- Chyba mu powiem - Powiedziałem siadając na łóżku Doyounga. Było takie miękkie. Jak byliśmy mali to chciałem codziennie u niego spać, żeby znów zatopić się w tych miękkich poduszkach.
- Powiesz mu co? - Odparł mój przyjaciel, zupełnie jakby nie rozumiał. Dobrze wiem, że rozumie. Zazwyczaj udaje głupiego, a na serio jest bardzo bystry.
- Nie wytrzymam z tobą. Powiem mu, że nie chcę się z nim tylko kolegować. To nie wystarcza. - Czasami robi się denerwujący.
- To co, chcesz się z nim przyjaźnić tak jak ze mną? Stary, nie musisz się pytać o takie rzeczy, dobrze wiesz, że..
- Chodzi o to, że mi się podoba debilu. Serio tobie trzeba mówić wszystko dosłownie. - Westchnąłem - Mam cie dość Doyo! - rzuciłem w niego poduszką zdenerwowany.
- Ogarnij się, przecież wiem o co chodzi. Tak się tylko bawię. - Zaśmiał się i odrzucił poduszkę prosto na moją twarz.
