Doc. Cardio God

soulmate

Çok derin bir uykudan uyanmış gibi hissediyordum. Gerçekten buna ihtiyacım varmış gibiydi oldukça rahattım. Sessiz ve hafif karanlık odada olduğumu fark edince başıma en son gelenleri hatırlamaya başlamıştım. Bebeğime bir şey olma düşüncesi çok korkutuyordu. Yemin ederim ki bir daha mide bulantısına laf etmeyecektim. Birilerini bulmak için ayaklanacakken odaya chanyeol girince yerime geri uzanmıştım.

"Hey uyanmışsın"

Odada bizden başka kimse olmamasına rağmen fısıldayarak konuşuyordu benimle.

"Saat kaç ?"

"Gece yarısını geçmiştir herhalde. Dinlenmelisin zor bir gün geçirdin"

"İyiyim ben ama o yani şey iyi mi bebek"

Chanyeol'e bebekten bahsedip bahsetmediğimi hatırlamıyordum ama çoktan öğrenmiş olmalıydı. Şu an tüm hastanede benim dedikodumun döndüğüne yemin edebilirdim. Chanyeol yatağın köşesine yavaşca otururken elimden tutarak parmaklarımla nedensizce oynamaya başlamıştı. Bir şey söylemek istediğini anlayabiliyordum ama sessiz kalması korkutuyordu artık beni.

"Chanyeol bir şey mi oldu ? Cevap ver bana. Bebeğim iyi mi ?"

"Baekhyun...bebeğin uygun olmayan bir yerde geliştiği için düştü."

Olmamasını dilediğim şeyin başıma gelmiş olduğunu öğrenmemle yıkılmıştım. Delicesine ağlamak istesem de ağlayamıyordum bir türlü. Bir şey hissedemiyordum. Öylece chanyeol'un yüzüne bakarken bana sadece sarılmıştı.

" 2 haftada ona çok alışmıştım. Hatta az önce mide bulantılarına laf etmeyeceğime yemin bile etmiştim."

Chanyeol sarılmaya devam ederken sessizliğini koruyordu.

"O ikimizin bebeğiydi chanyeol. Biliyorum ilişkin olmayan birisinden bebeğini istemezdin ama ikimizindi. Doğurmaya karar vermiştim"

"Ben ilişkimiz olsun istiyorum baekhyun. Hamile olduğunu söyleseydin seni ve onu korumak için her şeyi yapardım."

"Özür dilerim"

"Sizi koruyamadığım için ben özür dilerim. "

Gece boyunca ben uyanık kalmıştım. chanyeol yanımda küçücük hasta yatağının köşesine kıvrılıp uyumuştu. Ona en başta söylemeyerek hata yapmıştım. Chanyeol gerçekten beni sevmeye açık bir insandı. Korumacı kişiliğiyle çok iyi bir baba olacağından emindim. Son bir yılda gerçekten çok şey yaşamıştım. Hayranı olduğum hocama aşık olup onunla günlerce sevişmiştim. Üstüne hamile kalıp onu da beceremeyip bebeği düşürmüştüm. Şimdi ise ilişki yaşamaya hazır olduğunu söylüyordu. Başıma gelenler ödül müydü yoksa tanrı tarafından cezalandırılıyor muydum emin değilim.

-------

"Kalk çabuk baekhyun"

"Sabahın körü daha jongdae git başımdan"

Chanyeol sabaha karşı gitmek zorunda kalmıştı. Bende ondan sonra zorluklarla uykuya dalabilmiştim ama sağ olsun jongdae yine uyumama izin vermiyordu.

"Doktorun olarak seni muayene etmeye geldim"

"Sen benim doktorum değilsin ortopedik bir sıkıntım olduğunu hiç sanmıyorum"

"Genel muayeneyi yapabilirim sonuçta doktorum değil mi ?"

"Ben de doktorum jongdae. Sağlık durumum gayet iyi. Hatta hemen şimdi taburcu olabilirim."

"Benim imzam olmadan gidemezsin. Şu an hasta konumunda olduğun için senin imzan geçersiz"

"Doktor jongdae beni taburcu edebilir misiniz lütfen ?"

"Hayır"

"Ya lütfen gerçekten iyiyim ben."

"Çok kan kaybettin üstelik fetüsü alabilmek için küçük bir operasyon geçirmek zorunda kaldın o yüzden bu gece burdasın. Taburcudan sonra 1 hafta izine çıkıyorsun"

"Senden nefret ediyorum"

"Ben de seni seviyorum hayatım"

"Jongdae"

"Efendim ?"

"Ben bir bebek kaybettim"

"Evet"

"Canım yanıyor ama ağlayamıyorum bile"

"Ağlamak zorunda değilsin"

"Bana sarılabilir misin ?"

Jongdae sorgulamadan bana sarılırken ilk göz yaşım akmıştı. Ardından bir kaç tane daha. Artık nefes alamayacak kadar hıçkıra hıçkıra ağlayabildiğimde içimdeki acının biraz daha azaldığını hissedebiliyordum. Ama bir sorun vardı ki artık ağlamamı durduramıyordum. Jongdae bana sarıldığını pişman olmuş gibi yüzüme bakıyordu.

"Ağlarken çok çirkin oluyosun baekhyun"

"Kes sesini jongdae. Durmuyo bu"

"Biraz nefes almayı denesen rahatlarsın aslında"

"Yapamıyorum"

Yapamadıkça daha çok ağlamaya başlamıştım. Jongdae de en sonunda beni tek bırakmanın daha doğru olduğunu düşünmüştü.

------

"Chanyeol"

Jongdae koşa koşa chanyeol'un yanına geldiğinde chanyeol baekhyun'a tekrar bir şey olduğunu düşünüp korkmuştu.

"Baekhyun durmadan ağlıyor"

"Bir şey mi oldu ? İyi mi şu an ?"

"Bilmiyorum ama artık ağlamasından başım ağrıyor. Gidip susturabilirsen çok sevinirim"

Chanyeol o an tüm işlerini bırakıp baekhyun'un odasına doğru hızlı adımlarla ilerlemişti. Odaya ilk girdiğinde yere ve yatağının üzerine dolmuş peçetelerle karşılaşmıştı sonra ise ağlamaktan gözleri şişmiş baekhyun'u görmüştü.

"Baekhyun"

"Chanyeol ben duramıyorum. Neden ağladığımı da bilmiyorum ama bir türlü durmuyor"

Baekhyun tekrar chanyeol'un sarılmasıyla sıcaklığını hissederken yavaşca sakinleşmişti. En azından hıçkırıkları durmuştu. Göz yaşları da daha az akmaya başlamıştı. Chanyeol saçlarını seviyor yanında olduğunu göstermek için her şeyin yolunda olduğunu söylüyordu.

"Şimdi daha iyi misin ?"

"Ağlamam durduğuna göre evet"

Baekhyun'un neşelenmesini istiyordu chanyeol. Onun bu kadar çok ağlayıp , kendisini bir daha olması imkansız bir şeyi kaybetmiş gibi üzmesini istemiyordu.

"Yeni bir bebek yapabiliriz biliyorsun değil mi ? Bu sefer korunmadan , daha sağlıklı bir bebeğimiz olur"

Şakayla karışık söylediğinde baekhyun biraz olsun gülümseyebilmişti.

"Ondan önce sevgini kabul ediyor olmam ve sevgili olmamız lazım"

"Sevgili olduktan sonra kabul ediyorsun yani"

"Hayır çünkü sonrasında evlenmeliyiz"

"O zaman sevgimi kabul ediyor musun byun baekhyun ?"

"Evet ediyorum park chanyeol"

"Seni seviyorum"

"Şey önlüğünü değiştirsen iyi olur."

"Neden ?"

"Ağlarken üzerine biraz burnumu silmiş olabilirim. Biraz fazla sümük salgıladım bu yüzden bir kısmı artık üzerinde"

"Sümüklü halinle de severim seni sorun değil."

İlk defa gerçek şekilde birbirlerini öptüklerinde baekhyun tüm acısını o anlığına unutabilmişti. Doğru insanı seçtiğini de o an anlamıştı. Kardiyo tanrısı kesinlikle onun ruh eşiydi.