Doc. Cardio God

post-it

Sürekli bebeği görmek istiyordum. Jongdae'den nasıl bu kadar şirin bir bebek çıkabilmişti gerçekten bilmiyordum. Onu gördükçe chanyeolden 10 tane çocuk yapma fikri mantıklı geliyordu. Ne yazık ki şu anki durumumda evlenmeyi bile başaramayacaktık çocuk yapmak en son isteyeceğimiz şeydi o yüzden. Tedaviye başlayacağımızın da ilk günüydü korkuyordum o yüzden. Sabaha kadar düşünmekten uyuyamamıştım ben de onun yerine yanımda yatan chanyeol'u izlemiştim. Onsuz geçirdiğim 1 hafta bana 1 yıl gibi gelmişti. Benim için 2 günlük programının tamamını iptal etmişti. Ancak çok acil bir şey çıkarsa gidicekti. İtiraf ediceksem yanımda olması benim için daha iyidi bu yüzden gitmesini istemiyordum. Hem kendimi güvende hissediyordum hem de tüm işlerimi chanyeol'e yaptırmak hoşuma gidiyordu. Kısık sesle açtığım televizyonu izlemeye dalmışken boynumda hissettiğim öpücükle gıdıklanmıştım.

"Günaydın sevgilim"

"Günaydın chan"

"İyi uyudun mu ?"

"Hiç uyumadım"

"Neden ? Dinlenmen lazım biliyorsun"

"Monitöre bağlıyım sesine alıştım ama kablolar rahatsız ediyor. Hem kolumda serum varken de istediğim gibi dönüp uyuyamıyorum"

"Bir kaç ayın burda geçebilir o yüzden hemen alışsan iyi edersin. Acıkmış olmalısın ben gidip kahvaltını getireyim"

"Birazdan getirirler hem kalk artık yatağımdan belin tutulcak"

"Kalk rahat yatayım demiyorsun da belin tutulcak diyip kandırıyorsun beni"

"Öyle demek istemediğimi gayet iyi biliyorsun. Sen yanımdayken rahatım ,güvendeyim"

"Şaka yapıyorum hayatım."

Kahvaltı çok geçmeden odaya geldiğinde chanyeol bana bebek gibi davranıp yemeğimi kendi elleriyle yedirmeye çalışmıştı. Kendi kahvaltısını yemesi için onu odadaki küçük masaya postalayıp tadı çokta güzel olmayan yemeğimi rahatça yemiştim. Tat olarak aralarından en iyisi olanları bitirirken kötü olanlardan bir lokma anca yemiştim. Tabi hepsini yemediğim için chanyeol'den de bir güzel laf yiyordum. Neyseki odaya doktor girince susmak zorunda kalmıştı.

"Merhaba baekhyun. Ben taeil onkoloji bölüm başkanıyım .Chanyeol çok yakın bir dostum onunla aynı dönemde okuduk bana da nişanlısının kanser olduğunu söyleyince özel olarak ilgilenmek istedim seninle"

"Çok teşekkür ederim"

"Bana rahatça taeil diyebilirsin hastalarım arasında mesafe olsun istemiyorum"

Chanyeol'le aynı dönemdeyiz diyince bir anlığına chanyeol'un benden 5 yaş büyük olduğu aklıma gelmişti. Şu an 34 yaşında olduğunu düşününce saçınca çıkmaya başlayan beyaz tellerin bir anlamı olmaya başlamıştı. Benimde 30 yaşıma merdiven dayamış olduğum gerçeğini değiştirmiyordu tabiki. Derin düşüncelerimi taeil'in tedaviden bahsetmesine başlamasıyla durdurmuştum. Tüm dikkatimi ona verirken bir yandan yanıma oturmuş chanyeol'un elini tutuyordum.

"Öncelikle çok zorlu olacağını söylemek istiyorum. Zaten bir doktor olarak sende iyi biliyorsun ki melanom çok saldırgan bir kanser türü bir anda yayılıyor bu yüzden biz de organlarına yayılmaya başlamadan saldırgan bir tedaviyle başlıycaz. İlk seferinde çok ağır gelicek. Bedenin alışkın olmadığı için şu an ki canlılığın yok olabilir. Ayakta bile duramayabilirsin."

"İlaç işe yarayacak ama değil mi ?"

"Bunu bilemeyiz. İlk dozunu aldıktan sonra kanserli hücrelerde küçülme olup olmadığına bakıcaz. Eğer küçüldüyse o zaman ameliyatla bir kısmını temizleyebiliriz."