Doc. Cardio God

Baekhyun's miscarriage

Uzun zaman sonra bir kaç saat yatabilmiştim. Biraz daha uyuyabilcekken jongdae'nin yüksek sesli şarkı söyleyerek odama girmesiyle tüm uykum kaçmıştı. Yatağa atlarcasına yanıma uzanırken mide bulantılarım yüzünden düşen motivasyonumu yükseltmeye çalışıyordu.

"Hayatım aşkım bebeğim nasılsın bugün ?"

"Ağzına bu kelimeler hiç yakışmıyor jongdae"

"O kadar sapsın ki sevgilinmiş gibi davranıyorum ne var sanki ?"

Koca yatakta yer yokmuş gibi bana sarılırken bana sıcak bastığı için onu ittirmeye çalışıyordum.

"Git başımdan jongdae. Yoksa üzerine kusarım"

"Eğer sen de yataktan bir an önce kalkmazsan kıçını tekmelerim haberin olsun. İşe geç kalıcaz"

"Daha mesainin başlamasına çok var bırak biraz dinleneyim"

"Bebek nasıl peki ? Yoruyor mu seni ?"

"Bana sancı ve mide bulantısı dışında bir şey vermiyor ama onun dışında iyidir herhalde"

"Sancın var ve bana söylemedin mi ? Kafayı mı yedin sen baekhyun kalk hastaneye gidelim"

"Çok değil. Geçti bile sadece arada biraz acıtıyor o kadar. Hem yixing hyung büyüdüğü için olabilceğini söyledi endişelenme bu kadar"

"Pekala şimdilik bir şey demiyorum ama daha kötüleşirse hemen yanıma geliyorsun ya da beni arıyorsun kontrole gidiyoruz tamam mı ?."

"Babası bile değilsin bu kadar ilgili olma başımın çaresine bakabilirim"

"Tek kalmayacağına söz verdim baekhyun. Evet babası değilim ama amcası olarak yanında durmalıyım"

Nerdeyse ağlamak üzereyken açlık sinyallerini veren midemin guruldamasıyla ikimiz de gülmüştük. Kahvaltı için çok vaktimiz yoktu o yüzden jongdae giyinene kadar ben de ayakta kalabilmek için bir şeyler atıştıracaktım.

----

Bugün bazı kararlar almıştım. Bebeğimin varlığını gerçek babasına açıklayacaktım. Her türlü tepkisine kendimi hazırlamıştım. İstese de istemese de bebeği doğuracaktım sonuçta. Ancak hastanede bir türlü chanyeol'u bulamamıştım. Bugün izinli olmasından korkuyordum açıkcası. çünkü bir daha ona söyleyecek bu cesareti kendimde bulamazdım.Tam umudumu kaybetmiş şekilde son çare olarak ona mesajla her şeyi açıklayacakken tanrı isteğimi kabul etmiş gibi chanyeol'u karşıma çıkarmıştı. Ameliyat sonrası hasta dosyalarını incelerken görmüştüm onu koridorda. Şimdilik sakin duruyordu. Bir yere yetişmesi gerekiyormuş gibi de durmuyordu. Sessizce dosyalarla ilgilenen chanyeol'un yanına yaklaştığımda sahte bir gülümsemeyle selam vermiştim.

"Selam chanyeol"

"Merhaba baekhyun"

"Müsait misin ? Sana söylemem gereken önemli bir şey var"

"Molada kafetaryaya gideriz orda söylersin olur mu ? Şimdi imzalamam gereken bir ton dosya var"

"Chanyeol acil bir şey lütfen"

Lütfen kelimesine dayanamadığı için bu kozu üzerinde sürekli kullanıyordum ve her seferinde işe yarıyordu. Enayi !

"Pekala söyle bakalım neyle ilgili peki ?"

"Benimle yani daha çok ikimizi ilgilendiren bir şey"

İşi olduğu için acele etmemi istiyordu. Sanki saatlerdir oyalanıyormuşum gibi derin bir nefes almıştı hızlanmam için.

"Dinliyorum"

Ağzımı açıp tek seferde söyleyecekken sabahki gibi tekrar hissettiğim sancıyla istemeden inleme kaçmıştı dudaklarım arasından. Chanyeol onunla sevişmek isteyeceğimi falan düşünsün istemiyordum.

"İyi misin ?"

"Ben şe- ah acıtıyor"

"Gerçekten iyi misin baekhyun ? Neren ağrıyor söyle bana"

Bebek sanki ona söylemememi ister gibi daha sert sancılar bana gönderirken acıdan ayakta duramayacak hale gelmiştim. Chanyeol koluma hızlıca girerken korkmuş gözlerle bana bakıyordu. Şu an tüm ilgisinin benim üzerimde olması ne güzel şanstı ama.

"Cevap ver bana baekhyun."

"K-karnım"

Chanyeol karnıma gözlerini diktiğinde fal taşı gibi kocaman açılmasını beklemiyordum. Ne yani tek bakışta hamile olduğumu anlamış olamazdı herhalde.

"Baekhyun kanıyorsun"

"Kan ?"

Aşağıya doğru baktığımda bacaklarımın arasından süzülen kırmızı şeylerle karşılaşmıştım. Gördüğüm şeyle nerdeyse bayılmak üzereyken chanyeol hala ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Bir şey söyle baekhyun. Korkuyorum gerçekten neyin var  ?"

"6 hafta"

"Ne ?"

"6 haftalık hamileyim"

Gözlerim kararmadan ve chanyeol'un kollarına doğru bayılmadan önce söyleyebildiğim tek şey buydu.

------

"Yardım edin"

Chanyeol kucağındaki baekhyunla acile girdiğinde herkes ona bakıyordu. Oldukça korkmuş chanyeol'un etrafına toplanmışlardı bile. Baekhyun'u kucağından almaya çalıştıklarında ona daha sıkı sarılmıştı. Bir tür şoka girdiği için ne yapacağını bilmeden acilin ortasında ayakta öylece durup kendi kendine bir şeyler söylüyordu.

"Chanyeol baekhyunu bırakmazsan yardım edemeyiz. Şimdi sakin ol ve ne olduğunu anlat bize"

"Ha-hamile olduğunu söyledi"

Karşısındaki doktor gibi ordaki bir çok kişi baekhyun'un hamileliğine şaşırmıştı.

"Ne ?"

"Ama kanaması var bebeğe bir şey olduysa ne olucak ?"

"Bunu öğrenebilmemiz için bırakman lazım lütfen. Sen de çıkıp biraz hava al iyi durmuyorsun"

"Hayır hayır yanında durmak istiyorum"

Yavaşca baekhyun'u sedyelerden birisine uzandırırken elini sıkıca tutmuştu. Meslektaşlarının müdahalesine karışmadan baekhyun'un yanında hareketsiz bir şekilde oturuyordu. Bir saniye olsun baekhyun'un solgun yüzünden gözlerini ayırmıyordu. Orada kaç dakika geçmişti bilmiyordu ama chanyeol için saatler geçmiş gibiydi. Şimdi kendi hasta yakınlarının ne hissettiğini anlayabiliyordu. Uzmanlık alanı olmadığı için bir şey yapamıyor olması bile kötü hissettiriyordu.

"İyi olucak mı ?"

"Baekhyun iyi duruyor ama bebek için aynı şeyi söyleyemem."

"Nasıl yani ?"

"Malesef düşük olmuş."

"Tanrım olamaz"

"Babası sen miydin ?"

"Hayır yani ben bilmiyorum bebeğin babası ben miydim bilmiyorum"

"Babasız küçücük bir bebek gitti ne yazık. Baekhyun için zor olucak"

Bütün bu her şeyi baekhyun'a nasıl açıklayacaktı gerçekten bilmiyordu. Baekhyun ona hamile olduğunu söylerken kendisinden yardım mı isteyecekti yoksa babası olduğunu mu söyleyecekti onu da bilmiyordu. Soruların cevabını ancak baekhyun kendine gelince öğrenebilirdi.