gelene kadar herhangi bir şey içme ve yemek yeme."
"Tamam."
"O zaman biz gidelim," dedi Chan hyung ve çantasını almaya gitti. Hyunjin ise ayakkabılarını giyiyordu. Yanına gittim.
"Bugün için teşekkür ederim," dedim. Kafasını kaldırmıştı. Göz göze gelmiştik.
"Ben de teşekkür ederim," dedi ve gülümsedi. Ben de gülümsemiştim.
"Kendine dikkat et ve bolca dinlen."
"Tamam."
"Bir sıkıntı olmazsa eğer, yarın görüşürüz."
"Görüşürüz," dedikten sonra Chan hyung ve Jeongin gelmişti.
"Görüşürüz Lix. Sana da görüşürüz Jeongin."
"Görüşürüz hyung," dedi Jeongin.
"Görüşürüz hyung," dedim ben de. Daha sonra da gitmişlerdi. Ben de salona gitmiş ve koltuklardan birisine oturmuştum. Fakat tekrardan uyuklamaya başlamıştım.
"Jeongin, ben uyumaya gidiyorum."
"Tamam. Bolca uyu," dedikten sonra odama gelmiş ve yatağıma girdikten sonra çabucak uyumuştum. Gerçekten de çok yorgundum. Bu ağrı gerçekten de çok yoruyordu. Umarım bir an önce geçerdi. Yoksa her an yorgunluktan veya nefessiz kalmaktan bir yerde yığılıp kalabilirdim.
Bir süre uyuduktan sonra yavaşça kendime gelmeye başlamıştım. Yataktan hafifçe doğruldum. İçeriden sesler geliyordu. Bizimkiler buradaydı galiba. Yavaşça ayağa kalktım ve salona doğru yürüdüm.
"Ah, Felix! Ne zaman uyandın?" Diye sordu Jeongin.
"Yeni uyandım daha," dedim ve devam ettim. "Siz ne zaman geldiniz?"
"10 dakikadır buradayız," dedi Jisung.
"Günaydın," dedi Seungmin.
"Daha iyi misin?" Diye sordu Changbin.
"Sanırım, iyiyim."
"Jeongin bize anlattı olanları. Geçmiş olsun. Dikkat et kendine," dedi Minho.
"Teşekkür ederim hyung."
"Ayakta kalma, otur," dedi Jisung ve ben de koltuğa oturdum. Oturduktan bir süre sonra sohbet etmiştik. Bizimkiler kendi aralarında sohbet ederken ben de kısa süreliğine balkona çıkmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VENOM || Hyunlix
Novela Juvenil[ANGST] Aşk, insanı zehirleyebilir miydi? Hayatı boyunca bu zehiri içinde taşıttırıp acı çektirebilir miydi?
