Doc. Cardio God

forgive me

Baekhyun izin süresince yanımda kalmıştı. Bir kaç defa daha kabuslar gördüğü için mutsuz bir hafta geçirmiştik. Bana sözde 'deli muamelesi' yaptığım için hala kızgındı ama en azından sorularıma cevap veriyordu. Ne kadar özür dilesem de affetmiyordu beni. Bende kendimce haklıydım sonuçta birisinin ölümü çoğu kişi etkilerdi. Psikolojik bir destek almanın zararı olmazdı. Hastaneye beraber girdiğimizde kapıda jongdae karşılamıştı onu. Durumundan haberdar olduğu için gün boyunca baekhyun'u ikna etmeye , en azından daha iyi bir ruh hali içinde olmasını sağlayacaktı. İki arkadaş birbirine özlemle sarılırken jongdae'nin sevgilime asılıyor olmasına şimdilik göz yumabilirdim.

"Ameliyatlara tekrar girmeden önce hazırlık yapmaya ne dersin bebeğim ?"

"Nasıl yani ?"

"Morgta seni bekleyen kadavralar var. Hepsi seni kalplerini deşmen için bekliyor ."

Jongdae'nin cazip teklifi baekhyun'u günler sonra güldürmüştü. Ne yani tek yapmam gereken bu kadar basit miydi ? İkili morg'a doğru giderken bende baekhyun'u emin ellere bıraktığım için rahatlamıştım.

------

Ellerim günlerce boş kalmıştı. İlk kadavrada ürkekçe davransam da ikincisinde eski halime döndüğümü hissedebiliyordum. Jongdae sessizce köşede beni izlerken bende elimdeki kalbi parçalara ayırmakla meşguldüm.

"Daha iyi misin ?"

"Harikayım şu an jongdae"

"kalbe işkence ediyormuş gibisin. Keserken chanyeol'u düşünmüyorsundur umarım"

"Tam da şu an kardiyo tanrısının taş kalbini parçalıyorum"

"Kendince haklı baekhyun. Bende iyiliğin için tedavi almanı isterdim."

"Deli olduğumu düşünüyorsun sende"

"Psikoloğa sadece hasta insanlar gitmez ki ? Bir şeyin yokken de gitmelisin"

"Vaktim yok. Hem artık ameliyatın ortasında kusmak zorunda kalmıycam. Sürekli dönen başım da olmayacak. Rahat rahat ameliyat yapabilirim. Hamilelik kadar zor bir şey görmedim ben tıp okumak bile daha kolaydı."

"Abartma istersen neyse eve dönücek misin peki ?"

"Belli olmaz yani chanyeol'e kırgınım ama seviyorum. Tüm hafta boyunca o kadar işi olmasına rağmen benimle ilgilendi. Dediklerinde haklılık payı var yok değil. Sen de haklısın ama sizde beni anlayın. 1.5 ay karnımda taşıdığım bebeği kaybettim. İçimdeki suçluluk duygusu yüzünden kendimi affetmem lazım bunun içinde bana zaman vermelisiniz"

"Varlığından sadece 2 hafta haberin olduğu bir bebekten bahsediyoruz baekhyun. Sorun bu zaten. Ona bu kadar bağlanıp sonra kendini bu kadar üzmen. Elinde olmayan bir şey yüzünden kaybettin ama bu kendini suçlaman anlamına gelmiyor. Yeniden bebek sahibi olabilirsin"

"Jong-"

"O bebeği istemiyordun bile. Chanyeol kabul etse de sen hep hamile kalmanın suçluluğuyla yaşayacaktın. Kürtaj için randevu bile ayarladığını bilmiyorum sanma. Bebeği istiyorum diye sadece kendini kandırıyordun oysa sen onu taşıyamayacak kadar korkağın tekiydin !Aptalsın baekhyun çok aptalsın. Kendine gelmezsen seni ve o güzel kıçını tekmelemekten asla kaçınmam. "

Beni bir güzel haşlamıştı. Resmen o kadar çok haklı olduğu için ağlamak istiyordum. Bana bağırışı garip bir şekilde iyi gelmişti. İşte şimdi kendimi baekhyun gibi hissediyordum.

"Özür dilerim"

"Dilemene gerek yok. Kendinin farkına varman güzel bir şey"

"O randevuyu chanyeol'e karşı hazırlıklı olmak için almıştım. Bebeği istemediğimden değil. Sadece chanyeol'e göstermelik bir şeydi yoksa dediğin gibi korkağın teki olduğum için aldırmaya cesaretim yoktu. Hem sen yanımda yokken nasıl böyle bir şey yapabilirdim ki ?"

"Yapamazdın değil mi ?"

Az önceki sinirli halinden eser kalmamış arkadaşıma sarılırken nerdeyse ağlamak üzereydim.

"Beni affedicek misin jongdae ?"

"Öğle yemeğimi ısmarlarsan ve 1 hafta daha sevgilinin evinde kalırsan affederim"

"En azından eşyalarımın bir kısmını almama izin ver. "

"Tamam izin veriyorum. Chanyeol'u de affet artık. Çocuk beni her gün aradı çok üzgündü"

"Bakarız"

-----

Oda kapısı çalınınca odaklandığı hasta dosyasından kafasını kaldırmıştı chanyeol. Gelmesi için seslenirken kapının ardından gülümseyen baekhyun'u görmüştü. Onu böyle gülerken görmek bile tüm yorgunluğunu alıyordu. Ayaklanıp ona doğru gelen sevgilisinin yanına ilerlemişti o da.

"Bu konuda jongdae'ye güvenebilceğimi biliyordum. Hoş geldin"

Sevgilisine sarılacakken baekhyun bir kaç adım geri gitmişti. Chanyeol yanlış bir şey yapmış olma duygusuyla şaşırmıştı.

"Hadi ama baekhyun uzutmayalım"

"Yarına güzel bir ameliyat ayarlamayana kadar affetmem"

"Yeterki ameliyat iste gerekirse birisini bıçaklarım"

Bu sefer baekhyun'a sarılabildiğinde ondan karşılık almıştı. Hasret kaldığı dudaklarına yapışırken kendisini rüyada gibi hissediyordu.

"Çok özlemişim"

"Ben en çok neyi özledim biliyor musun ?"

"Neyi sevgilim?"

Chanyeol'u hasta sedyesine doğru ittirdikten sonra oturmasını sağlamıştı. Dizini chanyeol'un aralık duran bacaklarının arasına bastırırken chanyeol inlemesini içinde tutamıştı.

"Bunu özledim. Umarım programınız boştur doktor park"

"Aslında bir saat boşluğum var istersen tüm günüm senin olabilir doktor byun"

"Harika"

Hızlıca baekhyunla yerlerini değiştirirken üzerindekilerden kurtulmaya başlamıştı.

"Beni affetmek için asıl istediğin buydu değil mi ?"

"Beni çok iyi tanıyorsun hayatım."

"Seni ne kadar çok sevdiğimi bir bilsen baekhyun. Sana o kadar çok aşığım ki"

Nefes bile alamayacakları öpüşmelerine başladıklarında baekhyun onu çoktan affetmişti.