Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. BÖLÜM: Hayal Kırıklığı
Gelmemişti.
Yarı uyanık olduğum uykudan kapı sesiyle uyanmıştım. Göker sarhoş olduğunu belli eden sarsak adımlarla yatağa gelip kendini yatağa atmıştı. Aydınlık havadan dolayı etraf tamamen gözüküyordu ve sırt üstü uzanmış olan Göker'in yanağındaki ruj izi de son derece görünülebilir şekildeydi.
Gözlerim dolarken kendime bunun beklendik bir şey olduğunu hatırlatıyordum ama ben gördüğüm kabuslar yüzünden adam akıllı uyuyamazken onun yanımda olmaması kalbimi çok kırıyordu. Ama anlamadığım ve uzun zamandır aklıma takılan nokta bunun neden bu kadar çok canımı acıttığıydı. Babamdan yediğim tokat bile onun geceyi bir kızla geçirmiş olmasından daha az acıtmıştı...
Elimi telefona atıp baktığın öğlen on ikisi olduğunu gördüm saatin. En azından son derslere yetişebilirim diyerekten hızla ayağa kalkıp hazırlanacaktım ki masada göze çarpan sigara paketiyle elim ayağım birbirine girmişti. Onu nasıl burada unutmuştum ki!? Altımdaki eşofmanımı çıkarıp hızlıca siyah bir pantolon giyip onun cebine sıkıştırdım sigara pakedini.
Üstümü de değiştirip bir gömlek giydiğimde eşyalarımın hazır olduğuna emin olup odadan çıktım. Görkem zaten bu sarhoş haliyle çok bi şey yapamayacağı için onu kaldırmamıştım.
Kendimi sonunda dışarı attığımda derin bir nefes alabilmiştim. Hızlıca evden çıkabilmek için aynaya bakabilecek vakit bile bulamamıştım. Hızla elimi saçlarıma atıp düzelttim saçlarımı umarım artık daha az dağınık gözüküyorlardır.
Üniversiteye vardığımda gözlerim yerdeki beton zeminene dikmiş düşüncelere dalmış bir şekilde yürüyordum ki adımın seslenilmesiyle kafamı kaldırdım. Burası her zaman bu kadar kalabalık mıydı?
"Murat!" Etrafıma bakındığımda kolunu deli gibi sallayıp üstüme doğru koşan birini gördüm. Tabii görmemle üstüme atlaması bir olmuştu.
"Cihan?" Onun suratında olan gülümseme benim de yüzüme geçmeyi başarmıştı. Sıkıca bana sarılıp koştuğu için derin nefesler alıyordu. "Burda ne işin var olum senin?" Dedim ben de aynı şekilde ona sarılırken.
Cihan bizim liseden arkadaşımızda ve o zamanlar ikimiz çok yakındık. Göker onu pek sevmese bile biz genelde hep birlikte takılırdık. Ondan bir yaş büyüktük o yüzden biz üniversiteye geçince istemsiz bir şekilde konuşmayı kesmiştik.
"İnanamıyorum, sen de mi burada okuyordun Murat!?" Kafamı sallayıp ondan ayrıldım. "Ay iyi ki bu üniversiteyi seçmişim. Tanıdıklarım olmadığı için biraz gerilmiştim ama senin burada olman beni çok sevindirdi."
