Thirty-five: Olivia Serrano [Completed]

Chapter 31

Enjoy reading~

Eros Andino

With a straight face, I walk my way in front of the nurse desk and asked where I can pay the bills because my wifey wants to go home now. It should be last week but she insisted to stay here for another week.

"Siya yung guardian ni ganda 'di ba?"
"Oo, hindi mo iisipin na may--"
"Ssshh, baka marinig ka ni pogi."
"Nagsasabi lang naman ako ng totoo.
"Ang alam ko walang sira sa ulo si ganda, may trauma siya kaya nandito."

I clenched my fist when I heard them whispering about my wifey. Olivia, my wifey have experienced a bad traumatic event when she was a kid that cause a trauma and she wanted to be healed that's why she's here.

I am very proud of her each days passed by, I know she's okay now and that she will not hurt herself again because of her nightmares.

"We can just go next time wifey" marahan kong saad habang nag-aalalang nakatitig sakanya. We're here in a cemetery where her mom was buried.

Bumaba ang tingin ko sa mga kamay nitong mahigpit na magkahawak, I reached her hand and gently caress it.

"I'm here wifey, no ones gonna hurt you again." Her gaze went on me and I noticed uneasiness on them. I cupped her jaw and gently smile at her to assure her nothing's bad gonna happen.

Marahan kong hinalikan ang noo nito bago ito mahigpit na hinawakan sa kamay at inalalayan pababa ng sasakyan. Kaagad na humawak ang isang kamay nito sa braso ko pagkababa nito kaya hinalikan ko ito sa ulo para mawala ang pangamba nito sa paligid.

I had a flower bouquet on my hand while the other one was holding my wifey's hand while we're walking to where her mom's tomb.

"Dito hubby" bumaba ang tingin ko sakanya mula sa pagmamantyag sa paligid, marahan ako nitong hinila sa isang puntod na well maintained ang mga damo.

"Sit here wifey" saad ko sabay alalay sakanya paupo sa panyong nilatag ko sa damo. Tumabi ako sakanya bago nilapag sa itaas na bahagi ng puntod ang bugkos ng bulaklak.

My gaze went to her when she leaned her head on my shoulder. I wrapped my arm on her shoulder and planted a soft kiss on her head. We remain silent for 5 minutes before I heard her sniffles, I gently caresses her shoulder silently comforting her.

"M-mama" bumaling ako sa gilid nang marinig ang basag nitong boses, I hate it when she cries I hate it when tears flows from her beautiful eyes. I hated how this fücked up world tries to ruin this beautiful woman beside me.
"M-mama wala na si p-papa, wala na siya. Hindi ko man lang naitanong kung bakit nagawa niya iyon sayo, bakit niya nagawa saakin iyon. Ang dami kong gustong itanong sakanya mama pero hindi ko na magagawa dahil wala na siya." Nag-igting ang bagang ko sa narinig. Ilang beses muna itong suminghot bago nagpatuloy sa pagsasalita.

"Mama pakibantay na lang si angel dyan, ang baby namin. Alam kong masaya siya na makasama ang lola niya." Bumaling ako kay Olivia dahil sa narinig. Mabilis na naglandas ang mga luha sa pisngi niya na maagap ko naman pinunasan na ikinabaling nito saakin. Malungkot itong ngumiti saakin,
"I'm sorry, I'm sorry dahil kasalanan ko kung bakit nawala si baby." Umiling ako sakanya at dalawang kamay na hinawakan ang mga pisngi niya.

"It's not your fault wifey, you didn't know you're carrying our baby that time. So please stop blaming yourself hhmm?" Umiiyak itong tumango bago ito yumakap saakin.
"I love you wifey" napangiti na lang ako nang namamaos ang boses nitong tinugon ang sinabi ko.