Beni Affet (Soukoku) [M-preg]

Kayıp

Yeni bölümm 🌸.

Medya çizimi bana aittir.
Bir fanart'tan bakarak çizmiştim.
Orijinali şu.

İyi okumalar 🦋.

------------------------------

Dazai'nin bakış açısı

Sabah pencereden güneş ışınlarının gözüme çarpmasıyla açtım gözlerimi.
Kucağımda uyuyan minik zencefile baktım.
Kollarını belime sarmıştı.
Bu manzarayla kalbim tekledi ve gün batımı saçlarını okşamaya başladım.
Yumuşak ipek gibi saçlarından çiçek kokuları yayılıyordu etrafa.

Orada kaç dakika onun saçlarını okşadım, kaç dakika boyunca yüzünün her çizgisini aklıma kazıdım bilmiyorum ama buna değmişti.

Sonunda mavi gözlerini açtığında göz göze geldik.
Hafifçe gözlerini kırpıştırdı.
Ancak daha tam anlamıyla ayılamadan üzerimize minik bir beden atlayıverdi.

Noe- ANNEE BABAAA

Zencefil bu hareketle biraz afalladı ancak kendini hemen toparladı.
Bense kıkırdadım.

Daz- Günaydın küçük adam~

Noe- Günaydınn~

Zencefil sadece mırıldandı ardından Noe'nin minik vücudunu kendine çekti ve sarıldı.
Noe ise minik kollarıyla olabildiğince karşılık verdi.

Böylece kalkıp beraber kahvaltı yaptık ve işe gitmem gerekiyordu.
Noe'nin yanağına minik bir öpücük bıraktım ve Zencefile döndüm.
Kızacağını bildiğim için hızlı davranmam gerekiyordu.
Hızla dudaklarına tatlı bir öpücük kondurdum ve o idrak edene kadar merdivenlerden indim.

Arkamda şaşkın bir Zencefil ve kıkırdayan küçük esmer bırakmış oldum.
Hızla işe gittim.

Günümün çoğunu raporlarımı Atsushi'ye yaptırarak, kunikida'yı kızdırarak ve Ranpo'yla konuşarak geçirdim.
Gün böyle ilerlerken kapı açıldı ve Küçük Zencefil içeri girdi.

Chu- D-dazai...

Çok hızlı nefes alıp veriyordu.
Dokunduğu küçük nesneler havada süzülüyordu.
Ve gözleri dolmuştu?

Daz- Chuuya?

Sesimi duyunca daha hızlı nefes almaya başladı.
Göz yaşları akmaya başlamıştı.
Panikledi.
Onu daha önce hiç böyle görmemiştim.

Chu- Dazai b-ben onu 'hıçkırma' b-bulamıyorum...

Daz- Şimdi sakinleş ve bana olayı anlat.

Ofisteki herkes bize bakıyordu ama şuan bunu önemseyecek durumda değildim.
Hızla Chuuya'ya yaklaşmaya başladım.
Bu gidişle odanın yerçekimi tersine dönecekti.

Daz- Chibi,sakin ol bebeğim.

Sözlerim onu bir tık daha sakinleştirmiş gibi görünüyordu ancak gözyaşları dahada artıyordu.
Sonunda yanına vardığımda minik bedenini kendime çektim ve sıkıca sarıldım.
Bu hareketim,bu sözlerim odadaki herkesi şaşırtmış olsada ona küçük sözler söylemeye devam ettim.