Każdego wieczoru leżę na kanapie i patrzę przez okno. Patrzę na wszystkie okna po kolei, na wszystkie mieszkania, wszystkie bloki i biurowce. Patrzę na wszystkich przechodniów, na wszystkich dorosłych, na wszystkie dzieci i nastolatki. Zastanawiam się nad wszystkim. Każdy wygląda inaczej od innych. Każdy jest oryginalny. Każdy ma gdzieś, co inni o nich pomyślą. Ja o nich myślę. Mają mnie gdzieś. To takie zabawne. Ja przejmuje się wszystkim i wszystkimi. Każdą najdrobniejszą rzeczą. Ludzie w szkole zapewne myślą o mnie co innego. Zastanawiam się, co.
